Ook dit jaar vertrokken we op vrijdag richting Nijmegen. We waren de Wandelkerel en ik. Dochterlief ging dit jaar niet mee. Ze is in juni (eindelijk) geopereerd aan haar enkel en vorig jaar had ze ervaren dat ze het niet meer leuk vindt om een hele week aanwezig te zijn bij de N4D als ze niet zelf kan lopen. Gelukkig komt ze nog wel naar de Via Gladiola om ons in te halen.
Overigens betekende het feit dat Dochterlief niet mee gaat ook dan mijn grootste fan, haar knuffelhamster Knabbel, niet mee ging. Gelukkig heeft Knabbel een klein broertje, Babbel, en die mocht wel van Dochterlief.
Onderweg hadden we flinke file en daardoor misten we net de droge periode waarin we de voortent hadden kunnen opzetten, de Wandelkerel en ik brachten dus anderhalf uur door in de auto, wachtend tot het een beetje droog zou worden.
Gelukkig werd het ook weer droog en zo konden we dus, een beetje later dan gepland, alsnog de boel in orde maken voor een week 4Daagsecamping. Omdat het weer toch ietwat wisselvallig bleef, genoten we van een hapje en een drankje in de caravan. Na een relaxte middag en avond gingen we redelijk op tijd naar bed.
Zaterdagmorgen ging ik even de nodige boodschappen doen en 's middags gingen de Wandelkerel en ik even Nijmegen in. Alvast even sfeer proeven en wat traditionele winkelbezoeken. Standaard is een bezoek aan boekhandel Dekker en Van de Vegt en ook standaard is dat we altijd (per persoon) met minimaal een boek de winkel weer verlaten. Dat was ook nu het geval...
De rest van de dag deden we lekker rustig aan op de camping, het weer was nog steeds niet denderend, de grond op de camping trouwens ook niet....
Zondag werd een drukke dag. We wachtten op Wilmer, zodat we met zijn drieën naar De Wedren zouden kunnen gaan om ons in te schrijven. Maar voor het zover was, kreeg ik een appje van Tina, zij had nog wat spullen voor mij en die wilde ze graag komen brengen op de camping. Dat was natuurlijk geen probleem. Uiteindelijk vertrokken we dus met zijn vieren richting Nijmegen voor het ophalen van ons bandje. Onze wegen gingen uit elkaar, want Tina ging voor de 30 km, ik voor de 40 km en de mannen voor de 50 km.
Tina en ik hadden ons bandje vrij vlot binnen, maar de rij voor de 50 km was gigantisch. Tina en ik hebben in alle rust nog een rondje Wedren gedaan voor we de mannen weer troffen. De Wandelkerel vertrok daarna richting station, hij mag maandag nog een dagje werken, en Tina, Wilmer en ik besloten om te wachten op De Vlaggenpararde. Terwijl we zaten te wachten en te kletsen, ontstond het idee om 's avonds naar de Sunset March te gaan. Tina was dat al van plan en Wilmer en ik besloten om mee te gaan. Wilmer omdat alles nieuw voor hem is en ik omdat ik al jaren het idee om weer eens te gaan, maar het er elke keer niet van gekomen is.
De Sunset March was, net als jaren terug, zeer indrukwekkend. De plechtigheid startte met een doedelzakspeler, dat was een kippenvelmoment. Daarna vertelde de vrijwilliger een paar verhalen over enkele soldaten die betrokken waren bij de oversteek van de Waal in 1944. We maakten nog wat foto's en toen liepen we langzaam terug richting onze fietsen aan de andere kant van de brug. We stopten onderweg nog om van het vuurwerk te genieten en toen ook dat voorbij was, was het echt tijd om terug te fietsen en naar bed te gaan...
Maandag stond in het teken van ontmoeting, ik ging naar De Wedren om bekenden te spreken. Ik bracht dan ook wat genoeglijke uurtjes door daar.
's Avonds wachtte ik op de Wandelkerel, ik mocht zijn hielen nog even tapen voor het slapengaan. Hij was om een uur of half 11 weer op de camping. Ik had gelukkig alle tape al geknipt, zodat het tapen vrij vlot ging. Net na 11 uur ging dan ook het licht uit, zodat we nog een paar uurtjes konden slapen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten