Ten eerste omdat ik de week daarvoor werd geplaagd door een voorhoofdsholteontsteking en ik dus de Bee waar ik eerder de voorbereidingen voor had gedaan, moest missen. En ten tweede omdat ik eigenlijk wel wist dat ik maandag mijn aandacht en tijd moest besteden aan andere dingen. En wat die andere dingen dan waren. Nou, op maandag mijn gezin. Helpen met huiswerk, een paar boodschappen doen, omdat manlief met deze kou, sneeuw en eventuele gladheid buiten niet uit de voeten kan. En vooral veel knuffelen. En waarom dat knuffelen. Omdat ik dinsdag en woensdag lange dagen moest maken op mijn werk.
Dinsdag vanwege de presentaties van de sectorwerkstukken door de leerlingen van de vierde klas. Het sectorwerkstuk is een verplicht onderdeel van het examenjaar en bij mij op school koppelen we het sectorwerkstuk aan het vak Nederlands, het onderdeel spreekvaardigheid. En neem van mij maar aan, dat het voor de meeste leerlingen niet meevalt om voor een groep klasgenoten, ouders en docenten een presentatie te houden. Natuurlijk houd ik daar bij de beoordeling rekening mee, maar het is een goede voorbereiding op het MBO en de daar te houden presentaties. Voor mij betekende dit dat ik van 8.15 tot 22.45 uur van huis was.
Woensdag volgde de Open Dag. 's Ochtends ontvingen we zo'n 160 leerlingen uit groep 8. Zij bezochten diverse proeflessen, waarvan een aantal verplicht waren en een aantal vrije keus. Ik vind dit altijd een fantastische dag, omdat je een beeld krijgt van de aankomende brugklassers en bovendien vind ik het erg leuk om met deze kinderen te praten over hun verwachtingen m.b.t. het voortgezet onderwijs. Natuurlijk komen niet al die 160 kinderen naar onze school, maar we proberen natuurlijk wel zoveel mogelijk leerlingen binnen onze deuren te krijgen. Overigens zeg ik wel altijd dat ze de school moeten kiezen, waar ze zich prettig voelen. Tenslotte breng je een groot deel van je tijd op school door.
's Avonds is er dan de mogelijkheid voor de ouders om onze school te bezoeken en wij hopen dan altijd dat zij dat doen in gezelschap van hun kind. En gelukkig kamen de ouders in grote getale, met hun kind, onze school weer bezoeken. Ik heb leuke gesprekken gevoerd, veel informatie gekregen en gelukkig ook vaak gehoord dat de kinderen 's ochtends zeer enthousiast thuis kwamen. En ik ben niet de enige die deze ervaring had. Mijn collega's hadden die ook. Na afloop moest er nog het één en ander worden opgeruimd, omdat de lessen de volgende dag gewoon om 8.30 uur begonnen. en dat niet alleen, ook de schoolexamens startten op donderdag en dus moest de kantine in examenopstelling gezet worden. En dat betekende dat ik deze dag van 7.15 tot 23.45 van huis was.
En de ellende is dan dat ik dan niet direct naar bed kan. Als ik dat wel doe, dan droom ik de hele nacht over presentaties, over aankomende brugklassers, de antwoorden die ik aan ouders heb gegeven en alle andere dingen die ik op zo'n dag heb meegemaakt, plus al het nakijkwerk dat ik niet heb kunnen doen, de minimale lesvoorbereiding voor de komende en over de leerlingen die nog een toets in moeten halen, de collega's die ik nog iets moet zeggen, de cijfers die ik nog moet invoeren. en dan komen daar alle privézaken nog bij. Denkt manlief eraan dat zoonlief naar de tandarts moet, heeft dochterlief genoeg geoefend op haar trompet, heeft zoonlief de skibroek gevonden, die ik had klaargelegd, denkt dochterlief eraan om haar zaalschoenen over te hevelen van haar hockeytas naar haar gymtas, heeft manlief medicijnen gehaald, heb ik die tas met nakijkwerk nou op school gelaten of heb ik hem meegenomen naar huis. Heb ik die mail nou wel of niet verstuurd......
Ui ervaring weet ik dus dat ik niet direct naar bed moet gaan. Het gevolg is dan wel weer dat ik uiteindelijk veel te laat ga. Maar een aantal uren goed slapen werkt voor mij beter dan een meer uren onrustig slapen. Maar twee zulke dagen vergen wel wat van me. Zeker omdat donderdag er weer gewoon les gegeven moet worden. Dus toen ik donderdagmiddag thuiskwam, heb ik mijn trainingsbroek en slobbertrui aangetrokken en ben ik op de bank gaan liggen met twee dekens over mij heen. En toen viel ik. Keihard, kaboem, in slaap. Manlief maakte mij wakker, omdat het avondeten klaar was.
Vrijdagochtend moest manlief naar het ziekenhuis voor het laatste shot prednison en ik moest hem wegbrengen en weer ophalen. Dat kon allemaal voor de lunch. Na de lunch las ik wat en vervolgens ging ik weer lekker op de bank liggen. En ik viel in herhaling. Dus ik viel, keihard, kaboem, in slaap. En weer maakte manlief mij wakker. Dit keer om boodschappen te doen.
En eindelijk, na het eten, had ik even tijd om te hobbyen. En omdat het ontwerp al klaar was en de shirts al gewassen, besloot ik om de weg van de minste weerstand te kiezen. En dus maakte ik de schatjes blij. Voor allebei had ik een nieuw shirt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten