Het eerste stuk ging door het bos, smalle paadjes in de schaduw, dat was nog best wel fris. We genoten wel van het wandelen in het bos. Na een hoop geslinger kwamen we op een fietspad terecht en die leidde ons naar de eerste rust. Omdat deze al op 5 km zat, stopten we hier alleen voor een toiletbezoek. Van mij dan, de Wandelkerel is niet zo'n zeikerd als zijn moeder.
Na de rust liepen we een klein stukje terug en toen bracht de route ons bij het Canadameer, waar we tot onze verbazing mensen in badkleding op het strand zagen staan. Even later gingen ze echt te water, dapper hoor, het had 's nachts nog gevroren.
Vlak na het Canadameer was een splitsing tussen de 30 en 20 km en toen bleek dat we voornamelijk tussen de 30 km wandelaar liepen, want bijna iedereen ging een andere kant op dan wij. We kwamen uit op een zandpad met aan de ene kant bos en aan de andere kant landbouwgrond, waar in de verte een tractor bezig was. We maakten een lus om dit stuk grond om vervolgens op een fietspad uit te komen. Dit fietspad bracht ons naar de tweede rust op 11 km. Hier genoten we van een heerlijke kop soep.
Toen we weer buiten kwamen was het best fris, maar even stevig doorlopen dus. Gelukkig kwamen we even later op de heide en daar scheen het zonnetje. Genieten!!! We liepen heerlijk en de kilometers vlogen onder onze schoenen door. Even later zagen we tussen de bomen door het Canadameer weer schemeren en dat betekende volgens ons dat we alweer bijna bij de derde rust waren, die op dezelfde plek was als de eerste.
Het was onze bedoeling om deze rust een herhaling te laten zijn van de eerste. Ik even snel naar het toilet en de Wandelkerel even snel naar de controle. Omdat ik moest wachten voor het toilet, verwachtte ik dat de Wandelkerel wel weer buiten op mij zou staan wachten, maar toen ik buiten kwam, zag ik hem nergens. Ineens zag ik hem binnen zitten, zwaaiend naar mij. Ik liep dus ook maar naar binnen en toen zag ik waarom de Kerel daar zat. De Sjeik zat daar een bakkie te doen. Hij liep vandaag 15 km. Superleuk om hem te zien en we besloten dan ook om het laatste stuk samen te lopen. Dat betekende wel dat de Wandelkerel en ik een klein lusje van de 20 km oversloegen. Boefjes zijn we, hè?
Toen de Sjeik zijn bakkie op had, gingen we op voor de laatste 5 km. En ook die vlogen onder onze schoenen door. Zoveel te bepraten, serieus en minder serieus. Eenmaal terug bij de startlocatie deden we nog samen een drankje voor we huiswaarts gingen.
Ook nu gelukkig voor de Wandelkerel geen problemen tijdens het wandelen. Dat geeft een goed gevoel, op naar Spanje!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten