Gelukkig kon ik vandaag naar Zwolle om een rondje te wandelen, want het weer werkte zeker mee. Onderweg werd ik verblijd met een prachtige zonsopgang en om 9.15 uur vertrok ik voor een wandeling van 25 km. Omdat het zonnetje scheen, voelde het niet koud aan. En het duurde maar even of het industriegebied van Zwolle lag achter me. En langs de rand van Zwolle liggen prachtige gebieden.
Uiteindelijk liep ik onder de A28 door en kwam ik in het park "Engelse Werk" waar nog oude bunkers te vinden zijn. Overigens is dit een prachtig park en dat was te merken aan de vele recreanten die deze zondagmorgen op pad waren. Via dit park kwam ik op de dijk langs de IJssel terecht. Het water was niet zo hoog als twee jaar geleden, maar het blijft een prachtige dijk. En ook nu genoot ik van het uitzicht. Aan het einde van de dijk liepen we richting Zwolle en daar was de eerste rust bij voetbalvereniging ZAC.
Tijdens de rust trof ik een digitale bekende en zo werd de rust een gezellig bijkletsen. Na een minuut of twintig vertrok ik weer en eenmaal buiten viel de temperatuur mij tegen. Het zonnetje was verdwenen en ik kreeg het koud. Maar ik was nu eenmaal op weg voor de tweede lus van tien km en op onbekend terrein, dus de enige optie was doorlopen. Helaas voor mij werd ik ook nog de vlakte opgestuurd, waar de wind vrij spel had. En dus kreeg ik het nog kouder. En terwijl ik rillend doorliep, met mijn lange onderbroek onder mijn broek haalde ik een man in die in korte (WAT, KORTE???) broek wandelde. Alleen de aanblik bezorgde mij nog meer rillingen.
Maar even later kwam ik weer in de bebouwde kom en nam de wind af. Niet dat ik het warm kreeg, maar ik kreeg het in ieder geval niet kouder en ik had weer de moed om mijn een paar foto's te maken. Al die tijd kon ik niet de moed opbrengen om mijn handen uit mijn mouwen te halen, behalve dan voor die korte broek. Na paar kilometer door de bewouwde kom kwam ik weer bij ZAC, waar wederom een rust was. Daar nam ik een kopje thee, maar omdat ik het zelfs binnen niet warm kon krijgen, besloot ik om snel door te lopen. Ik wilde een warme douche, warme kleren en onder tien dekens op de bank.
De laatste vijf kilometer liep ik met het verstand op nul en de blik op oneindig. En binnen het uur stond ik weer in het Wandelhonk. Ik meldde mij af en wist niet hoe snel ik naar de auto moest lopen. Op de terug weg durfde ik de verwarming niet te hoog te zetten, ik was zo koud dat ik bang was dat er rare dingen zouden gebeuren als ik het warm zou krijgen. Eenmaal thuis ben ik onder de douche gaan staan. Van buiten werd ik weer warm, maar ik bleef rillen, omdat ik van binnen zo koud was. Na het douchen ben ik op de bank gaan liggen, waar het Wandelmannetje mij toedekte met een stuk of drie dekens. Na een half uur werd ik langzaam warm en vielen mijn ogen dicht.
Het was echt afzien voor mij vandaag, wat heb ik het koud gehad......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten