Visiting London

We zijn een beetje voorbarig, want de festiviteiten die Manlief en ik aangrepen om de Wandelkerel een bezoek aan London aan te bieden, vinden pas in juni plaats. Dan viert hij namelijk zijn zestiende verjaardag en krijgen we de uitslag van zijn examen. Maar aangezien ik degene ben die met hem meegaat en ik na zijn examen gewoon moet werken, was de meivakantie de beste oplossing. En daarom stapten de wandelkerel en ik rond twaalf uur bij schoonzus en zwager in de auto. Zij waren zo vriendelijk om ons naar Schiphol te brengen.

We waren mooi op tijd op Schiphol en op verzoek van de Wandelkerel begonnen we deze trip met een bezoek aan die fastfoodketen met een grote gele M. En nadat we de inwendige mens tevreden hadden gesteld, was het tijd om richting de gate te gaan. Daar moesten we nog even wachten, maar al snel zaten we op onze plek in het vliegtuig. Voor de Wandelkerel had ik een plek bij het raam geregeld en ik hing af en toe in zijn nek te hijgen om mee te kijken.

Voor we goed en wel boven de wolken kwamen, doken we er ook al bijna weer onder omdat de landing werd ingezet en zo zagen we Engeland onder ons liggen.

Na een vlotte landing en een stuk lopen op het vliegveld, kwamen we bij de douane. daar werd gevraagd: "What's your relationship?" Toen ik antwoordde dat de Wandelkerel mijn zoon is, kregen we te horen dat hij niet op mij lijkt. Gelukkig weten we dat zelf ook, dus dat was geen verrassing. Daarna wenste de douanier ons een prettig verblijf en verlieten we Heathrow. Met de Underground, waarvoor we kaartjes online hadden besteld, die vervolgens thuis werden bezorgd, gingen we richting centrum. Met slechts één overstap bereikten we ons eindstation van vandaag, Euston. Ik pinde om aan Engelse Ponden te komen en we bezochten direct een supermarkt om een paar broodjes, beleg en wat te drinken te halen. We waren best wel moe van de reis en hoewel we de optie open hielden om later op de avond nog op pad te gaan, hielden we er rekening mee dat ook gewoon niet meer weg wilden.

Het hotel bleek op struikelafstand van het station en even later waren we ingecheckt en lagen we op ons bed in de hotelkamer. En inderdaad, we wilden niet meer weg. We vulden onze tijd met kletsen, lezen, filmpjes kijken via de telefoon, kletsen, de tv uitproberen, lezen, eten, drinken, kletsen, enzovoort.

En dat ik met een puber op reis was, bleek wel toen ik wilde gaan slapen. De Wandelkerel was er nog niet aan toe, maar was wel zo attent om dat nog maar even te lezen en geen filmpjes meer te kijken. Hoe lang hij nog gelezen heeft, weet ik niet. Ik sliep snel!!!! (Oud wijf dat ik ben.......)