Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 21 december 2014

Driemaal is scheepsrecht

Dat Dochterlief aan vakantie toe was, was ons al een week of twee duidelijk. Ze ging heel vroeg naar bed, mopperde op alles, had geen zin in trompetles, noch in de orkestrepetitie, de hockeytrainingen sloeg ze ook liever over, huiswerk maken was een onmogelijke opgave en zelfs knutselen kostte te veel moeite. Ze was dus echt aan het aftellen naar de vakantie. En dan begint de ellende....

Afgelopen dinsdag, net voor ze opgehaald zou worden voor de veldtraining, rende ze nog even naar boven om iets op te halen. Op de terugweg stuiterde ze van de trap. We hoorden boink, donk, donk, donk, auwww en toen kwamen de tranen. Gelukkig deden haar benen het nog goed, maar haar linkerarm had een flinke opdonder gekregen. Linkerelleboog en linkerhand dik en dus geen trainen. Dat was één!

Vrijdagavond stond de zaaltraining op het programma. Ze had 's middags al een poos in bed gelegen, gelezen en ook de binnenkant van haar ogen bekeken. Maar ze had echt zin in de training. Toen ze weer terug kwam was het enthousiasme iets minder. Niet omdat ze moe was, maar ook nu had ze pech. Toen de trainer een oefening voor deed, schoot de bal net boven haar legguard (beenbescherming) op haar been. Dat leverde een blauwe plek en een dikke knie op. Gelukkig was er in de sporthal al gekoeld, maar zeer deed het wel. En dat was twee.


Op de foto lijkt het mee te vallen, maar in het echt is die plek flink blauw.

Hoewel ik al op 7 december de kerstspullen tevoorschijn had gehaald en ook al wat kleine dingen had neergezet, kwamen we er gisteren pas aan toe om de kerstboom neer te zetten. Wij zijn van de kunstkerstboom en dus moest die eerst in elkaar gezet worden. Daar zou Dochterlief zich mee bezig houden. En dus haalde ze alle losse takken uit de doos, zette de standaard neer en haalde vervolgens de stam uit de doos. Wat ze niet door had, was dat de stam uit twee delen bestond. En ze pakte het bovenste deel vast. En toen viel het onderste deel er af. En je raad het al....... Met de punt naar beneden bovenop haar teen. Gillend van de pijn zat ze op de grond. Het arme kind. Weer koelen. En nog meer blauwe plekken.


En dat was dus drie. En vanmorgen moest er gehockeyd worden, en ondanks de pijn was ze er van overtuigd dat ze dat moest, ging en zou doen. En ze deed het. Met tape plakte ik drie tenen aan elkaar, zodat de gekwetste teen steun had en vol overtuiging stond ze in het doel. En ze deed haar werk goed. Ondanks alle blauwe plekken, hield ze de eerste wedstrijd haar doel schoon. De tweede wedstrijd werd ook gewonnen, weliswaar met doelpunten tegen, maar ze heeft gewoon super gekeept.

En nu kan ze een aantal dagen rustig aan doen om alle kwetsuren te laten herstellen. Tenslotte is driemaal scheepsrecht, dus de pech zal nu toch wel op zijn.

Geen opmerkingen: