Silleda-Outeiro-Santiago de Compostela

vrijdag 26 april 2019

Silleda-Outeira

Na een comfortabele nacht in een gewoon bed met echte lakens, was het uitgerust wakker worden. De Wandelkerel lag zelfs zo lekker dat hij niet uit bed wilde komen. Uiteindelijk besloot hij om toch maar op te staan, zodat hij met Iñaki en mij op pad kon gaan. In de bar naast de herberg deden we onze ochtendthee en daar kwamen even later onze Duitse vrienden ook binnen. We kwamen gezamenlijk tot de conclusie dat we niet in Ponte Ulla, maar 4,5 km verderop in Outeira zouden overnachten. De laatste nacht met zijn allen ergens in een herberg. 

Toen we vertrokken was het droog en dat was een heel prettige ervaring na drie dagen starten in de regen. Na even zoeken kwamen we op de goede route en konden we de gele pijlen weer volgen. We liepen voornamelijk over asfalt en dat vonden de voetjes wel prettig na alle rotspaden vol plassen van afgelopen dagen. In Bendeira troffen we Fran en met zijn vieren verlieten we Bendeira weer. Na verloop van tijd wilden we wel naar een bar, dus we waren blij dat we er één zagen. Helaas was de bar gesloten, ze hadden problemen met de elektriciteit, we kregen gelukkig wel een stempel. En zo liepen we door tot Ponte Ulla op 20 km, pas daar troffen we de eerste bar. Hier aten we een welverdiend broodje en dronken we wat. Iñaki kreeg hier te horen dat er bij de herberg waar we heen gingen niets was, geen bar en geen supermarkt, maar er was wel een privéherberg in een dorp verder, waar wel alle voorzieningen waren. Iñaki belde de privéherberg, naar die moest tussen de €14 en €20 per persoon kosten, teveel!!!!

In overleg met Fran besloten we om in Ponte Ulla naar de supermarkt te gaan, zodat er vanavond gekookt kan worden, ook deden we inkopen voor het ontbijt. Na het bezoek aan de supermarkt gingen we op voor de laatste 4,5 km. Deze gingen door een eucalyptusbos over een breed pad heuvel op. Allemaal waren we blij dat we er waren. En gelukkig was de douche heet en was er een wasmachine. Na alle vocht van afgelopen dagen was veel kleding muf, klam en/of vochtig. Wassen dus!!!! We deelden de wasmachine met vier personen en dat leverde een flink aantal meters was aan de waslijn op.

Fran heeft voor ons allemaal gekookt en met zijn zessen zaten we aan tafel. Fran, die zeer gelovig is, sprak voor ons allemaal een dankwoord uit en daarna genoten we van de maaltijd, waarbij werd gesproken over de belevenissen op de Camino. Na het eten volgde thee uit mijn voorraad en de vragen op de labels van de theezakjes werden vertaald, erg grappig.

Na het eten werd er wat gehangen, er hing toch een soort van spanning, morgen naar Santiago de Compostela.

Op dit moment weet ik nog niet of ik wel zin heb om zondag verder te gaan richting Muxia. Dat heeft er vooral mee te maken dat “de rest” een paar dagen in SdC blijft.

zaterdag 27 april 2019

Oteira-Santiago de Compostela

Net voor 7 uur werd ik wakker en ging ik naar het toilet. Toen ik terugkwam in de slaapzaal waren de lichten aangesprongen, maar niemand leek aanstalten te maken om op te staan. Geisha bracht het mooi onder woorden: “It looks like nobody wants to end his Camino.” En zo was het wel een beetje. Om 8.15 uur waren de Wandelkerel en ik de laatsten die de herberg verlieten, maar het verschil was slechts enkele minuten. De Portugese chica’s kwamen ook net voorbij, we gaven dus even gas, want het geklep van die 5 is verschrikkelijk.

De route was weer prachtig en het rook heerlijk, we liepen nog steeds door het eucalyptusbos. Toen we het bos verlieten werd het al snel warm, dus bij een bushokje deden we de jas uit. Het brood dat we vanmorgen wilden eten was echt vies (altijd lekker brood gehad in Spanje, maar dit....), dat hadden we niet opgegeten, dus we waren blij dat we een bar zagen, voedsel!!! Naast de thee bestelden we toast met marmelade en we kregen toch een berg toast, we konden onze weg dus met een volle maag vervolgen. Volgens de barvrouw was het nog 10,5 km tot SdC, ruim twee uur nog dus.

De etappe was niet moeilijk, dus we genoten volop, zeker toen ook het zonnetje er nog bij kwam. De eerste afstandsaanduiding die we zagen, gaf aan dat we nog 7,768 km te gaan hadden. Op een bepaald moment haalden we Iñaki weer bij en samen gingen we verder. We staken een viaduct over en aan de afrastering hingen allerlei attributen die pelgrims hier hadden achtergelaten. Vlak daarna zagen we voor het eerst de torens van de kathedraal. Daar stonden we alledrie even voor stil.

Vanaf dit punt is het nog zo’n 2 km tot het plein voor de kathedraal, dit ging voornamelijk op de gok, de pijlen ontbraken. Mijn geheugen werkte nog goed, ik kon aangeven hoe we moesten lopen, tot de weg was opengebroken wegens werkzaamheden. Gelukkig hadden we Iñaki bij ons, hij vroeg de weg, en zo kwamen we op de goede plek. 

Op het plein voor de kathedraal zat Jane op ons te wachten, een prachtige verrassing. Ook een vriend van Iñaki, Miquel, was op het plein en even later kwamen ook Reimer en Geisha aan. Na de traditionele foto doken we met zijn allen een terras op. Tegen half 3 vertrokken we daar, maar wel met de afspraak om ‘s avonds met zijn allen te gaan eten.

Het eten was supergezellig en na afloop was er een kort maar innig afscheid, de gezamenlijke Camino is voorbij. Jane vliegt morgen, businessclass met haar gebroken been, naar Australië, Iñaki, Fran, Reimer en Geisha blijven op verschillende locaties in SdC voor ze ieder weer huiswaarts gaan en de Wandelkerel en ik gaan morgen richting Muxia. En nu ben ik blij dat het nog niet voorbij is. Het wordt een nieuw hoofdstuk op de Camino!