Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zaterdag 27 november 2010

1e tocht winterkwartet Emmen

Vandaag met Wandelmams en het Wandelmannetje vertrokken naar Emmen voor een tocht. Toen we weggingen was het nog donker. Halverwege de reis kwam de zon op en werden de paar wolken die er hingen roze. Zoals altijd probeerden we figuren te ontdekken in de wolken. Zo kan het dus zijn dat we op zaterdagmorgen rond een een uur of 8 (zonder ook maar een druppel alcohol in ons lijf) al een roze zwaardvis, een roze hond en een roze pet hadden gezien.

Om kwart over 9 vertrokken we om een tocht van 20 km te gaan lopen. Na 100 meter liepen we al in het bos. De zon was daar nog niet te zien, maar dat bos........ Een prachtig wit bos. Een prachtig wit, maar steenkoud bos. Maar zo mooi dat ik me moest inhouden om niet na elke 3 stappen te stoppen voor een foto.






Gelukkig waren we goed gekleed. Veel lagen kleding, warme mutsen, capuchons en/of een pet. Het was heerlijk wandelweer. Zeker toen het zonnetje erbij kwam. We hadden het niet koud, onze wangen voelden friskoud en de wereld bleef mooi.


Het was alleen jammer dat de eerste rust pas na ruim twaalf km was. En we hadden zin in een tosti, maar er werd allen gebak geserveerd. Gelukkig was de thee lekker warm en het koekje erbij lekker. Wandelmams was iets minder gelukkig, zij had oude koffie.


Na de eerste rust gingen we verder. Het Wandelmannetje wilde nog steeds een tosti en toen de tweede rust zich aandiende (al 4 km na de eerste rust) konden we er niet omheen om hier te stoppen en een tosti te eten. Na de tosti, die werd vergezeld door warme chocolademelk, was het volgens het Wandelmanetje een "eitje" om de finish te halen. Langs de velden van voetbalclub Drenthina gingen we het bos weer in. Na alweer een heleboel mooie paden en bijzondere plekjes kwamen we op het kabouterpad.



En langs het kabouterpad stond prachtig houtsnijwerk. Een prachtig bewerkte bank met uitzicht over bovenstaand vennetje en een heel lief kaboutervrouwtje. Vanaf daar was het nog maar een heel klein stukje.




Bij de finish kregen we een heerlijk bakkie snert en een pen. Nadat de snert op was, hebben we de wandelboekjes opgehaald en zijn we in de auto gestapt naar huis.

Een heerlijke wandeldag met heerlijk wandelweer.

Geen opmerkingen: