Trots

Als ouder ben je natuurlijk altijd trots op je kind. Maar soms zijn er van die momenten dat je hart extra opzwelt, omdat er reden is om nog trotser te zijn. Vandaag had ik 2 van die momenten. De eerste was toen ze vanmorgen voor het eerst dit schooljaar weer naar school gingen. Druk pratend liepen ze samen weg. Toen voelde ik trots, omdat ze zo goed met elkaar overweg kunnen en alles met elkaar bepraten.

's Avonds, net na het eten, ging de deurbel. Collecte voor het KWF. Toen ik mijn portemonnee ging halen, vroeg het Wandelmannetje wie het was. Toen ik antwoordde dat het de collecte voor het KWF was, sprong hij op. Ik liep door naar de deur en deponeerde wat in de bus. Ineens stond het Wandelmannetje achter me met zijn eigen portemonnee in de hand.

"Wacht even, mevrouw. Ik wil ook wat geven!" En hij maakte zijn portemonnee open deed 50 cent in de bus. Zo maar, van zijn eigen zakgeld. Kijk, toen was ik echt TROTS!!!!!