DFWW4D, dag 2

 Toen ik vanmorgen de laatste happen van mijn ontbijt wegwerkte, kwam er een appje van Albert binnen:

Goedemorgen.

Net wakker,

kom dus later.

Jullie gaan maar van start om acht uur

voor de 30 km. 

Ik volg jullie wel.

Het was op dat moment tien over zeven en hij moet zo'n drie kwartier rijden, dus acht uur starten zou hem voor Albert inderdaad niet worden. Ik haalde Mams op en exact om acht uur waren wij bij de startlocatie. Hier stond Tine al op ons te wachten en na een kort praatje met Henny, die een startfoto van ons maakte, gingen we van start.

Het was wat heiig en daardoor ook wat drukkend en benauwd, maar dat mocht de pret niet drukken, we hadden er zin. Natuurlijk hadden we het nog even over Albert en zijn verslaappartij. We verwachten dat hij er alles aan zou doen om ons snel bij te halen en dat dat ook betekende dat hij waarschijnlijk iets korter over de rit zou doen dan de normale drie kwartier.

We kwamen al snel in het bos en dat betekende zandpaden. Er was genoeg te zien en het rook lekker. We vonden een happystone en die heeft een stukje met ons meegereisd. Na een poosje slingeren over bospaden kwamen we op een open plek met heide en ook hier was er nog veel paars te zien. Het blijft een prachtig gezicht, die bloeiende heide. Hier lieten we de happystone achter op een omgevallen boomstam.

Ondertussen was duidelijk dat Albert niet al te ver achter ons zat. Hij had inderdaad haast gemaakt.

Net voor de eerste rust bij Hoeve aan de Weg, zagen we een gedenkplek voor de Rijkswerkkampen Diever. Ik word daar toch altijd even stil van. Eenmaal bij de rust, namen Tine en ik een retourtje toilet, terwijl Mams neerstreek op het terras. Ze stuurde Albert een berichtje waar we zaten en dat we op hem zouden wachten.

We hadden de koffie/thee nog niet op, toen Albert, licht hijgend, bij ons aan de tafel stond. Wel was hij vergeten zijn fles te vullen, dus dat was het eerste wat hij deed. En zo gingen we na de koffie met zijn vieren verder.

We staken de weg over en op het pad dat we daar volgden werden we gewaarschuwd voor tegemoetkomende wandelaars. We verwachten niet dat we die nu al tegen zouden komen en dat bleek te kloppen. We waren al heel snel bij de volgende (mobiele) rustpost en we besloten om door te lopen, maar niet nadat we de aangeboden mandarijn hadden verorberd.

 

 

Na deze rustpost liepen we een stukje door het gebied van de Vledder Aa en vervolgens kwamen we op het Doldersummerveld. Dit is een nat heidegebied en dat was her en der goed te zien. Ook hier bloeide er nog heide en we genoten dan ook volop. Helemaal toen we ook nog langs een kudde grote grazers liepen. Of nou ja, Albert, Mams en ik genoten, Tine wat minder.

Nadat we de kudde achter ons hadden gelaten, bereikten we al snel Zorgvlied waar de volgende rust gepland stond bij Villa Nova. Hier namen we wel een pauze, heerlijk op het terras buiten.

Na de rust liepen we een stukje door Zorgvlied, voor we weer het bos in werden gestuurd. We plaagden Albert omdat hij zich in alle haast vanmorgen niet geschoren had, maar ook de dames werden geplaagd. Het was gewoon gezellig en naast het plagen was er ook tijd voor verhalen, grapjes en soms een serieuze noot.

 

We kwamen weer bij de mobiele post en daar moest ik toch even gebruik maken van de sanitaire voorzieningen, dat was echt hoog nodig. Daarna was er nog tijd voor een mandarijntje en toen ging het weer verder.

Tine bedacht dat het wel leuk was om een selfie te maken op de hei en dus deed ik mijn best. Alleen een beetje jammer dat het fototoestel nog op de verkeerde stand stond, ik ben dus de enige die scherp is. Morgen maar een nieuwe poging doen.....

 

Net voor Hoeve aan de Weg werden we voor een klein ommetje het bos ingestuurd. Nu had Mams echter last van hoge nood, dus zij liep rechttoe rechtaan naar de Hoeve. Net voor wij daar ook aankwamen, hoorde ik een tegemoetkomende wandelaar zeggen: "Hé, dat is hetzelfde shirtje!" Waarop degene die achter haar liep tegen mij zei: "Ze zit al te wachten hoor, met twee cola." En inderdaad, Mams had voor zichzelf alvast twee cola besteld, ze had enorme dorst en behoefte aan snelle energie. Albert zorgde voor een drankje voor de rest en zo deden we nog even energie op voor de laatste 5,5 kilometer.

Net voor het plaatsnaambord Diever, werd de hulp van Albert ingeroepen. Er hing bossage voor het bord en er was iemand die een foto wilde maken van dit bord. Eenmaal in Diever werden we nog een blokje om gestuurd. Hier nam Tine een binnendoortje, ze heeft nog plannen voor de avond en ze wilde daarom snel naar huis. Wij wilden ook nog een ijsje halen en dat ging haar teveel tijd kosten. We maakten de afspraak voor morgen en zwaaiden Tine uit, terwijl we richting ijs liepen.

 

Na het ijsje maakten we de route van vandaag af en dat was maar goed ook, want we werden nog getrakteerd op de prachtige uitstalling bij de groenteboer, wat een genot om naar te kijken. Even verderop stond er een veldje dahlia's in een prachtige paarse kleur. Dat zijn dan toch de kleine traktaties op zo'n dag.

Na het bereiken van de finish ging Albert de andere kant op om naar zijn auto te gaan. Op de parkeerplaats troffen Mams en ik  de laatste traktatie van vandaag, er kroop een prachtige rups door het gras.

Gelukkig mogen we nog twee dagen van Diever en omgeving!