Traditie

December, de maand van feest en tradities. Sommige tradities zijn vrij nieuw en van andere weet je dat ze voorbij gaan. Dit is er een waarvan wij weten dat íe voorbij gaat. Ik heb het over het traditionele kerstdiner op school van onze schatjes. Voor zoonlief dit jaar de 7e editie en volgend jaar zal de laatste keer zijn voor hem. Dochterlief gaat voor haar 6e editie, maar zij heeft nog 3 keer te gaan.

Zoals elk jaar kunnen ze inschrijven op bepaalde hapjes. Dit jaar gingen ze eensgezind voor mini-pizza's. Voor mij erg makkelijk, voorgaande jaren lag het een en ander nogal ver uit elkaar. Ieder kind zorgt voor zo'n 15 hapjes en al die hapjes tezamen vormen een heerlijk diner.

Dus pizza's maken. Plakje deeg voor hartige taart, tomatensaus, salami of ham en dan het geheel garneren met geraspte kaas. Zoonlief liet dit deel van het kerstdiner met liefde over aan zijn zusje (en ik ook).

Natuurlijk nam ik nog wel het ovendeel voor mijn rekening. Dat liet dochterlief dan weer met veel liefde over aan mij. En omdat we een beetje in tijdnood kwamen, dochterlief was om kwart over 4 terug van ballet en voor 5 uur moesten de hapjes op school zijn, gingen de hete mini-pizza's snel in een ovenschaal (gloeiende, gloeiende, auw, mijn vingers), werden ze afgedekt met aluminiumfolie en begonnen we de tocht naar school.

Gelukkig wonen we vlakbij school, maar helaas was onze straat besneeuwd, ongestrooid en dus glad. Glibberend en glijdend kwamen we, zonder brokken, op school. Eerst de hapjes naar de klas van dochterlief. Hier was alles prachtig aangekleed. Zelfgemaakte houders voor waxinelichtjes, mooi gedekte tafels, voorzien van zelfgemaakte placemats, kerstservetten en natuurlijk een kerstboom. Een prachtig aangekleed lokaal dus.

Ook bij zoonlief ontbrak de kerstboom niet. En ook hier prachtige tafels lichtjes en versiering. Omdat zoonlief een dagje school had gemist, was zijn placemat niet versierd, maar verder ook een prachtige klas.

Vooral de lichtslang langs het raam, met daaraan de zelfgemaakte kerststerren van alle kinderen uit de klas was prachtig om te zien.

Tja, en dan die van zoonlief... Op de een of andere manier ben ik niet verbaasd dat bij zijn kerstster het lint zo kort is dat hij amper om het koord gebonden kan worden. Ach, ieder heeft zijn eigen talenten.... En die van hem liggen niet op het creatieve vlak.

Buiten op het plein hangt een heerlijke sfeer. Er branden vuurkorven, er wordt gluhwijn en/of chocolademelk geschonken door de leden van de oudervereniging en alle ouders wachten. Wachten op........

Het "kerstconcert". De school heeft een heuse muziekjuf, die veel aandacht besteed aan zang. (Er is zelfs een heus, prijzenwinnend, schoolkoor en om daar aan mee te mogen doen moet je ++ scoren voor zang...) Maar sowieso is het algehele zangniveau van de school goed te noemen. En elk jaar, voorafgaand aan het kerstdiner zingen ALLE leerlingen van de school een aantal kerstliedjes op het plein, onder begeleiding van de muziekjuf. Dit jaar werd zij geassisteerd door 2 stagiaires. Alle kinderen in een halve cirkel om de juf, ouders bibberend, stampvoetend, maar vooral genietend eromheen en zingen maar.

En dan...... ETEN!!!! Met aandacht voor elkaar en voor wat er gemaakt is. En dit jaar was het kerstdiner voor dochterlief extra speciaal. Er werd afscheid genomen van klasgenootje R.

En R. is bijzonder. Een kind met minder mogelijkheden dan de meeste kinderen, die gelukkig de eerst jaren van zijn basisschooltijd op de dorpsschool heeft kunnen doorbrengen en daardoor sociale contacten in het dorp heeft kunnen opdoen. Helaas werd het langzaamaan te veel voor hem om mee te kunnen doen met de klas. Gelukkig heeft R. een plekje gevonden op een school waar kinderen zitten die zijn gelijke zijn. Dochterlief zei het als volgt: "Mam, ik ga R. echt missen, hij hoort bij onze klas, maar gelukkig is hij blij met zijn nieuwe klas, en daarom ben ik toch ook wel weer blij."

En dan ben ik stil.........