Na een heel klein stukje asfalt werden we het bos ingestuurd. En daar was het prima vertoeven. De route werd aangegeven met behulp van pijlen en paars lint en was prima te volgen. We hadden wel een routebeschrijving op zak, maar die hebben we alleen maar gebruikt om te kijken waar de rusten zaten. De route-uitzetters hebben goed werk geleverd. Druk kletsend lopen we door het bos, het is tenslotte al 13 dagen geleden dat we elkaar hebben gesproken tijdens een wandeling, dus gespreksstof genoeg. Na een paar kilometer door het bos, en dus in de schaduw, moeten we het bos verlaten. En dan lopen we helaas ook in de volle zon en dat is warm. Lang leve de hoeden!!!! De weg gaat langs een miniatuur Vrijheidsbeeld, een druk kruispunt, een nep-paard en een manege met een bijpassend hek. Daarna mogen we het bos weer in en dat scheelt weer een paar graden. We slingeren langs een steeplechase-parcours en onderdrukken de neiging om te gaan hordelopen en dan bereiken we eerste rust. Tijd voor een bakkie.
Het betreft hier een wagenrust, maar er staan bankjes, er is koffie en thee en er is schaduw. Het is er dus goed toeven. En als er ook een dixi blijkt te staan, verkies ik die boven een groen toilet. Eenmaal in de dixi heb ik daar spijt van, want dat ding dat meurt!!!! Ik denk dat hij sinds het begin van de Vierdaagse niet is schoongemaakt en met deze temperatuur is dat niet bevorderlijk voor de geur. Ik ben blij als ik weer op het bankje zit, bij mijn thee en brood. Maar voor ik dat nuttig poets ik mijn handen 2 keer met wasgel.
Na de rust worden we door 2 vriendelijke verkeersregelaars naar de overkant van de weg begeleid en vervolgen we onze weg door het bos. Na een klein stukje lopen, wacht ons een stuk langs de rand van het bos, waarbij we helaas in de zon lopen. Even later zijn we blij met dit "opwarmertje".
Brandend zand, .....
.... en een verloren land,
.... en een leven vol gevaar!!!!
Zie je wel, bijna gestrand!!!!!!
Na deze oversteek zitten mijn schoenen vol zand, maar gezien de zandpaden die nog volgen besluit ik om er eerst niets aan te doen. We komen langs heidevelden, waar de hei nog net niet is uitgebloeid, we beklimmen nog een heuveltje en dan komen we bij de 2e rust. Daar treffen we een bekende van het forum met haar dochter en we brengen een gezellig half uur door aan hetzelfde tafeltje. Ik vind het ook tijd om schoenen te legen en ik ben best onder de indruk van de hoeveelheid zand die zich in mijn schoenen bevindt.
We verlaten de 2e rust en staan na korte tijd alweer stil. We komen bij een toren en een pomp en daar vermaken we ons prima.
Foto één,
foto twee,
foto drie!!!
Met water spelen blijft leuk!!!
En verder ging het weer. Een stukje bos, een stukje bebouwde kom en toen een lange, lange, lange zandweg in de brandende zon. Er passeerde een trekker, die ondanks dat hij heel langzaam reed, het zand behoorlijk deed opstuiven. We staken een spoorwegovergang over en de zandweg werd vervangen door asfalt, maar de brandende zon bleef. We verlangden naar de volgende rust. Met deze temperaturen moet er vooral geoefend worden op rusten. We gingen nog even "brommers kiek'n" en toen was daar de rust. Een heerlijk plekje aarde.
Brommers kiek,n!!!
We streken met een bakkie neer op een schaduwrijk plekje in de grote tuin. We kwamen even bij en toen gingen we op ontdekkingsreis. Er was zoveel te zien in deze tuin, dat we er nog wel uren hadden kunnen ronddwalen, maar ja, dan kwam de finish natuurlijk nooit dichterbij. En dus gingen de rugzakken weer op hun plek en verlieten we dit kleine paradijsje. De eerste meters schoten nog niet echt op, want naast het paradijsje stond een molen die we ook nog even uitgebreid bekeken.
Goh, dat was ons niet opgevallen: Zonneoord!!!
Selfie!!!!
Vanaf de rust moesten we nog zo'n 3 km lopen. Dat ging in een behoorlijk tempo, we roken de stal. Eenmaal weer terug bij de startlocatie werden we verrast door de aanwezigheid van Trudy en samen met haar en de dames die we eerder deze dag getroffen hadden, dronken we iets op de mooie wandeldag.
Omdat ik het zand nog tussen mijn tenen voelde schuren, besloot ik om mijn slippers aan te doen. Deze had ik vanmorgen al in mijn tas gedaan en daar was ik nu erg blij mee, want de auto stond nog best ver weg. Eenmaal de schoenen en sokken uit, bleek hoeveel stof ik had gehapt vandaag. Een duidelijke scheiding was zichtbaar tussen het deel dat bedekt en onbedekt was.
We kwamen lekker bij en na een aangenaam verpozen, besloten om weer richting het Noorden te gaan. Trudy wilde met de bus naar huis, maar wij gaven haar en lift. Liana haalde de auto op, terwijl ik nog even het toilet bezocht. Tijdens het inladen van alle rugzakken en andere aanverwante zaken, drong er een vreselijke stank onze neus binnen. het bleek de race-plee van de eerste rust te zijn, die was teruggebracht naar de startlocatie. Ik hoop dat ze dat ding hebben geleegd voor de laatste dag, anders heb ik vreselijk medelijden met de mensen die de laatste wandeldag noodgedwongen gebruik moeten maken van dat ding.
Het was een prachtige wandeldag. Gezien de ervaringen van één dag wandelen in Ede durf ik deze Vierdaagse zeker aan te raden. Een prachtige omgeving en een goed gepijlde route.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten