Net als vorige week had ik deze week niet zoveel moeite met de quarantaine. Mijn werk had ik verdrongen (om waarschijnlijk volgende week spijt te krijgen). Ik las, ik wandelde alleen of samen met iemand een rondje, er werden knieperties gebakken, er werd geknuffeld en geluierd, er werd geyahtzeed, de kat werd geaaid, er werd op de kat gemopperd (dat is niet JOUW stoel, eruit), er werd gegamed, gelachen, een beetje gemopperd op elkaar, er werden grapjes gemaakt met en over elkaar. Kortom een heel normale gang van zaken in Huize "Wandelen en meer....".
Tijdens het knieperties bakken kwam mijn favoriete Top2000-moment voorbij, dat werd knieperties bakken met ene lach en een traan. En hoewel ik mijn best deed om die traan niet te laten, kwam hij toch! Ach, het zal wel bij mij horen.
Oudjaarsavond om een uur of acht veranderde mijn gevoel een beetje. Normaal gesproken zochten we nu vrienden op of ze kwamen, wat vaker gebeurd i.v.m. Manlief, bij ons. Vroeger (ja, we worden oud) met een lading kinderen, in de loop der jaren werden dat er steeds minder, maar na twaalf uur verzamelde iedereen zich op de locatie waar Manlief zich bevond voor een gezamenlijke borrel. En dat zat er vanavond allemaal niet in, geen vrienden over de vloer, geen aanwaaiers na twaalf uur. Dochterlief en haar vriend waren wel hier, maar daar bleef het ook bij. De Wandelkerel zocht een vriend op (geheel Coronaproof, hij is veel te zuinig op zijn vader), dus we waren met zijn vieren.
Om toch nog een beetje Oudjaarsavondgevoel te hebben, had ik een online pubquiz georganiseerd. En tot mijn grote verbazing was zelfs de jeugd zeer enthousiast. Uiteindelijk werd er vanaf vier locaties meegespeeld, de jongsten zestien jaar, de oudsten boven de vijftig.
Het fanatisme was groot, we zijn allemaal spelletjes spelers en we willen allemaal winnen. Het bleef spannend tot de laatste vraag. De winnaar was iemand die nog geen enkele keet bovenaan had gestaan, maar wel iemand die vaak wint met spelletjes: Manlief!
De Pubquiz bracht ons een gezellig uurtje, met zelfs de roep (van de jeugd) om er een jaarlijkse traditie van te maken. Ook kwamen er reacties om het volgend jaar iets anders aan te pakken bij het samenstellen van de vragen. Al met al was het dus een succes! De rest van de avond brachten we kletsend door en net na twaalf uur was het tijd voor een proost.
En zo kwam 2020 tot een eind. Een jaar dat we niet snel zullen vergeten, maar we deden ons best om de laatste uren de positieve dingen te zien. Het mooie is dat we alle vier tot de conclusie kwamen dat we op het sociale vlak veel rijker zijn geworden. Dochterlief en Vriendlief gaven aan dat hun relatie niet tot bloei was gekomen als er geen Corona was geweest, maar nog veel mooier vond ik dat ze allebei ook aangaven dat de band met hun ouders versterkt was.
Laten we hopen dat het sociale aspect dat verbonden is aan deze pandemie straks niet verloren gaat als we weer "los" mogen.
Ik wil dit bericht graag afsluiten met de nieuwjaarswens die wij verstuurden:
"Welke route je ook neemt en wel vervoermiddel je ook kiest,
we wensen je toe dat je komt waar je wil komen in 2021!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten