Bovenstaande vraag krijg ik de laatste tijd regelmatig te horen. "Wat mis je nou het meest, nu manlief ziek is?" En daar heb ik toch wel even over na moeten denken.
Kijk, in eerste instantie mis ik natuurlijk gewoon mijn maatje in het dagelijks leven. Het delen van de dagelijkse klusjes. "Als jij nou even de afwasmachine leeg ruimt, maak ik de pannen schoon." "Als ik nou even naar de stad rij, doe jij dan de boodschappen in de supermarkt?" En meer van dat soort dingen. Maar ik red me daar alleen ook wel mee. En ik denk nu veel beter na over wat er gedaan moet worden en blijk dus een heleboel dingen veel efficiënter te kunnen doen. Dus ook al ben ik het soms zat, het lukt wel.
Daarnaast mis ik de gesprekken 's avonds na tienen. Samen languit op de bank, drankje binnen handbereik en dan van alles bespreken. Van de kinderen tot wat er speelt in de wereld. Maar omdat manlief nu de hele dag thuis is, hebben we die gesprekken op andere momenten op de dag, onder het genot van een bakkie.
Het brengen en halen van de kinderen op de diverse momenten in de week komt ook niet alleen op mijn schouders terecht. Er zijn gelukkig een heleboel ouders die één van die schatjes van ons wel mee willen nemen als ze toch voor hun eigen kind die kant op gaan. Dus ook die extra tijd ben ik niet kwijt.
Daarnaast hebben we nu één keer in de week hulp in huis, die de badkamer en de w's schoonmaakt en die een aantal andere klusjes doet. Dus ja, wat mis ik nu eigenlijk het meest.
Het meest mis ik toch wel het af en toe alleen thuis zijn. Als manlief op donderdagavond ging trainen en daarna nog wat dronk in de kantine en de kinderen al in bed lagen, was ik alleen. En hoewel manlief echt niet raar opkijkt als ik een kwartier voor me uit zit te staren of spontaan een rondedansje maak in de kamer, voelt het toch anders als je dat in een lege huiskamer doet of dat er iemand op de bank ligt. En gewoon zelf beslissen of je de radio, de tv of helemaal niks aan doet en op welke zender de tv of de radio staat en gewoon, gewoon even helemaal alleen zijn met je gedachten. Hoeveel je ook van iemand houdt, af en toe alleen zijn is volgens mij heel gezond.
Dus als je vraagt: "Wat mis je nu het meest?" Dan is het antwoord dus: "Alleen zijn in mijn eigen huis, dat mis ik het meest!"
Ondertussen zijn er drie generaties aan de wandel. En alle drie de generaties hebben hun sporen achtergelaten in Wandelland. Ooit ben ik dit blog begonnen om de wandelvorderingen van generatie 3 bij te houden. Maar het is intussen een kroniek geworden van een een gezin dat in stormachtig weer is beland, maar dat overeind is gebleven en volop geniet van elkaar en het leven. Ik hoop dat jullie mee genieten van de grote en kleine dingen die ons leven leuk maken.
Naar Purper:
JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER
Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!
Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten