Walk of Wisdom Velp-Bergharen

Na een heerlijke nacht slapen, worden we wakker van de kippen die laten weten dat ze een ei hebben gelegd voor het ontbijt. Helaas voor ons is onze kleding nog niet helemaal droog. We besluiten dan ook om onze broek aan de tas te hangen, dan is die vanavond sowieso droog. Een extra shirt en een extra onderbroek hebben we nog wel.

Na het ontbijt, in dezelfde eetzaal met dezelfde mensen aan aan dezelfde tafel, halen we onze tassen en leveren we de kamersleutel weer in. We kunnen weer op pad.

Het is warm en al snel loopt het water weer over onze rug, maar dat mag de pret niet drukken, we genieten van  het lopen. En waar het gisteren duidelijk zaterdagmorgen was, met veel hardlopers, is het nu duidelijk zondagmorgen, met veel wielrenners. Gelukkig zijn de wielrenners zeer sociaal. Ze gaan achter elkaar rijden en ze laten tijdig weten dat ze eraan komen. Gebroederlijk delen we het (fiets)pad op de dijk.

Na een flink stuk fietspad verlaten we de dijk om de Keentsche Uiterwaard in te gaan. Wel moeten we hier iets afwijken van de de originele route, omdat de paden door de Uiterwaard nog niet zijn vrijgegeven na het hoge water, we vervolgen onze weg dus over de weg. We hebben wel een prachtig uitzicht over de uiterwaarden en dat is ook prachtig. We steken de Oude Maas over en vervolgens lopen we verder langs deze Oude Maas. We zien een wandelaarster op een bankje zitten en ook zij blijkt de WoW te lopen. We delen ervaringen en tijdens het praatje blijkt dat zij degene is die ons gisteren waarschuwde voor het onbegaanbare stuk bij Grave. Waar wij in vijf dagen wandelen, doet zij het in zeven. Zo mooi om te ervaren dat ieder op zijn eigen manier invulling geeft aan het wandelen van dit soort routes.

Vlak na deze ontmoeting kunnen we het volgende ringetje toevoegen aan onze verzameling, die van Oss. Aangezien hier ook een terras is, strijken we daar neer voor een bakkie. En we waren niet de enige die dit terras wisten te vinden, er zaten veel wielrenners en uit te gesprekken konden we opmaken dat die hier veel vaker zaten. Na een bakkie en een sanitaire stop gingen we verder. Ook nu smokkelden we een beetje met de originele route. We moesten naar Ravenstein, maar omdat het voetveer nog niet in de vaart was, zouden we eerst een kilometer heen, dan een rondje van zo'n vierhonderd meter door Ravenstein en dan dezelfde kilometer weer terug om vervolgens bij de brug de Maas over te steken. We namen dus direct op de heenweg de brug, een beetje smokkelen dus.

 

We staken de brug over naar Niftrik en dat dorp wisten we snel te doorkruisen. Onze weg slingerde langs het water voor we richting Wijchen werden gestuurd. Ondanks dat de Alternatieve 4Daagse al geweest was, zagen we op diverse plekken 4Daagse-vlaggen. We bevonden ons op de 50km-route. We slingerden naar Wijchen en ook hier herkenden we stukjes 4Daagse-route. 

In Wijchen wilden we weer even zitten, ook wilden we daar inkopen doen. We hadden voor de komende nacht een chalet gehuurd en we gingen er vanuit dat we in dat chalet wel konden koken of in ieder geval water konden koken. Voor het avondeten wilden we dus een zakje soep meenemen met een broodje. Iets warms, maar niet teveel werk. Daarnaast waren we ook toe aan een lunch, op zoek naar een  supermarkt dus, het liefst met een bankje vlakbij. We werden op onze wenken bediend, maar helaas stond het bankje vol in de zon, we streken dus neer op de grond. Nou ja, Mams streek neer op de grond, ik deed eerst de boodschappen. En daarna gingen de schoenen uit en genoten we van de lunch.

Na deze rust gingen we op weg naar het volgende ringetje, deze was te vinden bij Leur. En inderdaad, op een vol terras zagen we een vogelhuisje. Toen  we het vogelhuisje openden, kregen we vragen van de mensen aan het naastgelegen tafeltje. Ze vroegen zich al langer af waar dat vogelhuisje voor diende. Nou, gelukkig konden wij het antwoord op die vraag geven. En weer een ringetje rijker, vervolgden we onze weg. We slingerden door  het Leurse en Hernense Bosch richting Hernen.

En zo kwamen we bij kasteel Hernen. Hier was het even best druk met mensen, zowel aan de voor- als aan de achterkant van het kasteel. Helaas waren alle bankjes bezet, er zat voor ons dus niets anders op dan doorlopen. Dat vond vooral Mams erg jammer, ze wilde nog even zitten voor we aan de laatste loodjes van vandaag begonnen, ons chalet lonkte. Uiteindelijk vonden we pas kilometers verder een bankje.

Vanaf ons bankje moesten we nog een kilometer of drie naar ons chalet, een goed half uur lopen dus. Tenzij je ergens een afslag mist, dan wordt het nog iets meer......

 

Net voor ons slaapadres werden we nog langs een molen en een openbare bidplaats, de Kapelberg. We waren te moe om het terrein uitgebreid te bekijken, we hielden het bij foto's van een afstandje.

Vanaf dit punt was het nog een klein stukje lopen naar ons onderkomen. En dit onderkomen was een complete verrassing. We kwamen terecht in een chalet in de achtertuin van de verhuurders. Die achtertuin was zo groot dat het een stukje bos bevatte en daarin stond dus "ons" chalet. Vanaf de veranda hadden we een prachtig uitzicht op een weiland, het was een idyllisch plekje. We genoten dan ook eerst een kop thee op de veranda voor we gingen douchen. Onze net niet droge kleding hingen we over het hek en toen we gingen douchen was alle noodzakelijke kleding droog.

We aten op de veranda, met prachtig uitzicht. Na verloop van tijd kwam er een flinke bui over, toen deze bui op onze veranda begon te lekken gingen we naar binnen.

Ons ontbijt voor de volgende ochtend was al gebracht, want we wilden vroeg starten aan deze laatste wandeldag, zodat we geen tijdsdruk hadden om voor vijf uur de Stevenskerk weer te bereiken. Mooi op tijd gingen we naar bed, nog één dag wandelen, op naar Nijmegen.