Jacobsweg Nieumeghen, Doesburg-Arnhem

Om kwart over acht word ik verwacht aan het ontbijt. dan kan mijn gastheer namelijk om acht uur nog even snel vers brood halen bij de bakker. Hoezo verwennerij? Waar het gesprek gisteren stopte, gaat het nu verder. Een uur na de start van het ontbijt vertrek ik, op naar Arnhem.

Binnen een kwartier heb ik Doesburg achter me gelaten en ben ik de IJssel alweer over. De eerste plaats die ik vandaag aandoe is Ellecom. De weg ernaartoe is lang, recht en druk. Ik ben dan ook blij als ik het dorp zelf inloop, weg is het gezoef van auto's. In Ellecom loop ik langs de kerk en dan verlaat ik het dorp ook alweer snel. Via een lang , maar mooi, zandpad kom ik uit bij kasteel Middachten. De tuinmannen zijn druk aan het werk, maar even genieten van de tuin zit er niet in, alles is afgesloten. Ik loop dan ook om de kasteelmuur heen naar De Steeg. Hier vind ik een bankje, zodat ik even kan zitten voor ik de Posbank op ga. Terwijl ik daar zit, krijg ik een compliment over de tekst op mijn shirt. Dat is natuurlijk altijd leuk.

Minder leuk is dat ik merk dat mijn wandelzolen een update nodig hebben. Ik mis een stukje demping onder mijn voorvoet waardoor mijn voeten sneller vermoeid zijn. Nou ja, moet ik maar wat vaker gaan zitten.

Nadat de inwendige mens is verzorgd en de voeten een beetje zijn bijgekomen ga ik weer verder. Ik ben amper op gang als ik weer moet stoppen voor een trein, beetje jammer. Als ik een wildrooster ben gepasseerd en het terrein wat begint te klimmen en te dalen, pak ik mijn stokken erbij voor extra stevigheid en ondersteuning. Het voelt bijna weer als Spanje.

Het is ongelooflijk stil hier, ik hoor wind, ik hoor vogels, ik hoor dieren ritselen (en bij een flinke stijging mijn eigen ademhaling), maar er is geen menselijk geluid. Omdat ik wil genieten van de omgeving kijk ik elke keer een stuk vooruit in de routebeschrijving en op de digitale kaart en dan prent ik een stukje route in mijn hoofd. Dat doe ik ook als er staat aangegeven dat er een kelder ligt. Herkenbaar punt lijkt mij. Op een bepaald moment heb ik het gevoel dat ik bij die kelder moet zijn, maar ik zie niets wat daar op wijst. Volgens de digitale kaart heb ik gelijk en na nog eens goed kijken zie ik uiteindelijk een heel klein stukje metselwerk boven de grond uitsteken. Kelder gevonden.......

Slechts af en toe zie ik andere mensen en dat blijft zo tot ik de horecagelegenheid op de Posbank nader, hier wordt het drukker. Omdat ik trek begin te krijgen, besluit ik om hier wat te eten. Ik bestel een broodje eiersalade, dat lijkt me niet te ingewikkeld, want ik moet staande wachten op mijn bestelling en staan is nooit leuk na het wandelen. Helaas maakt het niet uit dat ik iets simpels heb besteld, het duurt alsnog lang. Samen met een andere vrouw verbaas ik mij over de werkwijze. Bestellingen komen in stukjes aan, je koffie is koud tegen de dat je gebak of broodje er is. Nou ja, het broodje smaakt goed. Na een sanitaire stop ga ik weer verder.

In eerste instantie is het nog redelijk druk, maar op een bepaald moment ben ik weer alleen. Ik loop over brede paden, over smalle paden, over bijna onzichtbare paden, omhoog en naar beneden, voor mijn gevoel loop ik hier uren, maar het verveelt niet. Uiteindelijk bereik ik Velp, hoewel ik niet echt in de bebouwde kom kom.

Langs de rand van Velp vind ik een plekje om even te zitten en om wat te eten en te drinken. Na deze rust ga ik weer verder, langs Rozendaal naar Arnhem. Ook Rozendaal doe ik niet echt aan, maar schamp ik slechts, wel door een prachtig park en langs een kasteel.

Het eerste stuk Arnhem is vre-se-lijk, alleen maar rechtdoor langs een doorgaande weg, kilometers lang. De verrassing komt als ik onder station Velperpoort door ben, dan is er bedrijvigheid en levendigheid. Ik berg mijn wandelstokken op om ongelukken te voorkomen en begin dan aan de laatste anderhalve kilometer van vandaag.

Ik ruik de stal, mijn tempo gaat weer omhoog en voor ik het weet sta ik voor de Eusebiuskerk. Hier krijg ik wel een stempel en dan dwaal ik nog even door de kerk.

Naar mijn slaapadres is het nog een krappe kilometer lopen. Eenmaal daar aangekomen duurt het even voor ik de moed gevonden heb om te gaan douchen, maar omdat ik weet dat ik me daarna een ander mens voel, doe ik het toch maar.

Ik kom tot de ontdekking dat ik alleen een bed heb geboekt, geen ontbijt, dus na mijn avondmaaltijd, een pizza, bezoek ik nog even een supermarkt om ontbijt te halen en noodrantsoen voor morgen onderweg. Ik hang nog een poosje op mijn bed en dan is het tijd om te gaan slapen. Morgen nog één dag wandelen en dan zit het avontuur er weer op.