En zo hadden we vanmorgen om half 8 nog eens contact. En omdat het ter plaatse absoluut niet glad was en de verkeersproblemen zich veel verder naar het noorden afspeelden, besloten we om, voorzichtig, op pad te gaan. En zonder problemen bereikten we Kraggenburg en ondanks de waarschuwing voor ijzel, stond de parkeerplaats al aardig vol.
We waren ruim op tijd en hadden dus alle tijd om in te schrijven, het toilet te bezoeken en bekenden te begroeten. Wij gingen vandaag voor de 25 km en mochten dus als laatste groep vertrekken. En omdat we geen haast hadden, wachtten we de eerste drukte af en in de achterhoede gingen we op pad. En al snel kwamen we de eerste gladheid tegen. Op een betonnen fietspad in het bos lag op sommige stukken nog een laagje ijzel. Dat was dus opletten geblazen. Als snel werden we het bos in gestuurd. Hier was de ondergrond nog keihard.
Al snel blijkt dat de voorlopers aanpassingen hebben moeten doen. Waarschijnlijk vanwege de weersomstandigheden. En na een kilometer of 4 door het bos, komen we uit op de doorgaande weg. We steken de sluis over, die we eerder met de auto ook zijn overgestoken. We staan stil om foto's te maken van de grens tussen Overijssel en Flevoland.
Deze sluis zijn we in de afgelopen 30 jaar ontelbare keren overgestoken op weg naar familie, maar we hebben er nooit stilgestaan, dus daar nemen we nu de tijd voor. Na dit oponthoud wandelen we weer verder, we hebben er nog maar 5 km opzitten, dus we mogen nog een poosje. We verlaten de doorgaande weg en komen uit bij een oude sluis. Mams en ik willen dit van dichtbij bekijken en dan blijkt het daar flink glad te zijn. Gelukkig blijven we allebei op de been en kunnen we even later zonder mankementen de route vervolgen.
We worden naar Vollenhove gestuurd, waar de eerste rust gepland staat, maar eerst worden we kriskras door het plaatsje gestuurd. Vollenhove heeft mooie straatjes, met oude huizen en een prachtig park. Ook na de rust worden we weer door het park gestuurd, langs een ruïne, over prachtige paadjes en langs oude gebouwen. Langs de kerk verlaten we Vollenhove en daar worden we een dijk opgestuurd.
Na een paar kilometer over de dijk, worden we richting een oud landgoed gestuurd. We lopen een flinke ronde over de oude paden en bekijken de oude panden. De FLAL heeft weer een prachtige route uitgezet.
Na het landgoed staken we een doorgaande weg over en kronkelden we naar de "wagenrust" die was ingericht op de deel van een boerderij. Hier kregen we een kop snert van de organisatie. We deden de "snertproef" en die slaagde.
Via het land dat bij de boerderij hoort komen we weer terecht op de dijk die we eerder verlaten hadden. Dit stukje land konden we alleen oversteken door te klimmen. Het vervolg van de route voerde over fietspaden en dat liep prima. We klommen nog even de dik op om te kijken wat daarachter te zien was, het Kadoelermeer, en zo kwamen we weer terecht bij het bos waar we 's morgens begonnen waren.
In het bos was het minder comforttabel lopen dan 's ochtends. De bovenlaag van de grond was ontdooid, zodat er een laagje van een een centimeter of 4 modder lag op een bevroren ondergrond. En dat betekende dat je schoen niet vastzoog in de modder, maar dat je in de modder uitgleed op de bevroren ondergrond. Gelukkig wisten Wandelmams en ik op de been te blijven, al kostte dat soms moeite. Al met al waren we blij dat we de startlocatie weer bereikten.
Ondanks de barre omstandigheden waren er bijna 350 wandelaars. Volgens de organisatie scheelde het zo'n 150 wandelaars met de normale opkomst. Veel mensen hadden besloten om thuis te blijven. Jammer voor de organisatie, maar wel begrijpelijk gezien de chaos in het Noorden.
Wij hebben heerlijk gewandeld en kunnen weer 25 km bijschrijven voor 2015.
Ingepakte brug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten