Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

maandag 27 september 2010

Wandelen

Vandaag met het wandelmannetje gewandeld in Dwingeloo. De 2e tocht rondom de siepel. Voor het eerst heeft hij 20 km gewandeld.

Het was een prachtige tocht. Vanaf de rand van Dwingeloo kwamen we al snel in het bos terecht. Daar was duidelijk te zien dat de herfst is begonnen. De mist en de dauw hadden druppels achtergelaten op de vele spinnenwebben, veel bessen en verkleurende bladeren en vooral veel paddestoelen.

Na het bos volgde een stuk langs de Drenthse hoofdvaart, waar de bomen prachtig werden weerspiegeld in het water (en zoonlief zich afvroeg of een orka zich zou kunnen omdraaien in de hoofdvaart). Na het oversteken van de hoofdvaart en de (zeer drukke) doorgaande weg, kwamen we weer in rustig gebied. Uiteindelijk leidde de route ons via achteraf weggetjes en een stuk bos naar de rustpost in Uffelte. Toen hadden we er 11 km opzitten.

Na een drankje en een tosti staken we de hoofdvaart weer over en vervolgden we onze weg. Rond de 16 km kreeg ons wandelmannetje een kleine dip. Na een korte pauze, waarin hij op een transformatorkastje zat en ik mijn schoenen leegde (nieuwe zolen erin gedaan, levert toch altijd wat rommel op) gingen we verder. Er volgde een stuk bos met een grote verscheidenheid aan paddestoelen.

Vooral de inktzwam hebben we de nodige aandacht gegeven. Natuurlijk een paar foto's, maar vooral het druppen van de "inkt" was een mooi schouwspel. Daarnaast hebben we natuurlijk even voorzichtig met een stokje gepord, dat leverde een zwart stokje op dat ook weer minitieus werd bestudeerd door zoonlief. Na nog een aantal rood-met-witte-stippen paddestoelen te hebben bestudeerd, zagen we eindelijk (een halve kilometer voor het einde van de tocht) de "Siepel" opdoemen.

Bij binnenkomst de wandelboekjes opgehaald en in de auto gestapt. Voor die tijd werd zoonlief nog wel even aangesproken. Een medewandelaar wilde weten of hij echt zelf die 20 km wilde lopen en of hij niet meeMOEST van mama. Want aan de tas van mama was te zien dat zij de N4D een aantal keer had gelopen. Zoonlief antwoordde dat hij wandelen "errug" leuk vind en niet kan wachten tot 2012, want dan mag hij zelf de N4D lopen. Waarvan akte!!!!!!

PS ik kan op de één of andere manier geen foto's plaatsen, die volgen later.

Geen opmerkingen: