We wisten dat de winkel deze dag al om tienen uur open zou gaan, dus we vertrokken mooi op tijd richting Exloo. En de service is daar altijd geweldig en zo kon het gebeuren dat de Wandelkerel al voor tien uur geholpen werd aan een paar nieuwe schoenen.
Na een bakkie gingen we eindelijk op pad. En hoewel het al na tienen was, besloten we om toch voor de 25 km te gaan. Dat was wel een risico voor de Wandelkerel, maar hij durfde het aan. Erger dan in Egmond kon het niet worden.
We hadden nog geen stap buiten de deur gezet of we werden aangesproken door de fotograaf van de dag. Hij wilde graag onze rugzakken op de foto zetten en toen hij onze (nieuwe) shirts zag, mochten die er ook bij op de foto. Daar namen we even de tijd voor. Zo vaak staan we niet met zijn drieën op de foto. En toen was het echt tijd om te vertrekken.
Al snel scheiden de wegen van de verschillende afstanden zich en wij als late starters op de 25 km liepen eenzaam verder. Alle andere wandelaars die nu starten liepen een kortere afstand. Maar dat maakte ons niets uit, het was heerlijk weer en de omgeving is prachtig. De zandpaden waren modderpaden, het lopen was dus wel wat zwaar, maar gelukkig mochten we af en toe ook over verharde stukken lopen, daar waren we dan wel weer blij mee.
De temperatuur liep zelfs zo op dat we besloten om de jas uit te doen, zeker in het bos, uit de wind was het heerlijk. Na een kilometer of 10 kwamen we bij restaurant Poolshoogte. Daarnaast staat een uitkijktoren en de Wandelkerel en ik wilden naar boven. Mams besloot om ook mee te gaan, maar eerst was het tijd voor een bakkie en een tosti. De tosti's hoorden volgens de Wandelkerel in de top tien, ze waren erg lekker, en toen was het tijd om te gaan klimmen.
Het was daarboven best koud, met name door de wind, dus na een kort verblijf gingen we weer naar beneden om verder te wandelen. Al snel kwamen we wandelaars van de andere afstanden tegen. De verschillende routes kruisten elkaar op meerdere plekken. Ook hoorden we in de verte muziek, maar elke keer als we dachten dat we er bijna waren, werden we een andere kant opgestuurd. Uiteindelijk bleek dat deze muziek ook voor ons bedoeld was. Gelukkig maar, want deze rust was zo leuk, die hadden we niet willen missen.
We namen een bakkie en toen bleek dat het broodjes bakken voor alle deelnemers was. De Wandelkerel wilde natuurlijk graag een broodje bakken en toen bleek dat dat een kwartiertje zou duren, besloten de Kerel en ik om een broodje te bakken.
En toen moesten we nog 10 km. We stapten stevig door, want met het zakken van de zon nam ook de temperatuur af. Voor het echt koud werd, waren we weer terug. De Wandelkerel kon vertellen dat zijn schoenen meer dan goedgekeurd zijn, zonder een centje pijn heeft hij 25 km gelopen. Wel waren zijn hielen voorzien van tape, maar dat was om de bijna herstelde plekken van de eerdere blaren te beschermen. We kregen nog een kop snert en toen was het tijd om weer naar huis te gaan na een heerlijke wandeldag.
1 opmerking:
Fijn dat de 1ste wandeltocht op de nieuwe schoenen zo goed gegaan is.
En wat is er mis met afplakken? Doe ik altijd op 1 hiel en met positief resultaat.
Gr. Cornelia.
Een reactie posten