Als ik wakker word, is de zon nog net niet boven de bomen uit, maar tegen de tijd dat ik mij heb aangekleed en mijn toilet heb gemaakt wel.
Ik leg het een en ander te dragen op de goud-zilverdeken en zo kan ik vandaag alles redelijk droog inpakken. Om half negen loop ik de camping af om vervolgens een paar honderd meter verder het Pieterpad weer te betreden.
Ik loop richting de A1, daar moet ik zo overheen, en dan bedenk ik me dat ik die weg al sinds mijn aankomst op de camping continue op de achtergrond heb gehoord als een soort ruisen op de achtergrond. Na de oversteek verdwijnt dat geruis ook weer langzaam.
Ik geniet van het prachtige pad langs de Schipbeek, het lijkt net een erehaag met de bomen aan weerszijden. Na de Schipbeek is in het landschap heel duidelijk te zien dat ik de Achterhoek ben binnen gewandeld. Groene weilanden, veel bomen en na een paar kilometer het bos van Landgoed Verwolde. Net voor het bos is er weer zo'n fantastisch rustpunt, met toilet. En omdat ik alweer een krappe twee uur onderweg ben, is dit een uitgelezen kans. De rugzak gaat af, de waterkoker gaat aan en het toilet wordt bezocht en dan is het tijd voor thee. En om dan maar even in het thema van oude liedjes/teksten te blijven: "Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen....". Een stoel, een kopje thee, het zonnetje en een prachtig uitzicht.
Door het bos kwam ik uiteindelijk bij Huis Verwolde en na enige twijfel besloot ik om toch het ommetje te maken langs de Dikke Boom. Het pad naar die boom toe is in ieder geval al mooi, dus wat dat betreft had ik al geen spijt. Maar wat ik nu van de Dikke Boom moet vinden, vind ik lastig te zeggen. Hij is inderdaad heel dik, hij is heel oud en daardoor bijzonder, maar het is zeker geen mooie boom.
Ik maakte het ommetje langs de Dikke Boom af en pikte de route weer op, verder door het bos van het Landgoed en daarna een uitgesleten pad langs akkers om uiteindelijk uit te komen op een asfaltweg richting Laren. Van Hilly had ik de tip gekregen om bij de bakker in Laren een Pieterpadkoek te bestellen, dus ik zocht even uit waar ik de bakker kon vinden. Bij de bakker kon ik buiten in het zonnetje zitten en daar genoot ik van een kopje thee en een, inderdaad heerlijke, Pieterpadkoek. Ik kan er weer even tegenaan en vervolgde mijn weg, op naar het eindpunt van vandaag, station Vorden.
Het ging heerlijk voort over een asfaltweg tussen landerijen en bos en voor ik het wist was ik al bij het Twentekanaal. Bij de oversteek zag ik Lochem in de verte, maar op het kanaal zelf was het rustig. Net voorbij de Berkel ging ik het bos weer in, Landgoed Velhorst. Hier ging het continue rechtdoor over het onverharde pad. Even later zag ik een bankje op een heuveltje met daarachter wat bosjes, een mooie plek voor een (sanitaire) stop. Ik geniet nog even van het uitzicht, zwaai nog even naar passerende wandelaars en ga dan weer verder.
Ik blijf het onverharde pad volgen tot Het Enzerinck, een van de vele kastelen in de omgeving van Vorden. Na dit kasteel krijg ik van een groepje wandelaars de vraag of ik ook de route met de witte pijlen heb gezien. Nu heb ik de afgelopen dagen pijlen in alle kleuren van de regenboog gezien en ook witte, maar ik heb geen idee meer wanneer ik die witte pijlen voor het laatst heb gezien. Ik kan ze dus niet helpen.
Vervolgens loop ik langs kasteel Den Bramel. Hier stond een groepje fietsers waar ik ook nog even mee in gesprek raakte. Vanaf kasteel Den Bramel is het nog een klein stukje naar het station. Als ik daar aankom moet ik een half uur wachten op mijn trein. Een goed moment om op het tegenoverliggende terras een drankje te nemen.
Mijn Pieterpadvijfdaagse zit erop, wat heb ik enorm genoten van deze dagen met mijzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten