Al jaren staat deze tocht op het verlanglijstje. Maar het 1e weekend van september is vaak ook het weekend waarin de voetbal- en hockeycompetitie weer begint, dus dan is het niet makkelijk om een behoorlijk eind van huis te gaan wandelen.
Maar deze keer ging het lukken. Dochterlief ging op hockeykamp en was dus sowieso niet thuis, de wedstrijd van zoonlief werd verplaatst, omdat er nog te veel jongens op vakantie zijn, ach en manlief redt zich wel zonder mij.
En zo vertrokken Wandelmams, het Wandelmannetje en ik rond half 9 richting Oosterbeek. Al ver voor Oosterbeek stond de richting aangegeven naar één van de parkeerplaatsen en zonder al te veel moeite reden we naar de parkeerplaats. Wat de richting betreft dan, want zoonlief werd wagenziek en wist nog net zijn hoofd buiten het raam te steken, voor het ontbijt zijn maag via de nooduitgang verliet. Gelukkig kon de auto daar makkelijk aan de kant worden gezet en met behulp van het water uit onze flessen wisten we het Wandelmannetje, de buitenkant van de auto en de stoep weer enigszins te fatsoeneren.
Van de parkeerplaats naar de start was een redelijk stuk lopen en daarvan kwam het Wandelmannetje weer helemaal bij. We bezochten het toilet, het Wandelmannetje at een broodje en we gingen op weg. Door alle oponthoud was het ondetrussen bijna 11 uur, dus we vertrokken een stuk later dan gepland. Dat was ook te merken aan de wandelaars. Complete gezinnen op slippers, flatjes, gympies en met allerhande kinderwagens en karren slenterden mee in de meute. Wij vinden het een enorme prestatie dat mensen in staat zijn om op dat schoeisel 10 kilometer te wandelen. Dat dit niet bij iedereen het geval was, bleek al in 1 van de eerste verzorgingsposten, waar mensen werden behandeld die hun hielen al na een kilometer of 3 kapot hadden gelopen. Jammer, want zo vergaat het plezier in het wandelen, terwijl het met het juiste schoeisel zo'n leuke sport is.
Met al die mensen was het wel heel gezellig onderweg. Langs de kant stonden ook veel mensen en er was zeker voldoende te eten en te drinken te krijgen, want veel verenegingen probeerden met een stand een centje bij te verdienen, om de clubkas te spekken. We kwamen langs een aantal oorlogsmonumenten, waar we even stil stonden. Uiteindelijk is dat toch het doel van deze wandeling.
Uiteindelijk kwamen we ook bij 1 van de militaire begraafplaatsen. Het mooiste moment daar was toch wel dat een groep van de scouting bloemen legde bij het monument. Ieder lid had 1 bloem en 1 voor 1 legden zij die neer. Indrukwekkend en mooi dat de jeugd hier bij stil staat.
Na ruim 7 kilometer namen we even een pauze. Er lagen boomstammen langs de kant van de weg, die perfect konden dienen als zitplaats. We aten wat, keken naar de voorbijkomende groepen militairen en gingen uiteindelijk weer verder. We hadden nog geen 300 meter gelopen, toen er een spandoek boven de weg hing, die ons maande tot pauze. Dat hebben we toch maar even overgeslagen.
We genoten van de mooie omgeving, de drukte, het vertier en de mensen langs de kant. Ondertussen werd het erg warm en nog warmer en o ja, warm. Gelukkig waren er veel mensen langs de kant die de tuinslang lieten lopen, zodat de wandelaars hun flessen konden bijvullen, want drinken was hoognodig.
En niet alleen de mensen langs de kant zorgden voor verkoeling, ook de brandweer droeg haar steentje bij. Al van afstand zagen we ze staan. Dichterbij gekomen, zagen we een stel dansen onder de verkoelende waterstralen en na dit een tijdje te hebben bekeken leek het het wandelmannetje ook wel wat om een nat pak te halen. Samen liepen we onder deze douche door. Heerlijk!!!!! Afgekoeld liepen we weer verder.
Na deze verkoeling konden we er weer tegen en sneller dan verwacht kwamen we weer in Oosterbeek. Onder begeleiding van diverse muziekkorpsen liepen we terug naar het start- en finishterrein.
Daar zagen we dat de tocht volgens onze GPS 18 kilometer bedroeg in plaats van de aangegeven 15. Maar de mooie medaille maakte dit allemaal weer goed.
Na een lange pauze, onder het genot van een drankje en een ijsje, liepen we weer richting parkeerplaats. Onderweg zagen we bij diverse huizen de Airborne vlag hangen. Ook kwamen we mensen tegen, die hun auto niet meer konden vinden, wisten niet meer op welke parkeerplaats ze hem hadden neergezet. Gelukkig gold dat niet voor ons.
Zonder problemen kwamen we weer thuis. We hebben genoten van het spektakel Airborne.
Ondertussen zijn er drie generaties aan de wandel. En alle drie de generaties hebben hun sporen achtergelaten in Wandelland. Ooit ben ik dit blog begonnen om de wandelvorderingen van generatie 3 bij te houden. Maar het is intussen een kroniek geworden van een een gezin dat in stormachtig weer is beland, maar dat overeind is gebleven en volop geniet van elkaar en het leven. Ik hoop dat jullie mee genieten van de grote en kleine dingen die ons leven leuk maken.
Naar Purper:
JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER
Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!
Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!
zaterdag 3 september 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten