Nou afgelopen week voelde echt als quarantaine, naast lesgeven stond alles in het teken van nakijken, nakijken en nakijken. Tussen de lessen door, na de lessen, 's avonds thuis, het ging maar om één ding, nakijken van schrijfvaardigheid. Met zeventig toetsen met gemiddeld twee-en-halve opdracht per toets ben je wel even bezig. Zeker omdat je elke opdracht drie keer nakijkt, namelijk op taalgebruik, inhoud en regels. Zelfs als ik niet aan het nakijken was, maar even een hoognodige pauze nam, bleef de stapel op de achtergrond aanwezig. En ik kan je al vertellen, ik ben nog steeds niet klaar. Ik verwacht ook zaterdag, zondag en maandag nog nodig te hebben. Maar gelukkig lukte het me wel om nog een paar keer een ommetje te maken.
Vandaag stond de woonkamer ook nog eens op zijn kop, de nieuwe stoel voor manlief arriveerde. Een superdeluxe, op drie punten verstelbare sta-op-stoel. En voor die bezorgd kon worden, moest eerst de oude bank eruit. Dat ging in delen, gisteravond al een deel, vanmorgen een deel toen de stoel er stond en Manlief over kon steken naar zijn nieuwe zitplek, het laatste deel. Dochterlief en ik kregen er spieballen van....
En als de oude bank eruit gaat en er een nieuwe stoel voor Manlief komt, dan moet er ook nog iets komen voor de rest van het gezin om op te zitten. Dat werd een bank met een Scandinavisch tintje, zo één die je zelf in elkaar moet knutselen. Nu had ik daar al op geoefend bij het inrichten van de kamers van de Wandelkerel en Dochterlief, maar voor een bank heb je toch echt twee personen nodig. Gelukkig kwam Paps nog even 'an om te overleggen hoe laat we zaterdagmorgen de oude bank naar de vuilstort zouden brengen. Hij "mocht" dus gelijk helpen met knutselen.
Het werd eerst een grote chaos, maar uiteindelijk was het zover dat ook de rest van het gezin een zitplek heeft.
En wil je weten hoe luxe de stoel is, nou hij zelfs een USB-aansluiting voor het opladen van de telefoon.
Het poezenbeest was al snel weer verzoend met de nieuwe situatie, nu moet ze alleen nog gaan snappen dat die nieuwe meubels niet zijn om aan te krabben. We hebben al wat hulpmiddelen in huis gehaald, dus nu maar hopen dat mevrouw ook mee wil werken.
Dochterlief en de Wandelkerel zitten nu in Arnhem. Morgen heeft Dochterlief daar al vroeg audities, dus dan kan ze maar beter al in Arnhem zijn. Dat betekent dat Manlief en ik met zijn tweeën zijn morgen en een deel van de zondag.
Ik hoop nog wat te kunnen wandelen, maar eerst die stapel nakijkwerk (bijna) wegwerken. En verder maken we er een rustig weekend van en wachten we af wat Dochterlief ons morgen te vertellen heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten