Ook dit jaar vertrokken Wandelmams en ik al op vrijdag richting Weurt om daar ons tijdelijk N4D-onderkomen op de camping te parkeren. Mams zette haar boeltje op met behulp van Paps, ik kreeg hulp van de Wandelkerel die dus deze keer al vanaf vrijdag aanwezig was. (Nou ja, niet helemaal, hij reisde op zaterdagavond nog een keer naar het noorden voor een feestje...) Nadat alles op zijn plek stond, ging Paps weer naar huis, hij komt zaterdag terug om de boel weer af te breken.
Nadat alles stond, zouden Mams en ik boodschappen gaan doen, terwijl de Wandelkerel het fort zou bewaken (lees relaxen). Dat boodschappen doen moest nog even wachten, want ik kreeg een knoeperd van een bloedneus, het duurde bijna drie kwartier voordat het echt stopte. Het was lang geleden dat ik dat had meegemaakt. Gelukkig verliep het boodschappen doen zonder problemen, zodat we de komende dagen voorzien zijn van ons natje en droogje. Eenmaal weer terug op de camping maakten we er een relaxte dag van.
Zaterdag wilden Mams en ik even de stad in, de Wandelkerel sloeg over, hij bleef weer achter om het fort te bewaken. We gingen met de auto naar Nijmegen, niet omdat we niet wilden fietsen, maar we combineerden dit bezoekje met het ophalen van Dochterlief van het station. En zij had de spullen van twee weken animatiewerk op Ameland bij zich.
We deden wat inkopen, boeken en aardbeien, we trakteerden onszelf op een bakje kibbeling en toen was het tijd om naar het station te gaan. We waren mooi op tijd om Dochterlief op te halen, maar toen haar trein eenmaal binnen was, gingen de deuren niet open en stroomde het perron vol met politieagenten. Dochterlief liet weten dat ze op zoek waren naar een zakkenroller/tassendief. We hebben twintig minuten staan wachten op een steeds voller wordend perron, maar toen eindelijk gingen de deuren open en kon ik Dochterlief na ruim twee weken weer knuffelen.
Overigens waren de aardbeien wat minder blij met het oponthoud op het station......
Eenmaal terug op de camping was er nog net tijd voor een snelle knuffel tussen broer en zus en toen vertrok de Wandelkerel naar het noorden voor zijn feestje. Op de fiets naar station Nijmegen en dan met de trein weer verder. Wij dames maakten er verder een relaxte dag van met de andere campinggasten. Het onderwerp van gesprek was toch wel de weersverwachting voor dinsdag en de eventuele maatregelen die al dan niet genomen zouden worden.
Zondagmorgen was het tijd voor een ontbijt met aardbeien, ieder op het moment dat het uitkwam, met een bakkie van het een of ander.
We wilden tegen tweeën op de Wedren zijn, omdat dan bekend werd gemaakt welke beslissing het bestuur zou nemen met betrekking tot de verwachte temperaturen op dinsdag. Het liep iets anders dan we verwachten en we waren dus ook iets later in Nijmegen, maar bij de fietsenstalling was de live persconferentie over het gehele terrein te horen en daar hoorden we dus dat er dinsdag niet gewandeld zou worden.
Hoewel we daar al wel een beetje rekening mee hadden gehouden, was het toch wel even slikken, mogen we eindelijk na drie jaar weer op pad, wordt het een dag minder. Vooral Dochterlief baalde enorm, zeker omdat we in eerste instantie niet meekregen dat de officiële beloning wel uitgereikt zou worden. Overigens had tobber Dochterlief ook daar in eerste instantie moeite mee. Pas toen ik zei dat als het bestuur van de N4D vindt dat zij die beloning verdient, zij niet moet denken dat ze het beter weet, kon er weer een klein lachje vanaf.
En zo liepen we naar de Wedren om ons aan te melden en toen dat bandje eenmaal om haar pols zat, was Dochterlief weer helemaal verguld met haar deelname.
Toen we Mams weer gevonden hadden, maakten we een rondje door de stad in afwachting van de Wandelkerel, hij wilde zich ook vandaag aanmelden, dan was dat maar geregeld. Helaas had hij heel veel pech met de treinen en lukte het hem niet om op tijd op de Wedren te zijn. Gelukkig kan hij zich morgen ook nog aanmelden, het zou zelfs dinsdag nog kunnen, maar daar gaan we niet voor. Met zijn vieren stapten we weer op de fiets om richting Weurt te gaan. Bij de sluizen was ik het bokje. De jeugd fietst veel vaker en makkelijker en Mams heeft elektrische ondersteuning, dus ik bereikte als laatste de top.....
's Avonds liepen Mams en ik nog een rondje om en door Weurt en daarna maakten we er een gezellige avond van, zelfs Mams, die geen spelletjesmens is, deed mee met een spelletje "30 seconds". Het bleef dan ook lang onrustig in ons straatje.
Maandag vertrokken we niet al te laat naar de Wedren, niet alleen om de hitte voor te zijn, ook omdat de aanmeldtijden waren aangepast, zodat ook de vrijwilligers van de N4D niet in de hitte paraat hoefden te staan.
Op de Wedren zagen we Harm al in actie en genoten we nog even van de sfeer, maar omdat de temperatuur al snel opliep, bleven we niet al te lang in de stad. De Wandelkerel en ik fietsten nog even langs de supermarkt, terwijl we Mams en Dochterlief alvast naar de camping stuurden, wij kunnen beter tegen de hitte dan zij. Maar zelfs de Wandelkerel en ik waren blij dat we op de camping weer in de schaduw konden zitten.
En daar is-tie weer, de traditionele "we-zijn-aangemeld-foto"!!!
En omdat het heel lang warm bleef, bleven wij ook heel lang buiten zitten, er wachtte geen wekker op ons.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten