Keuzes

Keuzes maken is en blijft een lastig iets, zeker als het gaat om zoiets zwaarwegends als jouw toekomst. In het verleden is de Wandelkerel al eens teruggekomen op een gemaakte keuze (en zelfs nog een keer op zijn tweede keuze) en helaas loopt het voor Dochterlief ook niet zoals ze verwacht had.

Het begon ermee dat ze aangaf dat ze zich erg eenzaam voelde in Groningen. Dat begrepen wij wel. Het studentenleven ligt stil, op twee fysieke colleges na. Maar die twee fysieke colleges kunnen alleen doorgaan als alle studenten onderling anderhalve meter afstand tot elkaar houden. Op deze manier leert ze amper anderen kennen.

De eerste stap was dat ze maar eens een weekje thuis bleef. Van de fysieke colleges lukte het niet om beide dan te volgen, iets met de combinatie online, reistijd en fysiek. Voor het andere fysieke college reisde ze wel naar Groningen. Deze week gaf haar wel wat lucht en dus besloot ze om de week daarop weer naar Groningen te gaan.

De daarop volgende week verliep prima, maar bij thuiskomst mopperde ze wel over het vele lezen, de hele studie was "alleen maar" lezen. Nog een week later hadden we haar halverwege de week aan de telefoon (met beeld) en we zagen een intens verdrietig meisje. Het lukte niet meer, de studie niet, de eenzaamheid niet, niets niet. Ze wilde stoppen.

Tja, als je dan wil stoppen, verwachten wij wel een toekomstplan. Dat lieten we haar ook weten. Dat was even slikken, want stoppen is makkelijk, maar een toekomstplan opstellen is wel weer heel lastig. We spraken af om in het weekend verder te praten. In het weekend ging de kogel door de kerk. Ze stopt. Het wordt een tussenjaar. Ze gaat aan het werk. 

Daarnaast mag ze wel deel blijven nemen aan een Committee van de opleiding, waar ze voor was geselecteerd. Dit Committee moet een theatervoorstelling organiseren en daar heeft ze ontzettend veel zin in. Verder gaat ze kijken naar (andere) vervolgopleidingen en eventueel vrijwilligerswerk of andere activiteiten om haarzelf te ontplooien. (Er zit al iets in het vat, maar dat kan ik nu nog niet vertellen.)

Afgelopen week zat ze met haar vriend (ja die is ondertussen ook aankomen waaien) nog een paar dagen in Groningen. Vrijdag haalde ik ze op en op de terugreis zat de kofferbak al vol spullen. Gisteren postte ze een aangetekende brief om de kamerhuur op te zeggen en vandaag liep ze weer zingend door het huis.

Het is goed zo. Keuzes maken is en blijft lastig. Terugkomen op je keuzes is misschien nog wel moeilijker en de eindbeslissing is het allermoeilijkste. En toch heeft ze dat allemaal gedaan. Volgend schooljaar is ze een jaar ouder, veel wijzer en vol met nieuwe ervaringen. 

Wij zien haar toekomst vol vertrouwen tegemoet!