In navolging van de Vrouwenmars van september vorig jaar, organiseerden twee deelneemsters het vervolg. Deze keer staat het vervolg van de route die de vrouwen liepen op het programma, dus van Groningen naar Grijpskerk. Het was de bedoeling om met drie generaties op pad te gaan, maar Dochterlief kampt nog steeds met en blessure, dus er zat voor Mams en mij niets anders op dan met zijn tweeën op pad te gaan.
We stapten in Meppel op de trein naar Groningen Europapark en vanaf dat station was het een korte wandeling naar het beginpunt, het voormalige Huis van Bewaring. Er stond een bakkie voor ons klaar en we ontvingen een folder en een armband met nummer. Deze keer liep ik met nummer 51.
Gelukkig konden we in het pand gebruik maken van het toilet, daar maakten we dus dankbaar gebruik van. Eenmaal weer buiten troffen we Carola en Tina, die ook deze editie weer meeliepen. Net als de vorige keer zat Tina in een andere groep, maar na vijf kilometer werd het lopen in groepsverband losgelaten, dus Tina zou daar op ons wachten, zodat we met zijn vieren verder konden.
Maar voor het zover was, werden eerst weer de namen van alle vrouwen voorgelezen. Ik blijf dat een heel bijzonder en beladen ritueel vinden.
Na dit bijzondere moment ging de eerste groep op pad, de groep met Tina. Dat betekende dat Mams, Carola en ik nog even moesten wachten. Dat vond ik niet zo erg, ik had het ondertussen zo koud gekregen dat ik besloot om mijn regenbroek aan te trekken als extra isolatielaag. Dat hielp zeker, maar ik was toch wel erg blij toen ook wij mochten vertrekken.
De eerste vijf kilometer liepen we als groep, de route ging door de binnenstad van Groningen waar er soms verbaasd werd gekeken naar die groep vrouwen die daar langs kwam gelopen. In april 1945 liepen de vrouwen 's nachts omdat de bezetter niet wilde dat ze gezien werden. Nu wilden we wel gezien worden, om zo het verhaal te vertellen.
Na vijf kilometer bereikten we een voormalige zuivelfabriek. Hier zijn de vrouwen in 1945 ook geweest. Nu werden wij hier zeer hartelijk ontvangen met koffie/thee en koekjes. Er stonden stoelen voor ons klaar en er was een toilet, zeer goed voor elkaar dus. Ook RTV Noord was aanwezig om een item te maken over deze Vrouwenmars. We genoten van het bakkie, van het toilet, van de koekjes, we hadden (bijzondere) ontmoetingen met medewandelaars en na een poosje vertrokken we met zijn vieren voor het vervolg van de wandeling.
We verlieten Groningen via de Reitdiephaven om onze weg te vervolgen langs de Friesestraatweg. Het weer was wat onstuimig en af en toe kregen we te maken met een flinke bui, soms met hagel, om even later weer in het zonnetje te lopen. Toch lieten we ons daar niet door ontmoedigen, de stemming was opperbest. Carola wist te vertellen dat er een recordpoging zou zijn om zoveel mogelijk molens te laten draaien tussen 11.00 en 12.00 uur en inderdaad zagen we even later de molen die eerst stilstond draaien.
Na verloop van tijd verlieten we de Friesestraatweg om richting Aduard te lopen. Dit ging over een pad langs het water en hier kregen we weer te maken met een flinke bui hagel. En omdat de bui recht van voren kwam sloeg de hagel in ons gezicht, dat was af en toe best pijnlijk. Net toen we Aduard weer inliepen, was de bui over, Carola deed in Aduard nog een cache en daarna waren we bij de rust, waar we ons het aangeboden bakje koffie/thee goed lieten smaken.
Vanaf Aduard ging het langs het van Starkenborghkanaal naar Nordhorn. Ergens halverwege staat een uitkijktoren, waar Carola een tweede cache wilde doen. Met zijn vieren beklommen we de toren en ook de cache werd gevonden. Even een onderbreking van de het lange rechte pad.
We vervolgden onze weg langs het kanaal om vervolgens Nordhorn te doorkruisen.In Nordhorn werden we nog even afgeleid door een automaat in de muur van een huis. Van dichtbij was te zien dat de waren die er ooit ingezeten hebben een dubbeltje of een kwartje kostten, maar wat er ooit in gezeten heeft, blijft voor ons een raadsel.
Vanaf Nordhorn was het nog ene lange rechte weg naar Grijpskerk. En op die ene lange rechte weg hadden we de wind pal tegen. Het was echt worstelen richting Grijpskerk. We waren dan ook blij dat de worsteling nog even onderbroken werd door het plaatsje Niezijl. Even uit de wind, even geen gebulder in je oren.
Maar uiteindelijk was Grijpskerk daar. We maakten een heen en weertje om de zuivelfabriek te bezoeken, waar de vrouwen in 1945 werden bevrijd. Hier stond ook een spandoek met de foto die daar in 1945 werd gemaakt.
Vanaf de zuivelfabriek was het nog een klein stukje naar het eindpunt. Daar genoten we van een kopje soep, bekeken we nog even de mini-tentoonstelling en vervolgens ging het naar het station, waar Mams en ik weer op de trein stapten en waar Carola en Tina in hun respectievelijke auto's stapten om huiswaarts te gaan.
Het was een bijzondere en memorabele dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten