Het eerste deel van de route ging door "nat" natuurgebied. Over blubberpaden, bruggetjes en vlonders zochten we onze weg. Gelukkig was een flink deel van de route net voorzien van houtsnippers, zodat daar goed te wandelen viel. Op de delen waar geen houtsnippers lagen, was het meer glibberen dan wandelen, maar de omgeving maakte veel goed. Ondertussen deed de zon zijn best en liep d etemperatuur op, zodat de jas al snel uit kon.
Onze verwachting is overigens dat er over een maand of negen een flinke geboortegolf volgt in de omgeving, want het stikt daar van de ooievaars. Ik ben maar hard doorgelopen, moet er niet aan denken dat zo'n ooievaar het in zijn hoofd haalt om hier iets af te leveren.....
Hoewel de eerste rust al op 7 km was, besloten we om daar toch maar even te gaan zitten. Een van de dames in ons gezelschap startte vandaag, na een lange, slepende blessure, voor het eerst weer op de 30 km, dus enige voorzichtigheid was geboden. Bovendien is het rusten een essentieel onderdeel van het wandelen.
Na de rust liet de zon zich verjagen en betrok de lucht. Ook de wind wakkerde aan, maar het bleef nog steeds lekker wandelweer en de jas hoefde nog steeds niet aan. Wandelmams had flink geïnvesteerd in een nieuwe wandelbroek en daarbij mocht ze een paar wandelsokken uitzoeken. Ze koos het meest opvallende paar in het rek.
We grepen allemaal naar onze zonnebril, maar die hadden we niet bij ons. De twee heren in ons gezelschap hadden wat commentaar op deze opvallend gekleurde wandelsokken, maar toen de dames tegengas gaven, konden ze niet anders dan bakzeil halen. Tegen zoveel kleur konden ze niet op!!!!
Ook passerende wandelaars hadden het nodige commentaar op dit kleurrijke geheel. Wel positief commentaar overigens.
We wandelden nog even door en na 13 km stond rust nummer twee alweer in de planning. Hoewel we dit vrij vlot vonden. besloten we hier toch maar te gaan zitten. De volgende rust stond pas weer op 25 km gepland, dus tijd voor een bakkie soep.
Het vertrek vanuit de tweede rust verliep chaotisch. Ik bleef achter met L, die wist dat D nog op het toilet zat. Ik ruimde alle afval op en controleerde of er nog spullen van onze groep lagen. Die waren er niet, dus samen met L en de teruggekeerde D liep ik richting uitgang. D vulde nog snel haar bidon bij de kraan in de toiletruimte, terwijl L en ik tot de conclusie kwamen dat F, P, A en Wandelmams niet meer bij de uitgang stonden. Omdat er ook geen spullen meer bij de tafel stonden, kwamen wij tot de conclusie dat zij alvast waren gaan lopen en dus vertrokken wij met zijn drieën voor deel drie van de route.
Even later zagen wij P in de verte staan. Hij wachtte maakte foto's van de omgeving. Toen hij ons zag besloot hij te wachten op ons. Op dat moment zag ik een prachtige gevel en besloot daar foto's van te maken. Toen ik daar mee klaar was, zag ik ineens Wandelmams in de verte aankomen. Zij bleek nog op het toilet te zitten. Allemaal misverstanden rondom het vertrek. P wist te vertellen dat A en F al vooruit waren en dat betekende dat alle schaapjes weer compleet waren en dus kon Sjeik P weer op stap met zijn dames.
We werden nu de kale vlakte opgestuurd en gezien de betrekkende lucht, wisten we nog niet zeker of we daar wel blij mee waren. Ondertussen zag P het niet meer zitten met al die die dames en zocht hij een rustig plekje voor zichzelf, maar of dat nu zo'n geschikte plek was.....
We besloten om P toch maar weer mee te nemen en gelukkig ging hij met plezier weer met ons mee. Hoewel, even later liep hij een stuk voor ons uit, maar dat was gelukkig van korte duur. En toen won de bewolking het van de zon en op een lange rechte weg begon het te miezeren. De wind joeg de miezer met vlagen over het vlakke land en binnen korte tijd hadden we allemaal de jas weer aan en een hadden we allemaal natgeregende pijpen aan onze broek.
Toen we even later ook nog vol tegen de wind in moesten lopen, was de lol er tijdelijk vanaf. En toen waren we bij de laatste rust en konden we weer even warm worden en een beetje opdrogen.
Na de rust wachtte ons nog een stukje van 5 km. Dat was te doen, zeker toen bleek dat het ondertussen weer droog was geworden. Jammer genoeg deed de wind niet mee aan de gunstige omstandigheden. Het was harder gaan waaien en we moesten er pal tegenin. Het waaide zo hard dat we tegen de wind konden leunen. En dus was er geen sprake meer van wandelen, maar van worstelen. En we moesten een flink eind worstelen, want in de verte zagen we kleine figuurtjes worstelen tegen diezelfde wind.
Na een paar kilometer kwamen we eindelijk in de luwte en volgde er nog een prachtig stukje natuurgebied. Omdat de broeken ondertussen weer droog waren gewaaid, konden we hier nog even rustig genieten en foto's maken.
En toen kwam het eindpunt in zicht. EIN-DE-LIJK!!!!!! Nog even de weg naar en de parkeerplaats oversteken en toen BINNEN.
We kregen een cadeautje, kletsten na onder het genot van een drankje en namen (tijdelijk) afscheid van onze wandelvrienden. Mams en ik kunnen weer 30 km bijschrijven voor dit jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten