Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 30 november 2014

52.99 Voetbalgek

Ruim een week geleden al maakte ik een t-shirt voor een jarige voetbalgek. Deze jongeman werd alweer 7 jaar oud en wilde graag een voetbalshirt. En dat gebeurde.

 Op de voorkant zijn naam en een voetballer in actie!!!

Op de achterkant een bal.

Dat lijkt me toch een echt voetbalshirt. Ik heb ook nog het logo van zijn voetbalvereniging geprobeerd, maar dat was wel erg pietepeuterig, daar moet ik nog even op oefenen.


Helaas konden we niet naar zijn verjaardag zelf, dus een geschikte kaart erbij en de boel in een envelop en opsturen. Dacht ik...... Dat ging mis, heb een rondje gefietst met de envelop in mijn fietstas en vervolgens heeft de envelop een week in mijn fietstas gezeten. Dus sorry Justin, je cadeau komt er aan!!!

zaterdag 29 november 2014

TROTS

Deze week was een topweek. Niet qua werk, want druk, drukker, drukst. Met klassen op werkweek en dus veel invaluren. En dus onbekende klassen en onbekende vakken. Maar gelukkig ook goede berichten van de werkweekgangers en dat maakt veel van de drukte goed.

Maar thuis was het een week met een vlag en wimpel. Allereerst omdat Manlief donderdag is geslaagd voor zijn rijtest. Dat betekent dat hij zeer binnenkort mag auto rijden in een auto met handgas- en handrembediening. We moeten nog wachten op het CBR, die moet ons de juiste papieren toesturen, en dan moeten we naar het gemeentehuis om een nieuw rijbewijs aan te vragen, waarop de juiste code staat. Een aangepaste auto staat al op ons te wachten bij de garage.

Dochterlief heeft de kofferbak al geïnspecteerd, haar keeperstas past er in, dus de auto is goedgekeurd. Nu maar hopen dat het CBR opschiet, dan kan ze de kofferbak ook in de praktijk testen.

Daarnaast zijn Manlief en ik ongelooflijk trots op de Wandelkerel. Hij had afgelopen vrijdag een feestje van een klasgenoot. Deze jongen werd vijftien jaar en had ook een aantal oudere jongens uitgenodigd. De ouders van zijn klasgenoot hadden eerder een feestje gevierd met de oudere zus van deze jongen en hadden toen alcohol verboden. Na afloop van dat feestje vonden ze diverse lege flessen van alcoholhoudende dranken in de bosjes, dus nu geen alcoholverbod, maar mondjesmaat alcohol, met ouderlijk toezicht.

Ik haalde de Wandelkerel op van het feestje en vroeg hem, in de auto op weg naar huis, hoe het was geweest. Hij had het prima naar zijn zin gehad, maar..... En toen stopte hij. Ik wachtte even af. Hij zuchtte, hij zuchtte nog eens en toen besloot ik om hem uit zijn lijden te verlossen. "Heb jij ook alcohol gedronken Kerel?" Nog een diepe zucht... "Ja mam, ik heb ook alcohol gedronken." "O. wat dan?" Zucht, zucht.... "Ik heb één slok gewoon bier gedronken. Die oudere jongens bleven maar zeuren dat ik alcohol moest drinken, dus toen zei ik dat ik één slok zou nemen, als ze dan maar ophielden met zeuren." Nog een diepe zucht, een onzekere bik in mijn richting. "En, vond je het lekker?" Nou hij vond het best wel lekker, maar na die ene slok was hij overgestapt op bier 0.0. "Want mam, ik moet morgen gewoon voetballen en ik ben nog maar veertien, dus ik wil nog helemaal geen alcohol. En weet je, toen vroegen ze ook nog of ik niet een trek een van een sigaret wilde nemen. Nou toen kon ik in ieder geval zeggen dat ik astma heb en dat ik dat dus niet wilde. En toen zeurden ze daar in ieder geval niet meer over."

Nou de autoverlichting was eigenlijk overbodig, ik gaf al genoeg licht. Van pure trots!!! En dat heb ik hem gezegd. "Man, wat ben jij stoer! Want weet je, je bent pas echt stoer als je beslissingen neemt die tegen de groep in gaan. En dat je een slokje bier hebt genomen om van het gezeur af te zijn, snap ik. Maar je hebt daarna je grens getrokken en dan ben je een kanjer."


En toen gaven we samen licht. Ik van trots en hij, hij eigenlijk ook.


vrijdag 21 november 2014

Het verhaal van de chocoladeletter

Tuduutududu, tuduutududu. tuduutududu. "Hallo, met Dochterlief." "Hallo Dochterlief, met F. is je moeder thuis?" "Nee, mijn moeder is aan het werk, maar mijn vader is er wel." "OK, mag ik je vader dan even?" "Natuurlijk, hier komt-ie."

"Pap, Pa-ap, telefoon!"

"Hallo, met Manlief." "Hallo, met F. Ik wil u iets vertellen en het is misschien een beetje vreemd verhaal, maar u woont toch in dat mooie Drentse dorpje?" "Ja, daar woon ik." "En er zit bij u in de buurt toch een chocolatier?" "Ja, dat klopt." "Nou, het zit zo. Ik heb via Facebook een prijs gewonnen bij die chocolatier, een chocoladeletter van 600 gram, versierd met allerlei lekkers. Maar ik woon 200 kilometer bij u vandaan en ik vind het te ver om heen en weer te rijden voor een chocoladeletter. En nu kwam ik  via via bij uw vrouw terecht. Zouden jullie die letter willen ophalen?" "Ophalen, en dan?" ".Nou, dan is hij voor jullie, hij moet persoonlijk opgehaald worden en voor mij is dat niet te doen, dus als jullie hem willen, geef ik aan de chocolatier door dat jullie hem komen halen." "Ehhh, ja, dat is goed. Bedankt."

"Hallo-o, ik ben thuis! Hoe is het hier?" "Ja, prima, maar ik heb vandaag zo'n raar telefoontje gehad." "Raar telefoontje, hoezo?" "Nou er was ene F en die heeft een chocoladeletter gewonnen bij de chocolatier, maar zij kan hem niet ophalen, dus wij mogen hem hebben. Ken jij ene F.S. te L.?" "Nee, die ken ik niet." "Nou, zij jou wel via, via. Je mag haar prijs ophalen." "OK, maar ik snap er niks van." "Ik ook niet, maar zo'n chocoladeletter is nooit weg." 

En om zeker te weten dat het verhaal van de chocoladeletter klopte, belden we nog even met de chocolatier. En het verhaal klopte. En nu ligt er bij ons op het aanrecht iets om van te watertanden.







Dus lieve F.S. te L. hierbij willen we je heel hartelijk bedanken voor deze gift. Al snappen we er nog steeds niks van.


zondag 16 november 2014

52.98 BOOS

En na het bezoek aan de Kreadoe moest ik dus aan het werk. Professioneel, zoals gewoonlijk op maandagmorgen, maar elke dag kreeg ik ook de vraag of ik het boek van de Boze Bij al had. En toen dat boek bezorgd was, kreeg ik de vraag of ik bolletjes wol had om de Boze Bij te maken. Alsof ik verder niets te doen had.

Maar ik deed mijn best en zo gebeurde het dat ik kon beginnen aan het hoofd van de Boze Bij. Dochterlief wilde graag een hele grote Boze Bij en daarom besloot ik om deze Bij te maken van het materiaal van MyBoshi, nr 1. Alleen had de bolletjes-wol-winkel geen zwarte MyBoshi meer. OK, ook geen wit, maar die heb ik alleen nodig voor de vleugeltjes. Het origineel heeft ook een witte angel, maar Dochterlief wil een Boze Bij met een zwarte angel, want die heeft een echt Bij ook. Maar dus, geen zwart....

En daarom begon ik met het hoofd. En elke tien minuten kwam Dochterlief vragen hoe ver ik al was. Tot ik haar zei dat er helemaal geen Boze Bij kwam voor haar als ze niet ophield met haar gedram. Toen liet ze me een paar uur met rust.





En dat schoot op. Al snel had ik een mooie ronde bol voor de Boze Bij. En toen kon ik niet verder. O, o, wie zijn hoofd niet gebruikt, moet terug naar de bolletjes-wol-winkel. Niet voor bolletjes bol, maar voor ogen voor een Boze Bij. Stom, stom, helemaal vergeten.

Maar het kwam goed met de ogen en na nog een paar uur had het hoofd van een Boze Bij. En Boos is-ie!!!!!!



Ik haakte de armen nog en toen ik niet meer verder. Alle roze delen zijn gemaakt.


Nu maar hopen dat de bolletjes-wol-winkel snel weer zwarte MyBoshi heeft.

zondag 9 november 2014

52.97 KreaDoe

Al een maand of wat vraagt Dochterlief wanneer wij weer een keer met zijn tweeën iets leuks gaan doen. En ze heeft gelijk. In de dagelijkse praktijk blijft er weinig tijd over voor meidendingen. Zij gaat van maandag tot en met vrijdag naar school. Ik werk van maandag tot en met donderdag en mijn vrijdag gaat op aan huishouden, boodschappen in de stad, boodschappen in de supermarkt, eens in de zoveel tijd ziekenhuisbezoeken en allerlei andere dingen die nog geregeld moeten worden. De zaterdag is sportveldendag en op zondag ben ik over het algemeen blij dat ik een dagje thuis kan hangen. Maar voor leuke dingen en Dochterlief maak ik graag een uitzondering en dus bezochten we vandaag met zijn tweetjes de KreaDoe.

We spraken af om vooral workshops te doen van dingen die we thuis niet gaan doen. Tenslotte hebben we hier in huis al een behoorlijke hoeveelheid hobbymateriaal en dat gaan we niet meer uitbreiden met nieuwe zaken, dus nieuwe zaken moeten we buiten de deur uitproberen en waar kan dat beter dan op de KreaDoe. We maakten een sierbord met behulp servetten en lijm, we vilten een beestje door middel van de droogvilttechniek en we maakten een notitieblokje.





 

 

Naast de workshops die we deden, keken we vooral onze ogen uit. Zoveel te zien, zoveel mensen en ook buiten de stands zoveel creativiteit. Bezoekers met prachtige gebreide en gehaakte vesten, truien, sjaals, tassen, enzovoort. En vol, zo ongelooflijk vol. En helemaal achterin de tweede zaal kwam Dochterlief haar enige echte, onmisbare knuffel tegen. Niet dat ze geen knuffels heeft verder, maar deze? Die ontbrak toch echt ernstig in haar leven. en de maker van dit exemplaar was er ook nog om haar enthousiasme te delen.




Ja, daar in dat pak, achter de desk, staat Dendennis!!!

En Dochterlief was en is superverliefd op zijn Brompot. Al heeft zij het alleen maar over de "Boze Bij"! En dus hadden we ineens een DOEL! Het vinden van het boek waar deze "Boze Bij" in staat. En dat mislukte. Laatste dag van de beurs, tegen sluitingstijd en dus uitverkocht. Gelukkig was er nog een gevilte "Boze Bij", maar de wens voor de "Boze Bij" van Dendennis ging mee naar huis.

Ondertussen had ik ook een liefde opgedaan, namelijk de gehaakte autootjes van Christel Krukkert. Maar ook dat boek was uitverkocht. Dus zonder boeken en helaas ook zonder handtekening in de boeken vertrokken we naar huis, maar voor het zover was dwaalden we nog kriskras over de beurs.






En vol indrukken en ideeën vertrokken we weer richting station om de trein naar Drenthe te nemen. In de trein vermaakte Dochterlief zich nog een poosje met haar nieuw aangeschafte loomelastiekjes, maar het grootste deel van de tijd hingen we lekker tegen elkaar aan en praatten en zwegen we in volledige harmonie. Eenmaal thuis vertrok Dochterlief snel naar bed, maar voor ze ging slapen wist ze mij nog wel de belofte af te troggelen dat ik snel het boekje met de "Boze Bij"zou bestellen. En die belofte deed ik met liefde.

zaterdag 8 november 2014

Peperbustocht Zwolle

Het werd langzaam aan weer tijd voor een wandeling. En omdat het zaterdag was, gingen we zonder de Wandelkerel, die een voetbalwedstrijd op het programma had staan. En dus vertrok ik net voor kwart over acht alleen richting Wandelmams. De rit naar Zwolle verliep voorspoedig en ruim voor de vertrektijd van negen uur betraden we het Wandelhonk.

Hier was het al goed vol met wandelaars, zodat ik rustig aanschoof in de rij voor de inschrijving. Wandelmams stoeide nog wat met haar veters en ik besloot om nog even naar het toilet te gaan voor we van start zouden gaan. Dat was echter slecht getimed, want hoewel het nog geen negen uur was, stonden de ongeduldige wandelaars al tot ver in de zaal in de rij om maar zo snel mogelijk te kunnen vertrekken. Mensen die naar binnen wilden kregen nog net ruimte, maar anderen die naar het toilet wilden, zoals ik dus, werden geblokkeerd omdat men dacht dat ik wilde "voordringen". Zelfs toen ik zei dat ik alleen maar naar het toilet wilde, waren er nog schampere reacties, zoals "Ja, ja, en dan door naar buiten." Daar heb ik verder maar niet op gereageerd. Toen ik terug kwam van het toilet ging Mams ook nog even en toen konden we, direct achter de laatste wandelaar in de rij aan, vertrekken. Pfffff, wat maken mensen zich toch druk om een paar minuten eerder te kunnen vertrekken.


Helaas laat de locatie van het Wandelhonk niet toe dat de route vanaf het allereerste begin mooi is. Er moet altijd een stukje door industriegebied, langs de Veehallen of langs verwaarloosde huizen gelopen worden. Deze keer werd het industriegebied. Maar dat vergaten we snel, want na het oversteken van een fantastische loopbrug, liepen we over de Hasselterdijk langs het water. Met aan de linkerkant mooie dijkhuizen en rechts de verbinding tussen de IJssel en het Zwarte Water. En met ons timmermansoog zagen we dat het schip aan de linkerkant precies door het sluisje moest kunnen om het water aan de rechterkant te bereiken.









We verlieten de dijk om langs de wijk Stadshagen te wandelen. Even later staken we het water weer over en doken we een fietstunnel in om aan de andere kant de stad weer te verlaten via een fietspad. De route kwam mij bekend voor, maar ik heb al vele wandelingen vanuit Zwolle gelopen, dus op zich was dat niet vreemd. Pas toen we het Westerveldsebos inliepen wist ik het zeker. Deze route had ik eerder gelopen. En na enig speurwerk blijkt dat te kloppen. In november 2011 liep ik hier met de Wandelkerel (toen nog het Wandelmannetje) vijftien kilometer. Wandelmams en ik gingen nu voor de 25 km, dus ook voor mij was er iets nieuws te zien.

Na het Westerveldsebos splitste de route zich en begon voor mij het nieuwe gedeelte. En dat was de moeite waard. We liepen om een grote plas (de Wijde Aa) heen, doorkruisten een woonwijk voor mensen met een ruim budget om vervolgens weer in een stuk bos terecht te komen.








Ondertussen begonnen we te verlangen naar de rust. Deze was op bijna 15 km en na een langere periode niet wandelen is dat best ver (vinden wij). Na nog een slinger door een woonwijk was het dan eindelijk zo ver. En dan was er ook nog snert. Een superrust dus...





Na een rust van zo'n twintig minuten vervolgden we onze weg. De route stuurde ons nu voornamelijk door stad Zwolle, maar dat hadden we bijna niet in de gaten. Hoewel de auto's constant op de achtergrond aanwezig waren, gaf de omgeving een totaal ander beeld. Veel groen, smalle paadjes en park.







En tegen het einde van de tocht eindelijk de Peperbus. En dan als toetje nog een viaduct met prachtige graffiti. En dan eindelijk ook de finish. We kunnen weer 25 km bijschrijven. Heerlijk gewandeld, met fantastisch weer. Ik vraag mij af of het echt wel november is....