Ook dit jaar organiseren de dames en heren van de Sallandse 4Daagse weer een alternatieve versie. En aangezien de Alternatieve Sallandse 4Daagse ons vorig jaar enorm goed was bevallen, gingen we dit jaar in de herkansing.
De start van deze eerste wandeldag was bij station Raalte, waar we de auto met gemak kwijt konden op de ruime parkeerplaats. Voor we van start gingen was er eerst tijd voor een bakkie. Deze keer met wat lekkers van Albert, hij vierde gisteren zijn 76e verjaardag.
Nadat alles weer netjes ingepakt was en naar de auto was gebracht wat niet meehoefde, gingen we van start. Ik werd gebombardeerd tot opperhoofd route en dat betekende dat ik mijn boekje maar bij de hand hield. We hadden nog maar amper een paar honderd meter gelopen of we stonden alweer stil, we waren bij de eerste stempelpost. Dat is nogal een karwei dat stempelen. We willen allemaal een stempel in het boekje van de AS4D, maar ook in ons wandelboekje, dat duurt dus wel even, zeker omdat ook de verschillende boekjes uit tassen en jassen moeten komen. Uiteindelijk gaf de torenklok bijna 9 uur toen we echt op pad gingen.
Vanaf de stempelpost liepen we al snel langs een kanaal en dat kanaal bleven we lange tijd volgen. Een klein ommetje van het kanaal af om om een paar huizen heen te gaan, van de ene kant naar de andere kant van het water, maar nog steeds in Raalte. Het kanaal was ook pas uitgebaggerd, want er lag een kunstwerk aan/van oude fietsen op de kant.
We liepen langs Dagcentrum Raalte, waar we langs een informatiebord over het Sallandpad Raalte verlieten. We slingerden over een pad, kwamen op een klinkerweg en kregen de aanwijzing dat we na huisnummer 28a linksaf moesten richting het Dorpsbos. Alleen konden we in eerste instantie huisnummer 28a niet vinden. Gelukkig werd snel duidelijk dat dit een nieuw gebouwd huis was dat voor ons achter de andere huizen in de buurt stond. Toen dit duidelijk was, was de route dat ook weer.
In het Dorpsbos volgden we zand- en graspaden en schouwpaden langs sloten tot we via een karrenspoor weer uitkwamen op een klinkerweg. We hadden nu zo'n beetje alle ondergronden gehad.
Na de klinkerweg en een stukje fietspad werd het echt leuk. In de beschrijving werd al aangekondigd dat het volgende stuk drassig kon zijn, dat er niet altijd gemaaid wordt, dat er een bruggetje was en een aantal opstapjes. En naast deze beschreven hindernissen, bleek er ook nog schrikdraad te zijn gespannen door de boer langs wiens land wij liepen, zijn goed recht, maar voor ons nog een extra obstakel. Maar we lieten ons niet tegenhouden door alle hindernissen, in goede harmonie en met elkaar kwam iedereen langs, over, of door alle hindernissen, of zelfs eronderdoor.
En net toen we dachten dat we de hindernissen hadden overwonnen, wachtte ons nog een laatste uitdaging. We moesten over prikkeldraad, waar stroom op stond, op een smal pad door een houtwal zien te komen. Met behulp van Kenneth en Albert, die met hun voet het draad naar beneden duwden, wist de rest aan de andere kant te komen, waarna ook zij naar de goede kant werden geholpen.
Hierna volgden nog wat oversteekjes over bruggetjes en weilanden, maar dat waren niet echt uitdagingen meer na alle voorgaande hindernissen. Op een bepaald moment zei ik tegen Albert dat ik het idee had dat we op een pad liepen waar we vorig jaar ook hadden gelopen. Albert dacht van niet, maar even later bleek toch dat ik gelijk had. We kwamen bij een kistje met logboek, dat we vorig jaar ook hadden gezien, alleen kwamen we nu vanaf de andere kant.
Net als vorig jaar zetten we weer iets in het logboek. Helaas was het logboek net vervangen, dus we konden niet zien of onze boodschap van vorig jaar nog te lezen was.
Druk kletsend vervolgden we onze weg en daardoor lette ik even niet goed op en vergat ik mijn taak als opperhoofd route. In de beschrijving werd gesproken over LA beukenlaan, maar we zagen een beukenlaan recht voor ons. Kenneth en Geert Jan besloten om een stukje terug te lopen om te kijken of we een afslag hadden gemist. Nadat ze een rondje Hellendoorn hadden gedaan en Kenneth twee keer de rioolrat (volgens Geert Jan dan), kwamen ze weer terug met de mededeling dat we geen afslag hadden gemist, dus maar LA. Even verderop bleek dat dat gewoon klopte, er was nog een beukenlaan en daar moesten we wel LA. Ik moet toch maar wat meer vertrouwen op de routebeschrijving.
Aan het einde van de beukenlaan staken we de doorgaande weg over, dat was even goed opletten. Hierna volgde er van alles interessants. De supermarkt in het bos, Outdoorpark Heino, de Jacobsplas, een spoorwegovergang, een dierenparkje en een varkenspoel met, natuurlijk, varkens!
We kwamen weer op de favoriete ondergrond van Mams, een zandpad, maar die leidde ons wel langs de beeldentuin van kasteel 't Nijenhuis. Net voor we daar waren, liepen we langs het draaideurtje, waar we vorig jaar enorme lol hebben gehad, omdat we er amper doorpasten, zelfs zonder rugzak. Albert bekeek het draaideurtje nog even van dichtbij voor we een blik op de beeldentuin wierpen.
Het werd langzaam maar zeker tijd voor een hapje eten, en alsof het zo moest zijn vonden we een prachtige picknickbank waar we met zijn allen royaal aan konden zitten. Het enige nadeel was dat de bank niet helemaal stabiel stond, we moesten dus wel stil zitten. Toen Geert Jan een beetje baldadig werd, hij schoot takjes die op de tafel lagen naar de andere wandelaars, was het tijd om weer verder te gaan.
Niet zo heel lang na deze rust kwamen we in Heino, waar we bij de stempelpost toch nog maar een bakkie leut scoorden. Dat was maar goed ook, want toen we net op het terras onder een parasol zaten, begon het keihard te regenen. En gelukkig zaten wij nu dus droog. Dat moest ook wel, want Kenneth had mij beloofd dat het droog zou blijven. Op deze manier kwam hij zijn belofte dus na, want ik bleef droog.....
Na deze rust, liepen we snel Heino weer uit. Hier was weer genoeg te zien en te beleven. Bijzondere hooibergen, een havezathe, bospaadjes met bruggetjes, schuren met opvallende deuren en uiteindelijk een breed graspad met aan weerszijden dennen. Op het pad zagen we ineens een (dikke) pad. Die was duidelijk niet blij met zes langs stampende wandelaars, we lieten hem dus maar weer snel met rust.
Na het passeren van havezate 't Reelaer slingerden we door de bijbehorende bossen tot we op een verharde weg kwamen. Aan deze verharde weg ligt zuivelwinkel De Knapenvelder, hier trakteerde Kenneth ons op een heerlijk stukje droge worst. Zo hadden we weer energie voor de laatste loodjes.
Na een smal pad langs akkers, kwamen we weer in Raalte terecht. Nog niet bij het station, maar wel bij het theater. We staken de grote weg over bij de stoplichten. Eenmaal aan de overkant op het fietspad liepen we de wachtende auto's tegemoet. Omdat de automobilisten toch niets te doen hadden en wij blij waren dat we er bijna waren, zwaaiden we naar de inzittenden van de auto's. De meeste automobilisten zwaaiden terug en bezorgden we elkaar een leuk moment.
Nadat we al eerder de bebouwde kom van Raalte waren binnengelopen, deden we dat nu nog een keer. Vanaf dat punt was het, op een afslag naar links na, alleen maar rechtdoor. Voor we het wisten stonden we weer bij de auto's.
Daar maakten we afspraken voor de volgende wandeldag en verdeelden we ons over de twee auto's om ieder weer richting huis te gaan. Het was een mooie eerste dag van de AS4D.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten