In de loop van de dag werd het steeds drukker en steeds warmer in de hal. Maar er was meer dan genoeg te zien.
Expositie oude mangeldoeken.
Het meisje met de parel, 9 keer.
Deze uitvoering vond ik de mooiste, helemaal van knopen.
Helemaal geborduurd!!!
Kwijlen bij Hooked!!! Heerlijk materiaal, maar niets gekocht. Er ligt thuis nog genoeg!!!
Kikkers van Zpagetti. Zo leuk.
En verder, stofjes....
.... bolletjes en.....
...... boeken.
En toen was het tijd voor de workshop. En omdat de Handwerkbeurs een perfecte gelegenheid is om iets nieuws uit te proberen, gingen we Zweeds borduren. We konden kiezen uit het borduren van voorbedrukt linnen of zelf borduren op wol. Wandelmams en ik kozen allebei voor het borduren op wol. En uiteindelijk kwamen we allebei uit op het borduren van een paard. Vol goed emoed gingen we aan de slag. Ondanks het geroezemoes om me heen, kwam ik tot rust. Gewoon me, myself and I, een lapje wolvilt, een naald en borduurgaren. Heerlijk!!! Ik was bijna klaar met het omtrekken van mijn paard, toen de instructrice zei dat het uur al bijna voorbij was. Nu al???? Ja, nu al.
De instructrice gaf aan dat ze dat veel vaker meemaakte, dat de tijd veel te snel ging. Jammer dat ze dat niet van te voren aan had gegeven. Dan was ik alvast begonnen met andere steken, in plaats van alleen het omtrekken van het paard met de kettingsteek.
Maar gelukkig kregen we een overzicht van alle steken mee en mochten we allerlei voorbeelden fotograferen. Maar ik vond het wel een gemiste kans. Misschien een beetje mijn eigen schuld, maar aan de andere kant heb ik geen ervaring met deze workshop en de instructrice wel. Maar goed Wandelmams en ik kozen de nodige draadjes borduurwol uit om ons paard af te kunnen maken en namen foto's van de aanwezige voorbeelden. Weer een klein klusje om thuis af te maken.
Mijn paard.
Mams paard.
Voorbeeldpaard.
Borduurwol om het paard af te maken.
Na de workshop bedacht ik dat ik toch een omslagdoek wilde gaan haken van de Stylecraft Special. Eenmaal bij de stand van Wolplein, alleen daar hadden ze de Special, kon ik moeilijk kiezen tussen groen en blauw. De één meer zomers, de ander meer winters. Uiteindelijk besloot ik om allebei mee te nemen. Van de blauwe maak ik een winterse omslagdoek in een Granny-stripe, van de groene een zomerse omslagdoek met het Southbay-patroon.
En toen waren we het zat. Tijd om naar huis te gaan. Een hoofd vol ideeën rijker en met besef dat we gewoon veel te weinig tijd hebben om alles te kunnen uitvoeren.
En vanmorgen was het weer feest. Samen met Dochterlief bezocht ik de Handwerkbeurs nog een keer. En Dochterlief is meer van het doen en niet zozeer van het rondkijken. En dus wilde ze minimaal één workshop doen, maar liever nog meer. In eerste instantie koos ze voor droogvilten, maar dat heeft ze al zo vaak gedaan, dus ik wist haar over te halen om iets anders te kiezen. Dat werd het maken van een mini-tasje. Ik besloot om dan aan dezelfde tafel een knuffel-uiltje te maken. We schreven in, kozen onze favoriete kleuren en betaalden voor de workshop van 13.00 uur. En daarna vervolgden we onze weg.
We wandelden anderhalf gangpad door en toen zagen we een workshop natvilten, het maken van een windlicht. Dochterlief zocht gelijk het boekje met workshops, maar daar stond het natvilten niet in. Daar was ze zeer verontwaardigd over, want als ze had geweten dat deze workshop gegeven zou worden, had ze direct daar voor gekozen. Maar gelukkig konden we nu ook nog inschrijven. En dat deden we. We kozen kleurtjes wol en een kleurtje zijde, kozen een mooie ondergrond en schoven aan een tafel. Wij waren er klaar voor.
Eerste opzet. Boven van mij, onder van Dochterlief.
Besprenkelen met een oplossing van water met zeep.
Kneden en knijpen en masseren en kneden en knijpen en masseren.
Tussenresultaat. Nu nog flink kneden en knijpen en masseren om er voor te zorgen dat het vilt aansluit op het glazen windlicht.
Voorlopig eindresultaat. Thuis de zeepresten nog uitspoelen en goed laten drogen.
Tijdens het vilten kwamen er veel mensen langs die wilden weten hoe en wat. En ineens waren er mensen die in onze nek stonden te hijgen of we al klaar waren. Dat bleek om mensen te gaan die zich hadden ingeschreven voor de workshop natvilten van 12.30 uur. En toen was het nog maar 12.15 uur..... Geduld lieve mensen. Wij zorgden er voor dat we alles netjes achterlieten en bedankten de meneer van het vilten voor de workshop voor we verder gingen.
Ondertussen was het 12.30 uur, dus tijd voor een broodje, voor we naar workshop nummer 2 gingen. Workshop nummer 2 was voor Dochterlief het maken van een mini-tasje, voor mij het maken van een mini-uiltje. Ook nu merkte ik weer dat ik ondanks alle drukte tot rust kwam. Gewoon lekker bezig zijn met "simpele" handwerkjes geeft rust en ruimte in je hoofd.
Ook nu bleek een uur weer te kort, maar dat was geen probleem. De dingen die we maakten waren eenvoudig en dus zeer geschikt om thuis af te maken. Dus nog een klein klusje om thuis af te maken. Omdat we ook nog op verjaardagsvisite moesten, vertrokken Dochterlief en ik redelijk op tijd weer naar huis.
Voor mij was het leuk om de Handwerkbeurs te bezoeken met een 60-plusser en een puber. Ze kijken beide met totaal verschillende blik naar de aangeboden waren en workshops. Maar volgend jaar hoop ik toch weer met drie generaties naar de Handwerkbeurs te kunnen gaan.
Ach, alles heeft zo zijn charme.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten