Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zaterdag 10 juli 2021

Daar gaan we weer......

Vandaag mocht ik weer aantreden als grote verhuizer en Zweeds knutselaar. Dochterlief verhuisde naar een nieuwe studiestad, zodat ze volgend jaar daar kan gaan studeren. Er gingen dingen van vorig jaar mee, maar ook nieuwe dingen. Ze heeft nu een studio en om optimaal gebruik te kunnen maken van de ruimte, heeft ze nu bijvoorbeeld voor een hoogslaper gekozen. Het was een complete uitdragerij op de oprit.

Paps reed mee met auto en aanhanger en ik reed mee in mijn eigen auto, ook vriendin Kirsten ging mee, het was volle bak dus. Eenmaal op de plaats van bestemming werden de auto's en de aanhanger gelost en alles werd naar boven gebracht. Gelukkig zit er een lift in het pand, dat scheelde behoorlijk wat sjouwen.

Pap bewonderde de studio en toen reed hij weer naar huis. Ik parkeerde de auto verderop, daar waar je wel mag parkeren, en zorgde voor een lunch en wc-papier. Dochterlief heeft alle make-up en toiletspullen dubbel aangeschaft, zodat ze niets mee hoeft te slepen, maar wc-papier is niet belangrijk. Zucht........

Daarna begon het grote knutselen. Terwijl de meiden in de kamer de hoogslaper in elkaar gingen zetten, knutselde ik op de gang twee kasten in elkaar.




Toen alle meubels eindelijk op hun plek stonden, moest de rest van de zooi een plek krijgen. Ook dat kostte nog wat tijd, maar het eindresultaat mag er zijn.







Na het harde werken mocht ik weer naar huis, de meiden bleven een nachtje slapen. Maar voor ik naar huis vertrok werd eerst de auto nog weer volgeladen met alle kartonnen verpakkingen, er is helaas geen papiercontainer in het pand. Nadat ook dat klusje was geklaard, gingen de meiden een rondje lopen en nog wat boodschappen doen, ik liep om de auto heen om naar huis te gaan.

En met dat ik bij het portier ben, kijk ik op en kijk ik zo in het gezicht van een oud-klasgenoot van de basisschool. Verbaasde blikken van beide kanten en daarna maar "even" bijgepraat. Uiteindelijk is Nederland toch ook maar klein.


Geen opmerkingen: