De eerste keer op natuurijs

Het kon nog net even. Na ballet van dochterlief en na mijn werk nog even naar de ijsbaan. Hij was nu tenslotte open. Dus om half 5 nog snel omkleden en snel naar de ijsbaan. Uiteindelijk stonden we net voor 5 uur op de schaatsen. Erg onwennig natuurlijk, want in natuurijs zitten natuurlijk veel hobbels en bobbels en zo'n eerste keer op die smalle ijzers valt sowieso niet mee.

Er waren nog wat vriendinnetjes van dochterlief, maar die gingen een voor een naar huis. Dochterlief vond dat niet leuk en ook een van haar vriendinnetjes was nog maar net op de ijsbaan, omdat zij ook naar ballet was geweest. Na overleg mocht haar vriendinnetje nog even blijven en dan zou ik haar naar huis brengen. Dus met z'n tweetjes schaatsten de dametjes weg. Ook ik ging nog voor een rondje.

Onderweg kwam ik de dametjes nog een keer achterop en langzaamaan werd hun slag wat zekerder, maar het blijft natuurijs dus een val kan altijd gebeuren.

Ondertussen werd het steeds rustiger op de ijsbaan. Omdat ik de sfeer van zo'n ijsbaan altijd zo bijzonder vind, heb ik ook een paar foto's genomen zonder flits. Dat viel nog niet mee met een compactcamera, maar ik vind het resultaat toch wel erg leuk.

Omdat de dametjes al uitgeschaatst waren en ik nog niet, gingen de schaatsen uit en speelden ze nog eventjes buikschuivertje. Gelukkig dat ze skibroeken aanhadden, dus koud kregen ze het niet.

Na een uurtje gingen we weer naar huis, waar manlief een grote pan nasi klaar had en staan en met een gevulde buik stapten we onder de douche en kropen daarna tevreden samen op de bank onder een dikke deken.