Het museum bleek een enorm indrukwekkend gebouw te zijn, met een enorme tuin er omheen. We moesten even zoeken naar de juiste ingang en toen kwamen we in de rij terecht. De toegang voor dit museum is vrij, dus dit was niet de rij voor de kaartjes, dit was simpelweg de rij om binnen te komen. We sloten keurig achteraan aan en schoven stukje bij beetje op. We verveelden ons niet, want het gebouw zelf was de moeite waard om te bekijken en alle mensen om ons heen ook. En eigenlijk voor we het wisten stonden we in de hal.
Het eerste wat we daar zagen was een skelet van een dinosaurus. Dat was dus al een eerste voltreffer voor de Wandelkerel. Want naast een bezoek aan de zeedieren stond een bezoek aan de dino-afdeling hoog op het lijstje. We namen de tijd om de dino te bekijken en dwaalden toen eerst even door de hal om de enorme ruimte op ons in te laten werken. Natuurlijk kon ik het niet laten om ook omhoog te kijken naar het plafond en de ramen.
Gelukkig hadden we bij de ingang een informatieboekje, voorzien van plattegrond gekocht, want nadat we de hal waren doorgelopen, wilde de Wandelkerel naar de dino's en om de weg te vinden had je toch echt een plattegrond nodig. Ik denk dat we bijna een uur doorbrachten op deze afdeling. Er was zoveel te zien. Recht voor je neus, maar ook in de lucht, waar allerlei skeletten stonden. Tanden, botten, eieren, replica's van vanalles en nog wat wat met dino's te maken had. We genoten volop. De Wandelkerel vooral van wat er te zien was, ik ook, maar ik genoot nog meer van zijn enthousiasme.
Ondertussen werd het steeds drukker op deze afdeling, dus we waren ook wel weer blij toen we weer in een rustiger gang terecht kwamen. We raadpleegden de plattegrond maar weer en vertrokken richting zeezoogdieren. In dat deel waren overigens niet alleen zeezoogdieren te zien, maar ook andere zoogdieren.
En na de afdeling zoogdieren hadden we volgens mij nog geen kwart van het museum gezien. We pakten de plattegrond erbij om te bepalen wat we echt nog wilden zien, want het hele museum ging hem zeker niet worden. Ons hoofd zat nu al redelijk vol van alle indrukken. Aan de hand van de plattegrond, bepaalden we onze route richting uitgang, waarbij de museumwinkel de afsluiter zou zijn. De Wandelkerel hoopte daar een mooi souvenir te vinden.
Overigens staat op diverse plekken in het museum te lezen dat de opgezette dieren nog stammen uit het tijdperk dat het "gewoon" was om dieren op te zetten. Omdat deze exemplaren nu toch nog in de collectie zitten, blijven ze staan. Er worden echter geen nieuwe dieren meer opgezet. Aan sommige exemplaren is ook goed te zien dat ze al heel oud zijn.
Na de afdeling vogels gingen we naar de museumwinkel. Maar helaas waren de souvenirs niet wat de Wandelkerel had gehoopt. Het waren voornamelijk knuffels en plastic dieren. Hij hoopte op een haaientand of iets dergelijks. Omdat hij toch wel heel graag iets wilde meenemen, werden het uiteindelijk twee ansichtkaarten. Eén van de dinosaurus in de hal en één van de walvis.
Omdat Harrods niet zo ver van het museum vandaan is, wilde ik daar ook graag even heen. Ik wist wel dat dit niet helemaal besteed zou zijn aan de Wandelkerel, maar als je in London bent, moet je toch op zijn minst bij Harrods binnen zijn geweest. Eenmaal binnen gaf de Wandelkerel aan dat hij zich hier inderdaad niet zo prettig voelde. Maar dat ging over toen we in de giftshop kwamen. Vol enthousiasme hielp hij mij bij het uitzoeken van een cadeautje voor zijn zusje en zijn vader. Het werd een beertje voor de één en een reep donkere chocolade voor de ander.
We hadden voor vandaag nog één ding op de planning staan. The London Eye!!!! Dus op naar de Underground.
Ook voor de London Eye had ik vooraf al kaartjes gekocht. We liepen dus naar het begin van de rij en ik liet de geprinte papieren zien, maar daar mochten we niet mee de rij in. We moesten eerst officiële kaartjes gaan halen bij de kassa. Zucht, konden we eerst daar in de rij. We kregen onze kaartje, maar de weg naar de uitgang liep via de 4D-expierence. Ik keek nog of er een andere route was, maar die zag ik niet zo snel en de medewerkers stuurden ons door, want achter ons stonden alweer mensen te wachten. En toen begon het grote wachten. Eerst wachten om op de foto te gaan voor een groen scherm voor een fot die we niet wilden. Toen wachten om naar de 4D-experience te gaan, wat wat ons betreft ook niet persé nodig was. De 4D-experience was best wel leuk, maar als we hem hadden kunnen overslaan was het geen gemis geweest. Hierna uiteindelijk, met de juiste kaartjes, weer naar de rij voor de London Eye. En daar werden we weggestuurd, want de rij was ondertussen enorm gegroeid en in tweeën gedeeld. Toen was ik het wel even zat. We hadden al drie keer in de rij gestaan voor we weer terugwaren bij de rij waar we in wilden staan en nu moesten we in een nog langere rij om daar te komen waar we wilden zijn. Maar goed, het was droog, we haalden een broodje en sloten maar aan in de lange rij. En toen we eindelijk aan de beurt waren, was er zeker een uur verstreken sinds onze eerste poging om in de rij te gaan staan.
En na deze belevenis wilden we maar één ding. Terug naar de hotelkamer, schoenen uit en de voeten rust geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten