Meisje van dertien, bis

Al eerder schreef ik hier over ons meisje van dertien. En ook al zijn we nu driekwart jaar verder, ze is nog steeds een meisje van dertien. Zo er net tussenin.

Meisjes van dertien – vlak voor ’t begin
Meisjes van dertien – er net tussenin
Hebben van die dromerige koppies
Hebben van dat dunne steile haar
Willen niet meer samen met de jongens
Willen nou alleen nog met elkaar
Giechelen bij de naam van ’t onbereikbare idool
Giechelen om hun vader en de leraren op school
Giechelen van ongemak en giechelen van spijt
Giechelen zich een weggetje naar een betere tijd… 

Paul van Vliet

Vandaag viel me dat ineens weer enorm op. Vanmorgen moesten we naar de tandarts  en daardoor miste ze een deel van het eerste uur. Daar baalde ze van, want ze had het eerste uur filosofie en dan mag ze dus filosoferen over ........ vanalles. En ze wil filosoferen. Over het vluchtelingenprobleem, over het milieu, over de buurman, over Facebook, over ...., zoals ik al zei vanalles.

En dan hebben we fantastische gesprekken. Waarbij ze nadenkt, wikt en weegt en soms er iets uitflapt, waar ze dan weer uit concludeert dat je soms tot betere inzichten komt als je niet nadenkt. Maar ook dat je soms beter kunt nadenken voor je iets zegt. En dan proberen we haar bij te brengen dat fouten maken ook nog tot de mogelijkheden behoort. En vaak vergeten we tijdens deze gesprekken dat ze "nog maar" 13 is.

Ook is ze regelmatig in de keuken te vinden, waar ze complete maaltijden in elkaar draait of heerlijke koekjes, taart of cake bakt. Dan mag er niemand in de buurt komen, want mevrouw regelt het allemaal zelf. En de resultaten van haar keukenprestaties mogen er zijn.

Dit is het resultaat van vandaag.

Vanavond zat ze naast me op de bank, te wachten tot Flikken Maastricht zou beginnen en toen zag ik ineens weer dat kleine meisje. Want Flikken is natuurlijk best spannend en dat moet je op alles voorbereid zijn.

Dus als voorbereiding kijk je, ter ontspanning, nog even naar een oude uitzending van het "Juniorsongfestival".

Daarbij heb je dan je favoriete pyjamabroek aan. Met koeienprint...... En een fleecedeken om je heengeslagen met uiltjes.

En roze sloffen met bling-bling.

Ook draag je een diadeem met roze konijnenoren (volgens Dochterlief hazenoren) en zit je allerliefste, allergrootste en allerfavorietste knuffel binnen handbereik.

En tijdens de uitzending van "Flikken Maastricht" kroop ze nog even dicht tegen mij aan toen het spannend werd en greep ze mijn hand.

Ik hoop dat ze nog heel lang 13 blijft!!!!