En ook nu gaat het weer lukken op de zaterdag. Want vandaag heben Wandelmams, dochterlief en ik een fantastische dag beleefd. Zoveel mensen bij elkaar die een zelfde doel hebben, namelijk kinderen die om wat voor reden dan ook een moeilijke tijd doormaken,een eigen plekje geven, die mensen versterken elkaar. En dus zijn er vandaag weer ongelooflijk veel droomdekens ingeleverd. En al die dekens zijn met zoveel liefde en geduld in elkaar gezet. En al die mensen helpen elkaar om nog veel meer droomdekens te maken. De hele dag was er één van liefde en inzet.
De jongste deelnemer vandaag was 9, de oudste was boven de 70. En allemaal hadden ze hetzelfde doel!!!! Kinderen in een moeilijke situatie een eigen (droom)plekje bieden. Hieronder enkele sfeerbeelden van vandaag.
Muzikaal intermezzo. Liedjes van de Regenboogboom. En hoe druk ik ook bezig ben, ik krijg er altijd weer natte ogen van.
Bovenstaand het resultaat van dochterlief. En onze drama-queen geniet altijd van aandacht en aandacht en bewondering en aandacht en bewondering enzo. Maar vandaag vond ze alle mensen die een praatje wilden maken eigenlijk toch wel, nou ja, misschien een beetje, maar soms ook wel wat meer, vervelend. Want: "Mam, het is wel heel leuk dat al die mensen het zo leuk vinden dat een meisje van 9 ook droomdekens maakt. Maar omdat iedereen met mij wil praten, kan ik niet de hele tijd doorgaan met naaien, dan lukt het toch nooit om een deken af te krijgen!!!!" Gelukkig wisten Wandelmams en ik haar ervan te overtuigen dat deze dag zeker niet bedoeld was om dingen af te maken. Deze dag is vooral bedoeld om te genieten van al die mensen die met elkaar een zelfde doel hebben, die van elkaar willen leren en die samen sterk staan voor al die kinderen in Nederland die een steuntje in de rug verdienen.
Naast het verstrekken van droomdekens houdt stichting de Regenboogboom zich ook bezig met het helpen van kinderen die, om wat voor reden dan ook, een plekje voor zichzelf kunnen gebruiken. Dit doet de stichting niet door die kinderen te pamperen of door ze te omringen met medelijden of door ze zielig te vinden. NEE, dat doen ze door die kinderen te helpen de kracht in zichzelf terug te vinden. Een regenboogkristal helpt ze daarbij.
Gelukkig is dochterlief een bevoorrecht kind. Ze is gezond (nou ja bijna dan, tenslotte kan astma je leven behoorlijk verzieken nu en dan), ze heeft een ruime, liefhebbende familie, heeft heerlijke vriendinnetjes, kan naar hartelust sporten, heeft een leuke klas en is in het "bezit" van een stoere broer, wiens imago een positieve invloed heeft op haar leven. Maar de regenboogboom-kristallen kon ze toch ook wel gebruiken, vond ze zelf. En deze moeder bezweek deze keer. Slik, hoe mooi wil je het hebben?
En dan volgt er volgend jaar rond deze tijd weer een droomdekendag. En met elkaar leggen wij, als droomdekenmaaksters, de lat steeds weer hoger. Want laten we eerlijk zijn. Volgend jaar "moet" deze stapel toch weer hoger zijn!!!!
En vandaag was er, ondanks de eensgezinheid, één groot gemis. Corrie moest verstek laten gaan, omdat haar gezondheid van haar verlangde dat ze rust nam. En dus wil ik hier nog zeggen: "Lieve, lieve, lieve lieve, lieve, enne vooral lieve Corrie, onze gedachten waren vandaag zeker bij jou. Denk jij nu alsjeblieft ook gewoon aan jezelf. Dan kunnen we volgend jaar hopelijk weer samen droomdekens maken!!! Luv U!!!!!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten