Vandaag bereikte je de leeftijd van 22 jaar, alweer een jaar erbij. En het was geen makkelijk jaar voor je, je hebt veel lessen geleerd en sommige lessen waren keihard, zowel op school als in je privéleven.
Op school, waar de opleiding Creative Bussiness nog in ontwikkeling is en er dus nog veel onduidelijkheden zijn. En onduidelijkheid is iets waar jij niet zo goed op gaat. Je kwam dan ook regelmatig gefrustreerd, teleurgesteld en/of boos thuis. Niet omdat je de opleiding op zich niet leuk vindt, maar omdat je tegenstrijdige feedback kreeg. Daarnaast is er bij Creative Bussiness geen enkel begrip voor het feit dat je een tweede studie doet, als jij aangeeft dat je iets niet goed vindt gaan, is de standaard reactie: "Maar je doet ook twee studies, dat kan helemaal niet." Dat jij dat wel kan, dat jouw hoofd anders werkt dan dat van de meeste mensen, wil er maar niet in.
Gelukkig heb je actie ondernomen, je volgt nu, via school, een hoogbegaafdheidstraining en die geeft je de nodige inzichten in de werking van jouw brein, maar je vindt het vooral fijn om te merken dat je niet de enige bent met zo'n raar hoofd, zo'n raar brein. Je vindt (h)erkenning en je gaat steeds beter begrijpen waar bepaald gedrag van jou vandaan komt en dan dus ook wat je kan doen om daar mee om te gaan. Je bent er nog niet, maar we hebben alle vertrouwen in jou. En daarnaast werk je nu voor die stip op de horizon: Stage! Wat heb je daar zin in, je bikkelt dit schooljaar dus nog even door.
Ook privé ging het afgelopen jaar niet over rozen, daar ga ik hier niet uitgebreid op in, dat is niet aan mij om dat allemaal te vertellen, al is er een ding dat ik wel wil noemen. Die verrekte enkel.
Nadat je in januari in Egmond door je enkel ging, is het nog niet goed geweest. Je hebt eigenlijk continue pijn aan die enkel. Niet alleen de 4Daagse moest je laten gaan, ook het sporten in de sportschool en het dansen gaat niet meer. En wat doet dat jou een verdriet. Bewegen is altijd een uitlaatklep geweest, zeker als dat stomme brein weer eens met je op de loop ging. Soms was het niet kunnen sporten/bewegen zo frustrerend, had je het zo hard nodig, dat je het toch deed en dan had je weer dagenlang pijn.
Gelukkig lijkt er nu licht aan het einde van de tunnel te zijn. Na lang zeuren bij de huisarts werd je doorgestuurd naar de orthopeed en vervolgens naar een tweede orthopeed en die tweede orthopeed lijkt je te kunnen helpen. Het is nog steeds een kwestie van geduld hebben, niet je sterkste punt, maar er is nu in ieder geval zicht op een oplossing.
En dan vandaag jouw 22ste verjaardag. Die vierde je zonder ons, maar gelukkig niet alleen. Je ging met vriendin Kirsten een weekendje naar Antwerpen. Natuurlijk mochten wij een bijdrage doen, je kreeg van ons twee kaartjes voor de 16+ sing-along van Studio100. Daarvan hebben we gisteravond wat beelden voorbij zien komen.
Vanmorgen bezochten jullie een brouwerij en daarna is het lang stil gebleven. Dat komt vast omdat jullie het veel te druk hebben om ons op de hoogte te houden.
Gelukkig hebben we net even samen geproost op jouw 22ste verjaardag....
In Nijeveen....
........ en in Antwerpen!
Lieve meid, geniet nog even van Antwerpen en van jouw verjaardag. We wensen je een fantastisch nieuw levensjaar waarin je jezelf nog beter leert kennen en waarin wij weer regelmatig kunnen genieten van jouw gekke invallen en jouw gezelschap. Luv U!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten