Dochterlief heeft namelijk meegedaan aan de wedstrijd van stichathome voor de handwerkbeurs van Rotterdam. Er was een wedstrijd uitgeschreven voor de jeugd van 6 tot 16 om een textielschilderij te maken. Wij hoorden helaas vrij laat van deze wedstrijd, dus het werd een "op-het-nippertje" werkstuk, maar daarom zeker niet minder. (Zegt een onbevooroordeelde moeder ;-)!!)
Dochterlief moest van mij eerst een ontwerp maken, zodat ze wist wat ze wilde gaan doen, voor ze de schaar in de stof zette. Na het maken van het ontwerp doken we de zolder op bij oma (Wandelmams), zij beschikt over een zeer uitgebreide collectie stoffen, lapjes, restjes, kantjes, bandjes enzovoort...... Natuurlijk moesten we ook nog wel iets in de winkel kopen. Als rechtgeaarde "vrouw-in-de-dop" gaat er natuurlijk niets boven shoppen!!!!
Nadat alle noodzakelijke materialen waren aangeschaft moesten de verschillende patroondelen worden overgenomen. Dat viel niet mee, want dochterlief wilde gewoon aan het werk. Wat wil je nou weten van voorbereiding als je 9 jaar bent!!!!!! Natuurlijk deed ze het allemaal wel, want ze weet best dat het met patroon veel makkelijker werkt dan zonder, maar al die voorbereidingen zijn zo SAAI!!!!!!!
En toen ze alle patroondelen had overgenomen en geknipt, moesten ze ook overgenomen worden op vliesofix, PFFFFFFFFFFF, het leven van een creatief genie gaat niet over rozen. Maar al snel was ze zover dat ze de vliesofix op de stof kon strijken, uitknippen en weer op de ondergrond bevestigen.
Na wat passen en meten bleek alles te kloppen. Stuk voor stuk streek ze de verschillende patroondelen op de ondergrond. Elk patroondeel werd met behulp van de naaimachine weer keurig vastgezet en zo kreeg het geheel langzaam vorm.
Zondagmorgen heeft ze de laatste losse onderdelen met de hand vastgezet. Toen was het nog een kwestie van lussen en achterkant bevestigen. Net voor de visite kwam, had ik nog uitgelegd hoe ze dat moest doen. Toen ze na het vertrek van de visite verder ging, lag ik met hoge koorts op de bank. Ze was zeker anderhalf uur bezig, toen tot mijn beneveld brein doordrong dat ze zat te huilen. Met een bonkend hoofd, zere benen, zware armen en een keel van schuurpapier lukte het me om te vragen wat er aan de hand was. En wat bleek...... De naald van haar naaimachine was gebroken en dat was nog niet eerder gebeurd en dus wist ze niet hoe ze die moest vervangen. En nu kon ze haar textielschilderij niet afmaken en hij moest toch echt af, want anders kon ze hem niet op tijd insturen.
AAAAAARRRGH. Mogen moeders dan nooit gewoon ziek zijn. Nou, nee dus. Met trillende handen verving ik de naald en gelukkig wist ze toen binnen het kwartier haar kunstwerk af te maken. Allen het laatste stukje zoom moest nog dicht, na het keren. (Stiekem heb ik dat gedaan, geloof ik, ik kreeg in ieder geval de volgende dag een kus daarvoor. Maar het kunnen net zo goed de kaboutertjes zijn geweest. Ik weet in ieder geval niet meer dat ik het gedaan heb.) De volgende dag heeft ze het geheel doorgestikt en met wat hulp wisten we de boel op te sturen, zodat het eindresultaat voor de sluitingstermijn binnen zou zijn. En hoe het eindresultaat eruit ziet. Kijk maar......
Een echte sterrenprinses. En mocht je naar de handwerkbeurs in Rotterdam gaan, dan stem je toch wel op dit kunstwerk Toch?????!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten