Al de hele dag heb ik het liedje van The three Jacquets, 't autootje in mijn hoofd. Dat heeft alles te maken met 't autootje van Manlief. Tweede Kerstdag is Manlief naar Leeuwarden gereden om Dochterlief daar op te halen van haar werk. De auto deed raar, trok niet goed op, maakte veel lawaai en vlakbij Leeuwarden rook hij branderig. Omdat we de auto niet vertrouwden, ben ik ook naar Leeuwarden gereden om ze op te halen. De ANWB was ook een optie, maar dat zou langer duren en dat is voor Manlief niet zo goed.
Natuurlijk moest er wel een oplossing komen voor die auto, dus de ANWB werd alsnog ingeschakeld. Ze wilden ons wel helpen, maar dan moest er wel iemand ter plekke zijn, ik was dus de sjaak....
Met Dochterlief (zij moest weer werken) reed ik gisteren dan ook naar Leeuwarden. Mocht de auto afgevoerd moeten worden, had ik mijn eigen vervoer weer naar huis en dan ging Dochterlief met de trein terug. Mocht de auto gerepareerd kunnen worden (dat verwachtten we niet) dan kon Dochterlief hem weer meenemen.
Ik moest een poos wachten op de Wegenwacht, het was erg druk, maar gelukkig kwam Wegenwachter M. mij na een tijdje helpen. Hij controleerde van alles en kwam tot de conclusie dat hij de auto niet meer aan de praat zou krijgen, hij moest worden opgehaald. Hij regelde alles voor me en toen ging hij weer verder. Ik kon de volgende ronde gaan wachten, nu op de berger.
Ik haalde bij Dochterlief in de winkel een kop thee om weer een beetje op te warmen..... Na verloop van tijd kreeg ik weer een telefoontje, nu van de berger, hij was er bijna, of ik naar de auto wilde gaan. Maar natuurlijk....
Ik wees de berger de goede richting op en toen hij de wagen draaide om 't autootje makkelijk op te kunnen laden, kreeg hij telefoon, een ongeluk. Hij moest direct weer weg om bij het ongeluk te assisteren, omdat er auto's op de weg stonden.
Gelukkig was het niet nodig dat ik bleef wachten tot er weer een wagen beschikbaar was, hij regelde het wel, als ik hem een sleutel gaf. Daar was ik erg blij mee, ik stond ondertussen al twee uur te wachten. En zo vertrok de wagen zonder 't autootje.
Ik liep nog een keer naar de winkel waar Dochterlief aan het werk was om haar gedag te zeggen en om een beker thee mee te nemen voor onderweg. Voor ik in mijn eigen auto stapte, nam ik nog een paar foto's van 't autootje. Een van de komende dagen wordt hij naar onze eigen garage gebracht en dan is het verder kijken, maar wij gaan er vanuit dat we afscheid zullen moeten nemen en dat de zoektocht naar een nieuwe auto voor Manlief gestart zal moeten worden.
Vandaag bezochten we de garage. 't Autootje was er nog niet, maar we hebben wel alvast de opties besproken en aangegeven dat er hoe dan ook een zoektocht gestart kan worden. 't Autootje is negen jaar in ons bezit en al 22 jaar oud, dus zelfs als hij nu weer relatief makkelijk op weg geholpen kan worden, is het een kwestie van wachten voor het weer mis gaat. Nu maar hopen dat er snel iets gevonden wordt, want het is toch wel lastig voor Manlief als hij niet zelf een auto tot zijn beschikking heeft, zeker in deze periode van het jaar, dan is een scootmobiel ook niet alles. Maar voorlopig zullen we het gewoon even moeten afwachten....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten