Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zaterdag 23 april 2016

Krentenbloesemtocht Dwingeloo

Vandaag gingen Wandelmams, Sjeik P en ik op zoek naar de krentenbloesem in Dwingeloo. Na een bakkie vertrokken we net na half negen voor een tocht van dertig km. Voor onze Sjeik na een lange tijd van gezondheidsklachten voor het eerst weer zo'n lange afstand. Maar we hadden er alle vertrouwen in dat het goed ging komen. Op routebeschrijving zagen we dat er een rust op tien en op twintig kilometer zat, keurig verdeeld dus.

Al snel zagen we de eerste krentenbloesem, maar echt naar de omgeving kijken deden we niet, we hadden het veel te druk met bijpraten, elkaar in maling nemen en lachen. Maar de mooie luchten in de verte zagen we wel.






En al snel kwamen we bij de eerste rust in het theehuis Anserdennen en daar komen we graag, want de appeltaart daar is zo verschrikkelijk lekker. Dus tijd voor een bakkie en appeltaart met slagroom.



Omdat er binnen geen plek meer was, waren we buiten onder een afdak gaan zitten. Maar daar was het eigenlijk nog net te koud voor, dus nadat we alles verorberd hadden, gingen we snel weer verder.

Nu wachtte ons de hei in het Dwingelderveld. Wat genieten. Af en toe viel er een spatje, maar echt regenen deed het niet. Maar de luchten waren daardoor zo verschrikkelijk mooi, lichte wolken, donkere wolken en blauw wisselden elkaar af. En voor we het wisten hadden we weer tien kilometer weggewandeld en kwamen we bij de tweede rust. Hier gingen we binnen zitten en dat was maar goed ook, want even later kwam er een stortbui over. we hadden de rust dus op het juiste moment bereikt.






Na de stortbui gingen we weer verder en de Sjeik zei gekscherend dat we om drie binnen zouden zijn als we een beetje doorliepen. En dat deden we soms wel en soms niet. Want er waren veel mooie plekjes om te fotograferen. Een verdronken bos, stapels hout, nog meer krentenbloesem en nog wat andere dingen.











En het is niet te geloven, maar toen we bij Hotel de Brink aankwamen, was het precies drie uur. Onze sjeik had een vooruitziende blik.





En het allerbelangrijkste was wel dat de Sjeik zonder deze problemen deze dertig kilometer heeft kunnen wandelen. Hij komt gelukkig langzaam maar zeker in Vierdaagsevorm!!!

Geen opmerkingen: