Neven voor het leven....

Het is een oude wijsheid: "Je familie kan je niet kiezen." Gelukkig hebben wij nooit de behoefte gehad om andere familie te kiezen. (Nou ja, behalve toen ik bijna puber-af was en mijn zusje net aan de puberteit begon. Pffff, het verbaast mij nog steeds dat het huis van Paps en Wandelmams nog staat....)

Ook onze schatjes zijn blij met hun familie. Aan de kant van Manlief zijn ze gezegend met een portie leeftijdsgenoten. Nichtje Y. heeft de hele basisschool bij de Wandelkerel in de klas gezeten. Dochterlief beleeft al haar hele basisschooltijd in het gezelschap van neefje M. En het zusje van Y. en M. weet zich prima te handhaven in het gezelschap van het oudere kwartet. Dit vijftal heeft een groot aantal gezamenlijke herinneringen waar ze op kunnen terug kijken.

Aan mijn kant van de familie zijn ze lange tijd met zijn tweeën geweest. Ook toen hadden ze niets te klagen, want opa en oma en de ooms en tantes vonden de schatjes een prima excuus om allerlei dingen te doen die je als volwassene niet doet, tenzij je kleine kinderen bij je hebt.

De Wandelkerel was net 6 toen wij werden verblijd met de geboorte van neefje D. En vanaf het moment dat D. kon lopen en het woordje "bal" kon zeggen waren ze de dikste maatjes.

En natuurlijk "moet" de Wandelkerel af en toe concessies doen. Want als jij 10 bent en jouw neefje 4, dan voetbal je niet op volle kracht. Dan laat je het tot 9-9 komen. En dan verlies je soms ook nog door dikke pech. En dan slik je als grote neef, geef je je moeder en je tante een dikke knipoog en (slik je nog een keer en) geef je neefje D. een compliment met zijn goede spel.

Tja, en toen hadden Paps en Mams 4 kaartjes voor de Efteling en moesten ze kiezen. Welke kleinkinderen nemen we mee. Van de 6 vallen er 3 af, omdat ze nog te jong zijn. Toen bleven over de Wandelkerel, Dochterlief en neefje D. En ze besloten de 2 neven mee te nemen.

Wandelmams haalde D. vanmiddag op en leverde hem af bij ons. En dat viel niet mee.... Want Manlief en ik zien D. dan helemaal niet. En het is zo'n leuk ventje... We krijgen de kans niet, want D. en de Wandelkerel gaan hun eigen gang, zowel binnen als buiten...

En omdat er morgen vroeg vertrokken wordt, slapen de neven bij opa en oma. Maar eerst moesten ze gevuld worden na een middag van virtueel en fysiek voetballen.

De pizza werd figuurlijk, en hierboven letterlijk, aangevallen. Met een gevulde maag en een gevulde tas verlieten de mannen ons huis. Op weg naar hun slaapadres.....

Op weg naar weer een prachtige herinnering voor het familie-archief. Veel plezier morgen Paps, Mams, D. en Wandelkerel!!!