Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zaterdag 7 december 2019

37e Winterkwartet Ruinen

Vandaag konden we redelijk dicht bij huis aan de wandel. En dat betekende ook dat we pas na achten vertrokken, ook wel eens lekker. Bij de start kwamen we Albert, Geert Jan, Yosha en Liana tegen, maar zij gingen vandaag voor de korte afstand van 10 km. Wandelmams en ik gingen voor de 25 km.

We begonnen met een rondje van 10 km, het weer was wat somber, maar dat deerde niet, Mams en ik hadden elkaar amper gesproken afgelopen week, dus er was voldoende te bespreken. Dat blijkt uit wel uit het aantal foto's dat we het eerste rondje maakten, welgeteld drie.




Na een bakkie bij de startlocatie gingen we op pad voor deel twee, een rondje van 15 km. Deze ging richting Ansen, met een rust bij theehuis Anserdennen. Daar verheugden we ons nu al op, want de appeltaart daar is legendarisch!!!

We slingerden rondom Ruinen richting Ansen en vervolgens door het bos naar het theehuis. Daar kwamen we aan rond lunchtijd, maar we besloten om toch voor de appeltaart te gaan. Nu zijn de stukken zo groot dat die best als lunch kunnen dienen.....












We begonnen dan ook met een goed gevulde maag aan de laatste loodjes. Een prachtig stuk over het Dwingelder Veld volgde, wat voor weer het ook is, het blijft daar mooi. We liepen langs de schaapskooi bij Ruinen en kwamen weer terecht in de bewoonde wereld. Hier werden door TIGO getrakteerd op een oliebol, een mooie aanvulling op onze zeer gezonde lunch.








Even later bereikten we Ruinen weer, waar we TIGO bedankten voor de vele jaren prachtige wandelingen. Helaas houdt de vereniging op te bestaan, erg verdrietig voor de vele wandelaars in deze omgeving, maar nog verdrietiger voor al die vrijwilligers die de laatste jaren hun stinkende best hebben gedaan om TIGO te redden.




Geen opmerkingen: