Onderwijs (zo moe....)

Af en toe vraag ik mij af waarom ik vier jaar heb gestudeerd om mijn bevoegdheid docent Nederlands te halen. Ik kan geen krant, tijdschrift of journaal zien zonder te horen wat er allemaal fout gaat in het onderwijs. Iedereen heeft er tegenwoordig verstand van en vooral heeft iedereen een mening over het onderwijs. Zeker nu er sprake is van achterstanden weet iedereen het beter.

De minister van onderwijs die aangeeft dat er op het gebied van taal en rekenen een achterstand is van zoveel weken, maar dat die achterstand in een kortere tijd kan worden weggewerkt omdat er een grote zak met geld naar het onderwijs is gegaan. Geld dat in een korte periode moet worden uitgegeven. 

 

Maar hoe geef je dat geld uit als er geen personeel is en waarom moet dat geld in een korte periode worden uitgegeven. En vooral, wie krijgt de schuld als er straks nog achterstanden blijken te zijn. Juist, de scholen, want er was toch geld om de achterstanden weg te werken?

Maar de grootste achterstand die er is, is het gebrek aan schoolse vaardigheden. Helaas zijn die niet te meten in weken en dus hoor je de minister er niet over. Maar hoe kun je achterstanden inlopen als je niet (meer) weet hoe je moet leren, als je niet meer weet hoe je moet concentreren, als je niet meer weet dat leren inspanning kost, als je in een hogere klas zit, omdat er kansrijk bevorderd moest worden, maar je de basis van vorig jaar mist, als, als, als.  Er zijn zoveel redenen waarom het leerlingen niet (meer) lukt om te leren, daar moet eerst tijd en aandacht aan besteed worden.

En ik, ik word zo moe van alle "kenners" die mij vertellen wat ik moet doen, zonder te luisteren naar mijn ervaringen, zonder inzicht te hebben in de situatie binnen de scholen, zonder te ervaren hoe het met de leerlingen is, zonder pedagogische en didactische ervaring.

En ondertussen doe ik mijn stinkende best om de leerlingen weer zelfvertrouwen te geven, om ze weer te "leren leren", om ze succeservaringen op te laten doen, zodat ze de rest van hun leven met plezier blijven leren. Want dat is het allerbelangrijkste!!!

Dus geef ons, docenten, de tijd, de ruimte en het geld om dat te bereiken, dan volgt de rest vanzelf. En als dat een jaartje extra kost, dan is dat maar zo. De niet meetbare dingen zijn essentieel om de meetbare dingen te realiseren.