Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

donderdag 10 januari 2013

52.34 en 52.35 Veel en veel te laat...

Hoewel ik de laatste tijd veel heb genaaid, zowel met de hand als op de machine, ben ik domweg vergeten om de 52-blogs te plaatsen. Dus dat maak ik nu (een beetje) goed.

Tijdens de kerst ben ik weer bezig geweest met het tweede blok van de Scandinavian Christmas. Ik heb de laaste onderdeeltjes opnieuw geregen en ben gaan appliqueren. Daar ben ik al behoorlijk mee opgeschoten. Het appliqueren is bijna klaar en dan begint het "aankleden" van het geheel. Borduren van de rand en allerlei details. Het blok ziet er nu als volgt uit:




De oplettende lezer heeft waarschijnlijk al een glimp opgevangen van mijn werk van de eerste week van 2013. Ik heb namelijk schortjes gemaakt voor alle dametjes die tijdens het feestje van dochterlief kwamen koken. Dat begon met een stapel gezellige katoentjes en een patroon.


Daarna heb ik alles geknipt. dat leverde een stapel met schorten en een stapel met banden en zakjes op. Daarna heeft dochterlief mooie combinaties gemaakt. We hadden namelijk besloten om de banden en het zakje uit een ander lapje te halen, zodat we lekkere bonte schortjes kregen. Dat zag er als volgt uit.



En na een middagje samen achter de naaimachine hadden dochterlief en ik een alle voorbereidingen klaar. Dus de banden getikt en gekeerd, de zakjes gezigzagd, de schorten gezigzagd en de zakjes erop gezet. Dochterlief vertrok naar bed en ik heb de schortjes verder afgewerkt. Wandelmams kwam met de borduurmachine en voorzag elk schortje van een naam. Om half 12 's avonds was de klus geklaard. En het resultaat was super. Helaas ben ik vergeten om een foto te maken van alle schortjes samen, maar ik heb er gelukkig nog wel één van een paar exemplaren.


Geslaagd toch???

Geen opmerkingen: