Lange Jaap wandeltocht Julianadorp

Vandaag gingen we ver van huis voor een wandeltocht. Hoe we daar zo bij kwamen? Deze tocht werd georganiseerd door FLAL. En aangezien we in het winterseizoen veelvuldig bij de FLAL lopen, gingen we met hen mee de Afsluitdijk over. Omdat dit voor de Wandelkerel een voetbalvrij weekend is, vertrokken we met zijn drieën richting Friesland. Daar stapten we over in de auto van L en met zijn vieren vervolgden we de reis naar Julianadorp. De avond van tevoren had ik de hielen van de Kerel al afgeplakt. Het was weer een waar kunstwerk. Sokken erover en slapen.

Waar de tafel al niet goed voor is.....

Net voor de Afsluitdijk zagen we de ruime auto van H op de oprit naar de A7 en al zwaaiend reden we hem voorbij. H sloot aan en in optocht (van twee auto's) bedwongen we de Afsluitdijk. Eenmaal in de buurt van Julianadorp werd de optocht steeds langer. En alle auto's volgden de borden waarop FLAL stond. En zo arriveerden we op een ruime parkeerplaats, waar de auto een plekje kreeg. Ook H parkeerde zijn auto en hij sloot zich bij ons aan om richting het startpunt te wandelen. Op de parkeerplaats stond een kraam van een visboer en we verheugden ons nu al op vis bij terugkomst.

Eenmaal bij de startlocatie namen we een bakkie, werd het sanitair getest en werden we langzaam nog wakkerder. Dat wakker worden lukte zeker toen C, als verrassing, ook nog arriveerde. Met luidt gejuich en gegil werd zij ontvangen. C scoorde nog snel een bakkie, dat duurde onze grote vriend H dan weer te lang, dus hij besloot om alvast op pad te gaan. Even later verlieten wij, vier vrouwen en een jongeman, de startlocatie.

We slingerden door Julianadorp en langs de bollenvelden en Julianadorp aan zee ging het richting Den Helder en richting Lange Jaap. Als we heel goed keken, konden we Lange Jaap al zien in de verte.

Deze hond mag van zijn baasje niet met ons mee. 

Wandelmams maakt een foto..... 

Deze foto dus.  

In de verte Lange Jaap!!!! 

En nog een keer een foto..... 

.........van een foto.

Ook zagen we in de verte nu een uitkijktoren. De Wandelkerel kwam al informeren of er een kans in zat dat die toren beklommen kon worden en of daar dan ook tijd voor was. Tja, de route kan ik niet bepalen, maar als de toren aan de route lag, mocht hij hem van mij beklimmen. En gelukkig voor hem, ging de route langs de toren. C besloot om beneden te blijven, maar de rest van het gezelschap ging naar boven. En vanaf de toren zagen we Lange Jaap nog beter. En ook zagen we voor het eerst vandaag de zee. Weliswaar vaag in de verte, maar toch, we zagen de zee.

Vanaf de uitkijktoren zagen we de locatie voor de eerste rust al. De pannenkoekenvallei. We bleven dan ook niet al te lang boven. Ten eerste waaiden we bijna uit onze jas, ten tweede stond C op ons te wachten en ten derde hadden we zin in een bakkie. We overbrugden de paar honderd meter tot de rust dan ook snel. Op naar de koffie/thee.

Die gele shirtjes vallen wel op....

Een bijzonder toilet!!!

Tijdens de koffie ontvangt L een appje van H. Hij is verdwaald. Nu is dat niet de eerste keer, H heeft daar een speciaal talent voor, maar dat betekent wel dat hij nu niet voor, maar achter ons loopt. H belooft om ons op de hoogte te houden en met een gerust hart gaan we na een bakkie weer verder.

We slingeren door een stuk bos en komen op een kruising waar de route twee keer langs komt. Enkele snelle wandelaars raken in verwarring als wij onze route willen vervolgen. Er volgt de nodige discussie, maar nadat de routebeschrijving goed bekeken is, blijkt dat wij hier voor de eerste keer passeren en anderen al voor de tweede keer. Lang leve de ANWB-paddenstoelen en hun nummering.

Wij gaan richting Donkere Duinen. 

De Wandelkerel doet wat extra training voor een wandelevenement in juni. 

Geen twijfel over de te volgen route. 

Deze paddenstoel bracht de oplossing voor de verwarring.

Vanaf dit punt zagen we Lange Jaap langzaam maar zeker dichterbij komen. En daarmee kwam ook de zee dichterbij. Zo dichtbij dat we bovenop de dijk rechts Lange Jaap zagen en links de zee. En daar bovenop die dijk waaiden we ook bijna weg, maar daar genoten we allemaal van.

Langs Fort Kijkduin vervolgden we onze weg. Eerst waaiden we nog bijna weg, maar langzaam maar zeker verdween het pad achter de duinen en daarmee verdween de wind. Wandelmams en ik namen nog wat foto's, de Wandelkerel hield ons gezelschap en C en L liepen in lekker door. Na een bocht verloren we C en L even uit het oog en toen wij de bocht omkwamen, liepen ze ineens weer in het gezelschap van H. Vreemd, want hij had ons niet ingehaald en toch liep hij nu voor ons. Even later kwamen we bij de tweede rust en daar werd het raadsel van H opgelost.

Nadat hij verdwaald was, besloot H om terug te lopen naar de startlocatie. Daar kreeg hij uitgelegd hoe hij de tweede rust kon bereiken. Hij is toen met zijn ruime auto naar deze rust gereden en vanaf daar is hij ons tegemoet gelopen. En of wij hem dan vanaf de finish weer naar deze rust konden brengen, dan wandelde hij weer met ons mee. Natuurlijk zou dat geregeld worden. En zo zaten we even later met zijn zessen aan de soep.

Nog één keer zwaaien naar Lange Jaap.

Na de tweede rust slingerden we nog een klein stukje door de duinen en toen werden we het strand opgestuurd. Jan de Wind deed fantastisch werk en dat deed hij in een voor ons verkeerde richting. Dus wij mochten tegen de wind in het strand over. Overigens was het wel fantastisch strandweer. Tenminste als je houdt van weer en wind en een ruwe zee. En ja, daar hou ik van. Ik ben geen zomerse strandganger. Ik verlang naar het strand en de zee als het stormt. En ik kwam vandaag aan mijn trekken. Misschien zelfs wel iets te veel. Want de wind had stormkracht en die storm bracht regen met zich mee. En dat vond ik dan weer wat minder leuk. Maar ja, ik ging naar Julianadorp om langs het strand te wandelen, dus mij hoor je niet klagen. (Niet nu ik weer lekker warm thuis zit in ieder geval.....) Maar toch was ik deze keer blij dat we het strand weer verlieten.

"Pas op, zout water...... 

....is niet goed voor je schoenen!" Zucht...... te laat. 

De Wandelkerel probeert het schuim te ontwijken. 

Die kant op, het strand af!!! 

Ja hoor, hij neemt weer de makkelijkste route.....

Een laatste blik op het strand.

Op het strand begon het wat te druppen, maar eenmaal van het strand af hield het op met druppen en werd het regen. En die regen ging even later over in een hoosbui. Zo kort en hevig, dat de ellende alweer voorbij was voor we een poncho hadden kunnen pakken. En toen misten we ook nog ergens een pijl. Via de app op mijn telefoon vonden we de route weer terug. Wel hebben we ergens een klein stukje gemist, want we kwamen uit op iets meer dan 23 km totaal. Maar we waren blij dat we binnen waren en de warme chocolademelk smaakte dan ook zeer goed.

Eenmaal weer opgewarmd besloten we om de thuisreis te aanvaarden. We namen afscheid van C, die de andere kant op moest, en wandelden weer naar de auto. De visboer was al aan het opruimen, maar hij had voor ons allemaal nog een bakje kibbeling.

Bij de auto werden er warme truien aangetrokken en schoenen uitgedaan. We brachten H naar zijn ruime auto en achter elkaar aan gingen we weer terug over de Afsluitdijk, richting Friesland en daarna in onze eigen auto weer naar het Drentsche Laand.... Het was een heerlijke wandeldag!!!!!