HOERA

Lieve, lieve, lieve meid,

Gisteren werd je 9 jaar. NEGEN JAAR alweer. Poeh, waar blijft de tijd. Het lijkt wel gisteren dat er een hoopje mens op mijn buik werd gelegd. Een hoopje mens met een dieppaars gezichtje. Want o, wat waren jouw eerste momenten op deze aardbol benauwd. Je had namelijk de navelstreng twee keer om je nek zitten en kwam dus wat lucht te kort.

Na een aantal, letterlijk, zeer benauwde minuten voor jou en net zoveel (maar waarschijnlijk duurden ze voor papa en mama veel langer), figuurlijk, benauwde minuten voor papa en mama kwam je bij en kleurde je langzaam gezond roze. Na zeker een kwartier vroeg papa of je nu een jongen of een meisje was. Nou een meisje dus......

En wat voor meisje. Meisjesachtiger worden ze niet gemaakt zeggen papa en mama wel eens gekscherend tegen elkaar. Want al vanaf heel, heel klein doe je alleen maar meisjesdingen. Zoals wat? Nou zoals alles zeg maar. Verkleden als prinses of als prinses of als Doornroosje. Bij de kinderopvang konden ze je niet blijer maken dan door je haren te kammen. En hoe kort ze de eerste jaren ook waren, een knipje of een likje gel maakte je dag goed. Schminken was helemaal je favoriete ding en toen je wat ouder werd ging je de jongere kindjes gewoon zelf schminken. Je bent tenslotte een natuurtalent. Na het schminken kwam de make-up en tegenwoordig komt mama bij jou lenen, want jouw voorraad is zeker twintig keer zo groot als die van mama.

En zodra je eigen mening kon uiten, dus vanaf anderhalf jaar, wilde je roze, roze en roze en natuurlijk rokjes en jurkjes en maillots en rokjes en rokjes enne jurkjes en rokjes enzo. Daarbij hoorde K3 op de achtergrond en op de voorgrond kleurpotloden, klei, lijm, schaar, lintjes en veel kleuren papier. En ook nu bleek het natuurtalent. Al toen je twee was won je een kleurwedstrijd. En daarna nog een paar. En je blijft kleuren en knutselen. Als we alles hadden bewaard, pasten we zelf niet meer in ons huis.....

En nu is je nieuwe hobby naaien. Een eigen naaimachine, poeh hé!!!! Ondertussen is het roze uit. Je bent tenslotte al NEGEN!!! (En de laatste drie maanden AL BIJNA NEGEN.) En zomaar kleren voor je meenemen is ook al uitgesloten, want je weet echt zelf wel wat mooi is en wat niet. En dat komt (gelukkig) niet altijd overeen met wat mama mooi vindt.

Je bent een uniek persoontje. Het leven lacht je toe. Geboren op zondag 2 december 2001 en ook echt een zondagskind. De enige die dat in de weg staat ben je zelf, want oooo, wat maak je het jezelf soms moeilijk.

Lieve meis, je kunt niet alles in één keer goed doen of goed kennen. Daarom ben je nog een kind. Om te leren, te ontdekken en te maken van het leven wat jij ervan kan maken. En ondertussen kunnen papa en mama je een heleboel goede raad geven. (En zelfs papa en mama weten nog lang niet alles en doen zeker niet alles in één keer goed!) Maar je moet het zelf doen.

Natuurlijk wensen papa en mama je alle goede dingen in het leven en nog veel meer. En je zal dingen bijleren en dingen kwijtraken, maar er is één ding waarvan wij hopen dat je die nooit kwijtraakt.....

Blijf genieten van het leven, zoals je nu doet. Want niemand kan zo, tot in de grond van zijn/haar tenen, genieten van jarig zijn als jij. Of gewoon genieten van een middagje thuis, dollen met je broer, een wandeling, een knuffel met mama, een dolle bui, een broodje in de stad, een paar nieuwe sokken, een cadeautje krijgen, papa plagen of een kus!!!!!

Meisje, blijf genieten van het leven en laat ons meegenieten van jouw ontdekkingsreis!!!!!

Love you!