Net zoals gister had ik met Ate afgesproken dat we elkaar om 5 uur bij de ingang van de camping zouden treffen, maar al ruim voor 5 uur ontving een appje van Ate, dat hij zijn fietssleutel kwijt was en dat hij de 5 km naar De Wedren zou gaan lopen. Ik antwoordde hem dat hij dan langs de bushalte zou komen, dus dat hij altijd nog kon proberen om met de bus mee te gaan. We maakten in ieder geval de afspraak om elkaar te informeren zodra we op De Wedren waren.
Gelukkig mocht Ate, ondanks het ontbreken van de Blarenpas, met de bus mee. Hij was dus zelfs eerder op De Wedren dan ik, maar onder het genot van een bakkie koffie vond hij het geen enkel probleem om op mij te wachten. En zo stond ik weliswaar in mijn eentje in de rij voor de start, maar ging ik toch niet alleen op pad vandaag!
Ook vandaag was ik weer binnen 10 minuten door de start en zo liepen Ate en ik rond kwart voor 6 weer op de route, op naar Wijchen!
Voor we zelfs maar aan Wijchen konden denken, moesten we eerst een kilometer of 10 door Nijmegen zelf lopen. Gelukkig stonden ook hier alweer meer dan genoeg mensen aan de kant om ons aan te moedigen. Net Nijmegen uit was er weer een rustpost van de SWD en daar haalden we weer een lekker bakkie. Even zitten en natuurlijk moest ik weer naar het toilet.... Helaas was het vrij druk bij het toilet, dus Ate moest wel een poosje op mij wachten. Nadat we hadden genoten van ons bakkie en iets te eten, gingen we weer verder.
Vandaag hadden we een mooie rustplaats in het vooruitzicht, Aike stond met de camper langs de route en dat niet alleen, ze had een heleboel stoelen en de nodige versnaperingen bij zich. Wat een verwennerij weer voor ons wandelaars. Maar voor we daar zouden zijn, moesten we ngo wel even een stukkie lopen. Sterker nog, we wilden voor die tijd nog een keer ergens rusten. Ik stelde voor om gebruik te maken van het buurtcentrum in Wijchen Zuid, dat vond Ate een prima idee.
We vervolgden onze weg richting Alverna, waar net als voorgaande jaren weer een orkest stond te spelen op een "brug" over de weg. Bij de splitsing met de 30 km is ook een militaire rustplaats en daar stond een Duitse groep militairen die zich op uitbundige, doch gepaste wijze, hadden uitgedost voor roze woensdag. Wij liepen hier lekker door. Zonder problemen bereikten we het buurthuis, waar het tijd was voor een lekker bakkie soep en een bezoek aan een echt toilet.
Ondertussen kreeg ik een appje van de Wandelkerel dat hij Wilmer was kwijtgeraakt en dat hij hem niet kon bereiken. Daarop deed ik ook een poging om Wilmer te bellen, maar ook ik kreeg geen contact. Gelukkig reageerde Wilmer zelf weer vrij vlot, zijn telefoon stond nog op de vliegtuigstand, dus. De mannen kwamen tot de conclusie dat ze vandaag ieder hun eigen ding zouden doen, ook weer opgelost. Nog iets dat werd opgelost, Ate vond zijn fietssleutel terug in zijn rugzak.Zijn verklaring: "Het was donker vanmorgen." Goede verklaring toch? En we kunnen morgen gewoon weer samen op de fiets..... Verkwikt en opgelucht gingen Ate en ik weer verder.
Na het verlaten van Wijchen en een stukje langs een N-weg, liepen we Wijchen weer binnen en eigenlijk is het dan ook direct weer feest. Er staan ongelooflijk veel mensen langs de weg met allerlei lekkers, komkommers, dropjes, spekjes, meloen, tomaatjes, zoute stocks, chipjes en ook is er op veel plekken water te krijgen, zowel voor in de fles als voor het lijf. Het enige nadeel is dat er om de paar meter een andere muziekinstallatie staat die zo hard mogelijk zijn eigen deuntje uitblaast. Misschien dat de mensen op dat eerste stuk eens in de leer moeten gaan bij de Kasteellaan, daar wordt op de zogenaamde Magic Mile ruim een kilometer lang dezelfde muziek gedraaid, terwijl er verschillende koren en bands meespelen. Maar goed, het blijft ook voor de Magic Mile genieten hoor...
Op het plein in Wijchen waar de 30 km-wandelaars aansluiten stond het wandellegioen helemaal vast, geen doorkomen aan. Gelukkig was een bewoner van een woning boven een van de winkels erg inventief....
Ondertussen moest ik alweer nodig naar het toilet, maar bij alle toiletmogelijkheden die we zagen, stonden enorme rijen, ik liep dus maar gewoon door, geen zin om lang in de rij te staan. Uiteindelijk werd het dus een groen toilet, vlak voor de rustpost van Aike.
Bij Aike troffen we weer de nodige bekenden, Martin, voorzien van een prachtige bril, trok hierbij de meeste aandacht. Nadat ik iedereen had begroet, ging ik zitten. Aike kwam direct vragen of ik iets wilde eten of drinken, of dat ik eerst een ijsje wilde, want de vriezer in de camper trok het niet zo goed meer. Ik had vandaag nog geen ijsje gescoord, dat ja, ik wilde graag een ijsje!
Daarna kreeg ik ook nog wat knakworstjes en een glaasje cola, topverzorging hier!!! Terwijl we. nog even zaten te kletsen, kwam ook de Wandelkerel hier aan. Toch gezellig om hem even te zien....
Toen we weer lekker waren uitgerust bedankten Ate en ik Aike en gingen we weer verder. Dat verder was eerst maar een klein stukje, want op de Y-splitsing waar we richting Beuningen moesten, stond het compleet vast, geen doorkomen aan. Sommige wandelaars begonnen te mopperen, andere begonnen te zingen, ik sloot me maar aan bij de zingende groep, dat maakte het wachten toch een stuk leuker dan mopperen.
Toen we eenmaal weer op weg waren, doorkruisten we zonder problemen Beuningen en daarna bereikten we Weurt. De buurtjes van de camping stonden ook hier weer langs de weg, het was een thuiswedstrijd natuurlijk, dus ook hier begroette ik ze even. Op de sluizen bij Weurt stond de disco boy weer te swingen. Vorig jaar heb ik de disco boy voor het eerst gezien en toen was hij er vier dagen, ik vermoed dat dat ook dit jaar weer zijn plan is, want ook gister had ik hem al gezien.
Na het oversteken van de sluizen begonnen we echt aan de laatste loodjes, nog een kilometer of 5, eerst door het Waterkwartier, waar ik een tweede ijsje wist te scoren, dan over de Waalkade, een stukje dat ik qua sfeer wat minder leuk vind, maar waar ik wel altijd geniet van het uitzicht op de Waal, dan de klim over de Voerweg, het feest in de Hertogstraat en dan voor de tweede dag op rij het Faberplein. De kilometers vlogen voorbij.
Na het Faberplein is het nog twee keer struikelen naar de finish, maar voor ik daar was, trof ik op de tribune Jannie, Angelique en Johan. Ik heb even gezellig staan kletsen met ze en toen was het tidj om weer af te melden, de wandeldag zat erop. Daarna ging Ate richting bus en ik richting fiets, gelukkig zouden we elkaar op de camping wel weer zien. Ik stapte pas op de fiets nadat ik mijn schoenen had uitgedaan en mijn slippers aan, dat moment is toch altijd wel een van de hoogtepunten van de dag...
Wilmer bleek vandaag al om half 3 binnen te zijn gekomen, hij was nadat hij de Wandelkerel was kwijtgeraakt maar gewoon doorgelopen, morgen gaan de mannen weer samen op pad en dan wordt er weer wat meer geoefend rusten door Wilmer heb ik begrepen.
Vlak nadat ik terug was op de camping, arriveerde ook de Wandelkerel weer. We zaten even lekker voor de caravan en daarna was het tijd voor douchen, eten, inpakken en slapen. Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten