We waren mooi op tijd, dus er was tijd voor een bakkie. Na de officiële opening bezochten we nog even het toilet en toen was het tijd om te vertrekken. We kregen een prachtig boekje waarin de beschrijving van alle afstanden was opgenomen. Wel werd ons verteld dat er af en toe van de beschreven route zou worden afgeweken, omdat de kwaliteit van de paden soms te wensen overliet. Oftewel, ze waren te nat om te kunnen belopen.
Toen we vertrokken vroor het nog licht, maar daar waren we voldoende op voorbereid. En de zon scheen, heerlijk wandelweer dus. We slingerden kort door Hoogeveen, voor we het eerste modderpad opgestuurd werden. De modder viel overigens mee, want de grond was nog bevroren. En gelukkig was de ondergrond redelijk vlak.
We kwamen uit in Fluitenberg en daar mochten we weer een over een verharde ondergrond. Bij de stoplichten stonden verkeersregelaars die ervoor zorgden dat iedereen veilig de overkant bereikte en na de oversteek waren we zomaar bij de eerste rust. Omdat deze al op 5 km zat besloten we om door te lopen. Natuurlijk moest ik eerst nog een sanitaire stop houden, maar dat kostte maar een paar minuten.
Na deze stop liepen we door het Spaarbankbos, waar sommige stukken wat modderig waren, maar er was verder prima te lopen. We slingerden kriskras door het bos en kwamen uiteindelijk op een fietspad richting Gijsselte. Ondertussen was het zonnetje geklommen en werd het warmer. We wandelden allebei heel makkelijk tot nu toe en voor we het wisten, bereikten we een vakantiepark waar we volgens de routebeschrijving op 11,5 km zaten. Dat betekende nog 6 km tot de rust, maar zo makkelijk als we nu wandelden mocht dat geen probleem worden.
Duidelijk een splitsing!!!!
We kwamen in een prachtig gebeid terecht, vallend onder boswachterij Ruinen. En hoewel de temperatuur langzaam opliep, waren we toch wel verbaasd om de eerste korte broek van dit jaar te zien.
En toen stonden we voor de rust. Waar we een heerlijke tomatensoep aten. Voor mij met, voor Wandelmams zonder kip. Broodje erbij, we konden er weer tegen.
Na de rust liepen er voor en achter ons wandelaars, maar even later kwamen ze ons ook tegemoet. Het was een wirwar van kruisende mensen, maar de route was goed gepijld, dus dat leverde geen problemen op.
Het venijn zat hem deze keer in de staart. Een modderpad langs het Oude Diep. Hier raakte de benzine van Mams langzaam aan op. Maar we waren er bijna, het was echt nog maar een klein stukje. En om de vermoeide wandelaar nog een beetje extra te testen, mochten we in het nabijgelegen park nog twee bulten over. En toen nog twee bochten en daar was de finish.
Eenmaal binnen bedankten we de organisatie. We kregen te horen dat er vandaag maar een paar mensen waren die voor de vierde keer meededen. We beloofden dat we BLEW (Bij Leven En Welzijn) volgend jaar voor de vijfde editie terug zouden komen. En toen was het tijd om naar huis te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten