52.362 Klein tussendoortje

Ondanks het feit dat ik veel plezier beleef aan het maken van de blokjes, is het toch ook wel erg leuk om af en toe iets anders tussendoor te doen. Daarom maakte ik dit leuke decoratieve plankje.

 

Leuk om zomaar een keer tussendoor te doen.

Onderwijs (zo moe....)

Af en toe vraag ik mij af waarom ik vier jaar heb gestudeerd om mijn bevoegdheid docent Nederlands te halen. Ik kan geen krant, tijdschrift of journaal zien zonder te horen wat er allemaal fout gaat in het onderwijs. Iedereen heeft er tegenwoordig verstand van en vooral heeft iedereen een mening over het onderwijs. Zeker nu er sprake is van achterstanden weet iedereen het beter.

De minister van onderwijs die aangeeft dat er op het gebied van taal en rekenen een achterstand is van zoveel weken, maar dat die achterstand in een kortere tijd kan worden weggewerkt omdat er een grote zak met geld naar het onderwijs is gegaan. Geld dat in een korte periode moet worden uitgegeven. 

 

Maar hoe geef je dat geld uit als er geen personeel is en waarom moet dat geld in een korte periode worden uitgegeven. En vooral, wie krijgt de schuld als er straks nog achterstanden blijken te zijn. Juist, de scholen, want er was toch geld om de achterstanden weg te werken?

Maar de grootste achterstand die er is, is het gebrek aan schoolse vaardigheden. Helaas zijn die niet te meten in weken en dus hoor je de minister er niet over. Maar hoe kun je achterstanden inlopen als je niet (meer) weet hoe je moet leren, als je niet meer weet hoe je moet concentreren, als je niet meer weet dat leren inspanning kost, als je in een hogere klas zit, omdat er kansrijk bevorderd moest worden, maar je de basis van vorig jaar mist, als, als, als.  Er zijn zoveel redenen waarom het leerlingen niet (meer) lukt om te leren, daar moet eerst tijd en aandacht aan besteed worden.

En ik, ik word zo moe van alle "kenners" die mij vertellen wat ik moet doen, zonder te luisteren naar mijn ervaringen, zonder inzicht te hebben in de situatie binnen de scholen, zonder te ervaren hoe het met de leerlingen is, zonder pedagogische en didactische ervaring.

En ondertussen doe ik mijn stinkende best om de leerlingen weer zelfvertrouwen te geven, om ze weer te "leren leren", om ze succeservaringen op te laten doen, zodat ze de rest van hun leven met plezier blijven leren. Want dat is het allerbelangrijkste!!!

Dus geef ons, docenten, de tijd, de ruimte en het geld om dat te bereiken, dan volgt de rest vanzelf. En als dat een jaartje extra kost, dan is dat maar zo. De niet meetbare dingen zijn essentieel om de meetbare dingen te realiseren.

52.361 Bl-blo-blok-blokjes

Ik kan me voorstellen dat het voor mijn publiek saai wordt, die blokjes, maar ik geniet nog steeds volop van het maken van het maken van die blokjes, dus hier zijn er weer een paar....

Tussen Slik en Zand, Ameland

Vandaag ging de wekker heel, heel, heel vroeg. Mams en ik vertrokken namelijk naar Ameland voor een wandeling. We hadden ons vorig jaar al ingeschreven voor deze wandeling, maar toen werd deze helaas afgelast. Gelukkig mochten we dit jaar wel op pad, dat betekende alleen wel vroeg opstaan. Dat ging als volgt:

En zo gebeurde het dat ik om 6.15 uur bij Mams op de stoep de stond. De reis ging voorspoedig, geen files in Friesland op zaterdagmorgen. We waren zelfs zo vroeg dat er nog maar vier mensen in de vertrekhal zaten toen we daar aankwamen. Nou ja, geen vertrekstress dus!

 

 

En toen we eenmaal op de boot zaten, bleek dat we er heel verstandig aan hadden gedaan om zo vroeg te vertrekken, want we hoorden van vele kanten dat mensen de boot hadden gemist omdat ze nog in de rij voor de parkeerplaats stonden. Dat extra kwartiertje voorkwam dus de nodige ellende.

Al op de boot namen we contact op met Carla, zij was al op het eiland en was ook van plan om zeventien kilometer te gaan lopen, net als wij. Carla wilde vroeg vertrekken, ruim voor wij zouden kunnen vertrekken, maar we gingen ervanuit dat we elkaar onderweg wel zouden treffen.

Mams en ik besloten om het laatste deel van de boottocht buiten door te brengen, heerlijk genieten van de opkomende zon en de zeelucht.

 

Vanaf de boot konden we niet anders dan met de meute meelopen richting de start. Op de boot had ik contact gehad met Katja, zij zat op dezelfde boot, maar in de meute vond ik haar niet terug. Wel troffen Mams en ik Cella en Louis en dan ben ik toch weer blij met al die contacten die we hebben in de wandelwereld. Ik noem hier altijd alleen maar de namen van een klein groepje, maar er zijn zoveel meer contacten en die blijken ook nu, na ruim een jaar zonder contactmomenten bij georganiseerde tochten, nog waardevol.

 

 

 

En zo bereikten we druk kletsend de start. Net voor de start liet mijn GPS weten dat de batterijen bijna leeg waren, dus ik stapte even uit de drukte om ze te vervangen, voordat we echt begonnen aan "Tussen Slik en Zand".

We slingerden door Nes, maar dat duurde niet lang, al snel kwamen we terecht in het duingebied. En dat leverde flashbacks op naar Egmond. Maar Ameland is Egmond niet, dus we genoten uiteindelijk toch weer van de unieke plaatjes.

Al snel bereikten we het eerste stukje strand en met Egmondse taferelen in ons hoofd verwachten we dat we flink aan moesten poten over het strand, maar voor we het wisten verlieten we het strand alweer. Schakel, schakel, en weer door. Iets met verwachtingen en realiteit, maar gelukkig nog steeds genieten.

En genieten deden we ook weer nadat we het strand hadden verlaten. Ook het duingebied is prachtig......

In het duingebied kregen we een berichtje van Carla dat zij aan het tweede stuk strand was begonnen, ze liep dus nog ergens voor ons, maar we kwamen wel steeds dichterbij. Mams en ik gaven dus een beetje gas bij, want we wilden Carla graag weer in het echt ontmoeten, het was alweer even geleden dat dat was gebeurd.

Toen Mams en ik voor de tweede keer het strand opgingen, stuurden we Carla weer een berichtje en zij stelde voor om een bakkie te doen bij het Strandhuys. Dat voorstel werd door mij Mams en mij direct omarmd. Maar voor het zover was genoten we nog even strand en zee.

Bovenaan de strandopgang stond Carla op ons te wachten en met zijn drieën liepen we naar het Strandhuys voor een bakkie. Voor we naar binnen mochten werden we gecontroleerd op een QR-code, dat verliep gelukkig zonder problemen. We vonden een tafeltje en even later deden we onze bestelling. En wat doe je dan als je op Ameland bent, dan bestel je natuurlijk een Nobeltje!! en die smaakte goed.... Op is op!

We verlieten het Strandhuys en het strand met zijn drieën, genoeg om bij te praten en genoeg om te genieten. Voor we het wisten  waren we dan ook bij de officiële rust. Daar zei Carla dat we maar door moesten lopen omdat ons tempo hoger lag dan dat van haar, maar dat wilden Mams en ik niet, we waren veel te blij dat we elkaar weer in levende lijve ontmoetten, dus gezellig samen verder!!!

Ineens vielen we tijdens het bijpraten stil, we hoorden flink geknal in de verte, even later bleek dat het ging om de het geknal van de kleiduifschietvereniging, vrij onschuldig dus. En al snel bereikten we de Waddenzeekust van het eiland, waar we weer een heel ander uitzicht hadden, zowel over het water als landinwaarts. We volgden dus de Waddenzeekust en toen vonden we het ook tijd voor een we-fie voor de W4W-appgroep.

Vanaf dit punt gingen we weer landinwaarts. We bereikten Buren en daar besloten we dat het tijd was voor een laatste rust. We waren tenslotte naar Ameland gekomen om te genieten!! We vinden een plekje bij Ritskemooi of Ritskemoei, misschien het beste gezelschap, maar we konden tenminste wel zitten.....

We liepen de laatste loodjes en we beloonden onszelf nogmaals met een Nobeltje. Omdat het glas echt goed vol zat, zat er voor mij niets anders op dan te slurpen. Gelukkig lieten Carla en Mams zich niet kennen en deden ze met mij  mee......

 

 

Na een rondje eiland, de aanschaf van een fles Nobeltje, een applaus voor Tina die de 35 kilometer liep, een portie fish and chips en een laatste wandeling naar de boot, namen Mams en ik afscheid van Ameland, maar ik kan me niet voorstellen dat het een  definitief afscheid is. Ergens "Tussen Slik en Zand" verwacht ik Ameland weer terug te zien!!!