Nadat we waren ingeschreven was het wachten op Ate en Albert. Toen ook zij ingeschreven waren, was het tijd om te vertrekken. Net voor vertrek kregen we nog even bezoek van de goedheiligman, de wandeltocht deed zijn naam dus al eer aan.
Langs de indrukwekkende kerk van Sint Nicolaasga verlieten we het dorp. We staken een terrein van de paardensportvereniging over en toen doken we het bos in om na 5 km weer in Sint Nicolaasga uit te komen. We bekeken de kerk van de andere kant en maakten nog een lusje om Sint Nyk heen. Ondertussen scheen het zonnetje en was het helder weer met een strakblauwe hemel. Ondanks de temperatuur van net boven het vriespunt was het heerlijk om buiten te lopen. Het gezelschap liep in wisselende samenstellingen en het was heerlijk bijkletsen met iedereen. het was voor mij al even geleden dat ik de anderen gesproken had.
Na een kilometer of 10 kwamen we bij de startlocatie, die nu als rustlocatie diende en daar was het tijd voor een bakkie.
Na deze rust ging het richting Spannenburg, een prachtig fietspad langs het water, maar we waren zo druk aan het kletsen dat we vergaten om foto's te maken van de toren van Spannenburg. Pas toen we veel verder waren, bedachten we dat een foto wel leuk zou zijn. En zo bereikten we de tweede rust in Idskenhuizen. Hier genoten we van een bakkie snert. Nou ja, op Ate na, die had liever warme chocolademelk.
Na deze rust hadden we nog zo'n 7 km voor de boeg. Die gingen voornamelijk door het bos. Het eerste stuk kende wat spannende oversteken, over een balk over een al dan niet droge sloot. Gelukkig bleven we allemaal op de balken staan, zodat iedereen zonder blessures en met droge voeten verder kon.
Na dit bospad liepen we een stukje over een geasfalteerd fietspad, dat is dan wel weer even lekker lopen. We wisten dat er nog een stuk bos zou volgen, langs een kabouterpad, maar nu genoten we even van het asfalt. Op weg naar het kabouterpad liepen we langs een stuk land waar "vreemde" stoppels uitstaken. Albert vroeg aan ons of wij wisten wat dat voor stoppels waren, maar niemand wist het. Toen ik een bordje zag staan, besloot ik om dat dan maar even te bekijken. In eerste instantie konden we ven niet bedenken wat een "lilium" is, maar het wordwideweb wist ons te vertellen dat het om lelies ging.
Op de routebeschrijving stond dat we een heuvel over moesten. Dat riep toch wel vragen op, een heuvel, hier, in dit gebied. Die vragen bleken gegrond want de heuvel was een stuwwal(letje) om een vijver. En langs deze vijver begon het kabouterpad. En dat pad bracht ons weer in Sint Nyk en bij de startlocatie.
We dronken nog even wat en toen gingen we allemaal weer huiswaarts. Wat was het een heerlijke wandeldag.
