Ook deze morgen stapten Ate en ik weer om vijf uur op de fiets. Gelukkig waren we ook vandaag weer snel door de start, op naar een voor ons beiden nieuwe ervaring, de 30 km, zelfs de app wist dat ik vandaag 30 km ging lopen. Vandaag waren we weer zo door de start, dus nog voor kwart voor 6 waren we weer op pad.
Voor de derde ochtend op rij liepen we dezelfde route langs het complex van de Radboud Universiteit en voor de derde ochtend op rij stond daar een podium waarop danseressen stonden te swingen, een leuk moment zo tijdens dat eerst wandeluur. Vandaag besloot ik om maar eens een foto te maken van dit moment. Helaas voor de danseressen is het een minder geslaagde foto, maar de optredens waren dat zeker niet, we waren elke ochtend blij met hun aanwezigheid daar.
Even later kwamen we een uniek bord tegen, het bord met de aanduiding 20 km. Ondertussen stond op de matrixborden nog wel de originele afstand, wij konden dus gewoon de aanwijzingen voor de 40 km volgen. Ik had overigens niet verwacht dat deze splitsing al zo vroeg op de route zou zijn.
Voorlopig veranderde er voor ons nog niets. Wij gingen weer de brug over en langs de eierboerderij, maar daarna door de Haterste Vennen, een prachtig stuk van de route (dat ik gisteren in de opsomming vergeten ben). Ergens aan deze weg was het weer tijd voor het ochtendbakkie bij de SWD. Hier werden we ontdekt door Martin, die ons vastlegde en even een praatje maakte.
Na een bakkie een happie en natuurlijk een sanitaire stop voor mij gingen we weer verder. In Overasselt waren er leuke verwijzingen naar (het gemis van) Cuijk. Wat een creativiteit en originaliteit daar.
We doorkruisten Overasselt en kwamen uit op de dijk richting Linden. Ik vond het een raar idee dat ik straks niet rechtsaf de brug richting Linden zou nemen, maar dat ik linksaf zou gaan richting........., eh ja, welke richting eigenlijk? Terwijl ik daar over na liep te denken, gaf Ate aan dat hij een sanitaire stop nodig had. We spraken af dat we elkaar in ieder geval weer zouden zijn bij de KWbN-rustpost. Daar had ik afgesproken met de Wandelkerel.
O ja, aan het einde van de dijk ging het richting Heumen, maar voor ik Heumen bereikte, was er onderaan de dijk een rustpost van de SWD. Omdat ik ook een sanitaire stop nodig had en er bij deze rustpost een toilet was speciaal voor de mensen die zich hadden aangemeld (en daarvoor betaald hadden), besloot ik om gebruik te maken van deze rust en de aanwezige Dixie. Er stond een persoon voor mij en net na mij sloot een derde persoon aan. Terwijl we stonden te wachten bleek dat de vrouw die vooraan stond geen bandje om had. We spraken deze dame daar op aan en zij weigerde om uit de rij te stappen, want het was nu toch niet druk. Wij vonden dat wij dan in ieder geval voor haar aan de beurt waren, maar dat was ook geen optie voor deze mevrouw. Nou ja, ik wilde genieten van de dag, dus ik liet het maar gaan.
Na mijn toiletbezoek ging ik naar het verkooppunt, daar stond dezelfde mevrouw voor mij om een versnapering te kopen. Nu was ze aan het mopperen dat mensen met muntjes (mensen zoals ik die dus een bedrag hebben neergelegd voor de service, zoals bijvoorbeeld voor het toilet) minder betaalden dan zij, omdat zij geen muntjes had. Toen was ik er klaar mee. heb haar gezegd dat ze zich volgend jaar vooral moest aan melden voor de verzorging en dat ze nu of heel snel moest betalen of heel snel moest wegwezen met haar gezeur. Voor niets gaat de zon op, en die had ze al gezien vandaag. Als blikken konden doden had ik niet verder kunnen lopen, maar ze betaalde wel gewoon.
Ik kocht een soepie en een blikje cola en ik kreeg een handje drop. Daarna zocht ik een stoel en even later kreeg ik gezelschap van een paar hele gezellige wandelaars, ik vergat het gezeur van zonet dus weer snel.
Na deze rust vertrok ik vol goede moed richting KWbN. Ik liep door Heumen en nadat ik Heumen weer had verlaten, zag ik ineens dat ik de sluis bij Heumen nu onder mij zag liggen in plaats van naast mij, zoals gisteren. Ondertussen had ik weer een bericht van Jannie voorbij zien komen, ze stond net voor de KWbN-post aan de route, dus na de sluis ging op zoek naar Jannie. En ja, ook vandaag wist ik haar weer te vinden.
Vanaf het punt waar Jannie stond was het nog twee keer struikelen naar de KWbN en daar trof ik Ate aan in een zeer comfortabele positie. Hij droeg zijn lekker plek over aan mij, omdat hij naar het VIP-gedeelte ging. Ik nam zijn plekje met liefde over om op de Wandelkerel en Wilmer te wachten.
Toen ik even had gelegen in de volle zon, kwam er een plekje vrij in de schaduw, ik liet mij op de grond rollen, normaal opstaan wilde ik niet eens een poging toe doen, en sleepte het gevaarte in de schaduw. Man, toen was het helemaal genieten.
Het duurde een ruim uur voor de Wandelkerel arriveerde. Wilmer had besloten om door te lopen, hij was bang dat opnieuw opstarten te veel moeite zou kosten. Met liefde droeg ik mijn plekje over aan de Wandelkerel, hij ging niet liggen, maar zitten, ook hij was bang niet meer normaal overeind te kunnen komen.
Nadat ook de Wandelkerel had genoten van de rust, gingen we met zijn drieën weer verder, op naar de Via Gladiola. Voor we de Via Gladiola zouden bereiken, moesten we eerst nog door Malden. Het feestje daar was voor mij compleet toen ik weer een ijsje wist te scoren. Ja, die ijsjes dat is wat....
Ook in Malden weten ze er een leuk feestje van te maken, dus hoewel dat officieel nog geen Via Gladiola is, voelt dat wel een beetje zo.
Op de Via Gladiola liepen we achterop de groep van de douane en omdat ik Carola nog niet gezien had, probeerde ik haar te ontdekken in de groep. Dat lukte uiteindelijk, maar dat duurde wel een paar kilometer, Carola liep bijna vooraan in die enorme groep, die achter de douanekapel aanliep. En toen kwam het bericht dat Wilmer binnen was, man, dat was goed nieuws!!!
Ondertussen hadden we bericht gekregen van Hilly en familie waar we hen zouden kunnen vinden en ook Dochterlief was, met haar nichtjes, gearriveerd op de tribune. Op het punt waar we Hilly zouden kunnen vinden, zochten we ons rot, maar we zagen haar niet, een belletje leerde ons dat ze net waren verkast, maar. nog geen eindpunt hadden gevonden. Dan dus maar door richting Dochterlief en nichtjes Y. en N. Zij waren nog wel op de afgesproken plek en dat leverde ons een paar dikke knuffels en gladiolen op. (Al lieten we die gladiolen bij hen achter.) Omdat zij op de laatste tribune zaten, was het nog maar een klein stukje naar de finish, we hadden het weer gedaan!!!
Omdat de Wandelkerel naar een ander startbureau moest, spraken we een meeting point af op De Wedren. Het duurde even, maar uiteindelijk zaten we met zijn drieën in de schaduw. De Wandelkerel spotte een ijscokar en trakteerde Ate en mij op een ijsje, lekker man.
Nadat mijn ijsje op was, was het tijd om mijn schoenen te verruilen voor mijn slippers. Toen ik dat voor voet 1 had gedaan, werd ik aangesproken door een van mijn bootgenoten van de Elfstedenwandeltocht en dus sprong ik op om hem te begroeten en te feliciteren. Ate maakte een prachtige foto van dat moment....
Nadat ik ook mijn tweede slipper aan mijn voet had, ging ik een drankje halen voor ons drieën, die hadden we tenslotte ook wel verdiend.
Halverwege dat drankje kreeg ik een bericht van Hilly met de locatie waar zij, met familie en Wilmer was. Bijna tegelijkertijd kwam er een bericht van Dochterlief dat de dames wel uitgekeken waren op de tribune, er kwamen niet veel mensen meer binnen. Ik bracht Dochterlief op de hoogte van de samenkomst locatie en zo kwam het dat we even laten met een grote groep net buiten De Wedren gezellig zaten na te praten.
Na verloop van tijd werd het tijd om naar de camping te gaan, lekker douchen en dan aansluiten bij de BBQ. Eenmaal terug op de camping kregen de Wandelkerel en ik allebei een zonnebloem van onze buurtjes, zo ongelooflijk lief.
Het zat er weer op, de N4D van 2024. Een mooie editie, met moeilijke en ingewikkelde momenten, waarin het weer gelukt is om de eindstreep te halen en dierbare herinneringen te maken. Ik blijf het bijzonder vinden om deze prestatie te leveren en ik blijf dankbaar voor het feit dat ik dit kan en mag doen.
Ik hoop dat ik nog vele malen mee kan doen aan de N4D....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten