Al voor de zomervakantie begon, had ik bedacht om een deel van het Pieterpad te gaan lopen om zo toch aan mijn (wandel)trekken te komen nu ik de N4D zou missen. Ik was alleen niet de enige die dat bedacht had en net lukte me dus niet om aaneensluitende overnachtingen te vinden op het Pieterpad, tenzij ik met een tentje zou gaan lopen. En een lichtgewicht tentje hoort nog niet tot mijn wandeluitrusting en overhaast kopen leek mij ook geen goed idee. Ik moest dus iets anders verzinnen. Na wat speurwerk, nadenkwerk en de de hulp van wandelvriend Martin kwam ik uit op de Jacobsweg Nieumeghen. Deze route start in Hasselt en eindigt in Nijmegen. En omdat ik het Jaabikspaad van Sint Jacobiparochie naar Hasselt al gelopen heb, sluit deze route daar mooi op aan. Het lukte me ook om aansluitende overnachtingen te vinden, dus de planning was klaar.
Nu vraag je je misschien af wat bovenstaande te maken heeft met de Alternatieve 4Daagse, nou dat is makkelijk te verklaren. Vandaag liep ik de proloog van Hasselt naar Zwolle, dit omdat ik anders met de overnachtingen en de te lopen kilometers per dag niet uitkwam. Voor ik naar Hasselt vertrok deed ik eerst de wekelijkse boodschappen. Rond 11 uur stapte ik bij Manlief in de auto, hij bracht mij naar het beginpunt. Onderweg begon het echt keihard te regenen, maar toen ik in Hasselt uitstapte was het gelukkig weer droog. Ik scoorde een stempel bij het ToeristischInformatiePunt en toen kon ik echt op pad.
Hasselt is echt een mooi stadje, met oude gebouwen en mooie grachten en daar genoot ik volop van. Al snel verliet ik het oude centrum, maar voor ik echt in de nieuwbouwwijken terecht zou komen, werd ik een dijk opgestuurd. Een bijzondere dijk met op het eerste stuk een heel oude stenen waterwering. Terwijl ik daar liep begon het wat te spetteren (regen kon je het niet noemen) en ik merkte dat ik "I'm singing in the rain" liep te neuriën. Ik had er duidelijk zin in. Langzaam maar zeker verdween Hasselt dan ook naar de achtergrond.
De dijk is kilometers lang en loopt door Streukel, Holten en Genne richting Zwolle. Over de dijk was het heerlijk lopen, af en toe een fietser (of twee) en één keer twee wandelaars die me tegemoet kwamen. Ook zij liepen de Alternatieve 4Daagse. Maar verder vooral rust en genieten van het uitzicht op de landerijen en de Vecht. Soms was de lucht lichtgrijs en soms werd hij ineens weer heel donker en bij uitzondering vielen er dan een paar druppels, maar echt regenen deed het niet. Jammer genoeg kwam er een einde aan de dijk en moest ik een stukje over de doorgaande weg lopen.
Deze weg is een 60-kilometerweg, maar volgens mij denken de automobilisten daar dat dat betekent dat ze minstens 60 km moeten rijden, zelfs de vrachtwagenchauffeurs raasden voorbij, dat was best even eng. Ik verheugde mij dan ook op het moment dat ik deze weg weer kon verlaten, richting het Haersterveer om de Vecht over te steken.
Bij de weg richting het veer stonden twee fietsers en die vertelden mij dat veer uit de vaart is genomen vanwege de Coronamaatregelen. Daar baalde ik van, niet omdat ik nu moest omlopen, de kilometers waren het probleem niet, maar omdat de alternatieve route mij verder stuurde over de doorgaande weg en later een stuk langs een drukke ventweg van de A28. Dus auto's, auto's auto's en een stuk Zwols industrieterrein, met alleen naast en op de brug zicht op de Vecht.
Ondertussen was ik wel toe aan een bankje, maar die zijn op industrieterreinen niet echt dikgezaaid, een bushokje bracht uitkomst. Ik at een broodje en las bij op de Walkers4Walkers-app, waar wandelvrienden uit het hele land hun belevenissen van de Alternatieve 4Daagse met elkaar deelden. Ook ik deed een duit in het zakje, zo genieten om al die mensen die ik anders de afgelopen dagen ergens live had getroffen toch te spreken en om met elkaar de belevenissen te delen, er ontstond toch een beetje 4-Daagsegevoel.
Na het bushokje moest ik nog een klein stukje door het industriegebied voor ik echt richting centrum ging. En het centrum van Zwolle is mooi, dus daar verheugde ik mij op.
Eenmaal op de grote Markt zag ik dat de Sint-Michaëlskerk geopend was, dus daar ging ik naar binnen. Ik kom al jaren in Zwolle, heb er zelfs op school gezeten, maar ik heb deze kerk nog nooit open gezien, tijd dus om mijn kans te grijpen. De kerk wordt op dit moment gerenoveerd, dat is duidelijk te zien, toch genoot ik van de sfeer van het gebouw. Helaas hadden ze geen stempel voor in mijn wandelboekje, maar hé, je kan niet alles hebben.
Eenmaal weer buiten de kerk was het eindpunt van vandaag zichtbaar. De Peperbus ofwel Onze Lieve Vrouw Basiliek. Ik legde de laatste paar honderd meter af en zag toen dat ook de Basiliek open was. Hier kon ik een kaarsje branden, dat deed ik dus ook voor ik de kerk verder bezocht.
Na mijn bezichtiging vroeg ik of er hier een stempel beschikbaar was en die was er. Deze stempel liet ik alvast op de volgende bladzijde van mijn wandelboekje zetten voor de volgende wandeldag. De vrijwilligers vonden het ontzettend leuk om een stempel te zetten en ze hopen dat er nog veel meer wandelaars gaan komen. Dat hoop ik ook, want ondanks het minder fraaie stukje vanwege het uit de vaart zijn van het veer is het eerste stuk van de Jacobsweg Nieumeghen mij ontzettend goed bevallen.
Officieel was de etappe nu ten einde. Op weg naar het station keek ik waar de volgende etappe langs gaat en ik zag dat ik op mijn volgende wandeldag de route vlakbij het station weer kan oppakken, ik hoef niet helemaal terug naar de Basiliek.
Eenmaal op het station nam ik de trein naar Meppel en daar werd ik door Dochterlief opgepikt. Thuis wachtte mij een verrassing. Wandelmams kwam gladiolen brengen vanwege het uitlopen van de Alternatieve 4Daagse en om toch het 4Daagsegevoel te brengen.
En ook de Wandelkerel mist de N4D, hij had vandaag zijn 4Daagsesokken aangedaan naar zijn werk.
Laten we maar hopen dat we volgend jaar weer de enige echte 4Daagse kunnen lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten